Een nieuwe #RoadToSurgery voor kankerpatiënt Thijs

BREDA - Bredanaar Thijs Kroezen (23) kreeg deze maand te horen dat hij voor de zesde keer onder het mes moet, de vijfde keer vanwege een uitzaaiing van botkanker. De student journalistiek, tevens NAC-verslaggever voor BredaVandaag, sport dagelijks in de aanloop onder de noemer #RoadToSurgery. “Het helpt me, zoals ook het verhaal me helpt.”

Het begon met botkanker in 2008 en uitzaaiingen in 2011,2013, 2014, 2015 en nu in 2017. Of zoals het het zelf verwoordt op zijn blog. “Net als de artsen zal ik er niet omheen draaien: de kanker is terug. Die ouwe gluiperd, die een goede anderhalf jaar is weggeweest, heeft zich deze keer op een nieuw plekje weten te huisvesten in mijn lijf, namelijk mijn alvleesklier.”

Het verhaal van dit jaar begint na zijn zeswekelijkse controle bij het LUMC in Leiden. 3 februari kwam daar de eerst uitslag van. Wat volgt is eerst vooral wachten.  In de tussentijd gaat Thijs onverstoord door met waar hij mee bezig was. Zijn stage bij WNL, werken bij Leapp, verslag doen van NAC voor BredaVandaag en B-Siderats, ambassadeur zijn voor de Paragames. Onverstoorbaar.

'Ik zet de rest van het leven niet op een zijspoor'

Zoals hij zich ook vol overgave stortte in zijn carnavalskraker ‘Takkethee’, waarmee hij zelfs de Grote Markt toezingt tijdens het Klunen.  Of in de woorden van Thijs: “Ik zet de rest van het leven niet op een zijspoor.”

“Vanavond maak ik me ook gewoon weer druk om een bal die er niet ingaat bij NAC”, vertelt hij nuchter. “Hoe dat bij mij werkt? Dat kan ik ook niet helemaal zeggen. Dat heeft zich bij mij gevormd na de eerste, maar zeker na de tweede operatie. De tweede keer was het heftigst, je verwacht niet dat het terugkomt. Als dat dan toch zo is, dan is dat een klap. Iedereen reageert anders op zoiets, dit is wat er met mij gebeurt.”  

Hij vertelt het allemaal alsof hij een biertje bestelt in zijn favoriete kroeg. Optimistisch en luchtig. Ook na het onderzoek. Toch blijkt het 3 maart zeer waarschijnlijk dat het foute boel is. “Lieve vrienden”, appt hij, “Helaas had de arts die de endoscopie maakte niet zo'n fijn nieuws. Hij verwacht dat de plek een uitzaaiing is van de botkanker die ik eerder had.”

'Natuurlijk vloek en huil ik als ik het hoor'
8 maart blijkt die verwachting waarheid en gaat hij het traject in van een nieuwe operatie. “Natuurlijk vloek ik dan ook als ik dat hoor en huil ik. Maar meteen daarna vraag ik aan de arts wat we gaan doen. Ik denk dat het vooral ook moeilijk is voor mijn omgeving. Voor mijn ouders is het verschrikkelijk als je dit met je kind meemaakt.”

Bijna twee jaar heeft hij verkering met Sophie. Al aan het begin van hun relatie kreeg Thijs bericht van een uitzaaiing in zijn longen. Dit is voor haar de tweede keer. “Ze kende mijn geschiedenis, weet ook niet beter dan dat ik maar een arm heb. Dat is nooit een issue geweest, al praat ik nu voor haar.”

De afgelopen twee keer dat hij geopereerd moest worden, bereidde hij zich voor door dagelijks te sporten. Hij noemt het zijn #RoadToSurgery. “Ik besloot om zo fit mogelijk in het ziekenhuis te verschijnen, omdat dat het kleine stukje is waar ik invloed op heb. Mijn gedachte is: hoe fitter ik aan een behandeling begin, hoe fitter ik er ook weer uitkom. Ik heb geen idee of dit medisch te onderbouwen in, maar voor mij werkt het.”

Zijn dagelijkse sportarbeid moet je niet zien als zijn gevecht tegen kanker. “Zo beleef ik dat niet. Voor mij past dat woord niet. Ik heb het volste vertrouwen in de artsen en hun behandeling. Zijn hebben er verstand van. Ik denk dat dit is wat ik eraan kan doen. Vechten houdt ook in dat je kunt verliezen als je er niet hard genoeg voor zou hebben gewerkt. Dat is niet hoe het is. Zoals Maarten van der Weijden (Olympisch kampioen zwemmen, ex-kankerpatiënt) het al eens zei: de medicijnen of behandeling slaan aan of niet.”

“Voor mijzelf en mijn omgeving is het makkelijker dat ik positief blijf. Mensen reageren wel eens dat ik pech heb, dat het zo vaak terugkomt. Maar ik heb ook veel geluk, zeg ik dan. Ik ben al vijf keer geholpen. Anderen redden het niet, dat heb ik ook al gezien.”

'Positiviteit is ook realisme'
Met zijn instelling lijkt hij een vat vol optimisme dat nooit leeg raakt. Het is niet dat hij zichzelf voor de gek houdt. “Positiviteit is voor mij ook realisme. Ik zeg niet, ik heb dit doorstaan en we doen net alsof er niks is gebeurd. Positief is voor mij erkennen wat de situatie is”, geeft hij aan. En dat is een boodschap die hard over kan komen, weet hij ook. “Het zou mij meer verbazen als de kanker wegblijft, dan als het terugkomt. Maar dat beïnvloedt mijn doen en laten niet. Ik laat niets omdat ik over drie jaar misschien wel weer ziek ben.”

Met zijn #RoadToSurgery en het vertellen van zijn verhaal maakte hij in 2014 en 2015 veel los. Dat laatste keer liepen er meer dan 150 bekenden en onbekenden mee met het laatste rondje voor zijn operatie en verscheen zijn verhaal in verschillende regionale en landelijke media. 

“Het lopen helpt, maar ook het vertellen en delen van het verhaal helpt me, merk ik. Ik voel me toch gesteund”, vertelt hij. Dus doet hij het deze keer weer. “Want toen verliepen zowel de operaties als de herstelweken veel beter dan verwacht. Never change a winning team, toch?”

Zijn dagelijkse rondje deelt hij op Facebook met de hashtag #RoadToSurgery, zoals ook vrienden en bekenden dat inmiddels doen. En dat valt op. “Deze week werd ik door een man aangesproken, die herkende me. Hij toonde oprechte interesse, dan doe ik dat ook en vertel mijn verhaal. Dat is fijn.”

Wanneer Thijs zijn weg naar de nieuwe operatie afsluit is nog niet bekend. Dat dan het druk wordt, lijkt welhaast zeker. De honderden hartjes op Facebook bij het bekendmaken van zijn nieuwe onheilstijding maken duidelijk dat zijn verhaal mensen raakt.

Update: Thijs loopt zijn #RoadToSurgery3.0 donderdagavond, check het evenement.

Thijs volgen?
Zoek op #RoadToSurgery of check zijn blog.