Indrukwekkend eerbetoon aan overleden NAC-spelers onder B-Side

BREDA - Eenmaal bij de NAC-familie, altijd bij de NAC-familie. Dat is de boodschap die de club uitstraalt en die ook Maarten Akkermans van Samen voor NAC uitsprak bij de onthulling van drie indrukwekkende graffiti-portretten van de overleden NAC-spelers Dominique Diroux, Andro Knel en Ferry van Vliet.

Even na half vijf staat een grote groep mensen onder de B-Side. Drie zwarte doeken dekken stukken muur af. Daar achter de drie portretten die Robin Nas, kunstenaar Zenkone, in een week tijd met spuitbussen op de muur aanbracht. Supporters namen het initiatief én financierden deze straatkunst vanuit Samen voor NAC.

Na de toespraak van Akkermans, die uitgebreid stilstond bij de historie en het contact dat er was en nog altijd is met de familie, gaat de familie naar de plek waar ze zelf het portret van hun eigen familielid mag onthullen. Eerst is het de beurt aan de familie van Andro Knel. 28 jaar geleden kwam de Rotterdammer om tijdens de SLM-ramp. "Het is fijn om te zien en te merken dat Andro niet alleen bij ons voortleeft, maar ook hier",  vertelt zijn moeder. 

Het is duidelijk dat ze ontroerd is. Heel vaak is ze niet bij dit soort bijeenkomsten. "Mijn kleinzoon", wijst ze naar een jongen even verderop, "overtuigde me. Hij is toch je zoon. En daar heeft hij gelijk in."  Knel zou 49 geweest zijn. De foto toont een jonge energieke knul. "21 was hij. Ik weet nog dat hij bij Sparta dreads had. Die moesten eruit toen hij naar NAC ging. Zijn zus heeft twaalf uur lang de knopen eruit gehaald. Toen had hij een soort bobline. Een van de dreads knipte hij af. Die heb ik nog steeds en koester ik."

Ook bij de onthulling van de zwart-wit portretten van Diroux en Van Vliet is het stil. De aanwezigen - pers, NAC-medewerkers en vertegenwoordigers van de supporters - kijken met ingehouden adem toe hoe vader Diroux vol emotie het portret onthult. Even later is het bij het portret van Ferry van Vliet niet anders. NAC heeft er drie monumenten bij.

De familie gaat via het NAC-museum en een hapje eten naar het Avondje NAC. "Een belangrijke wedstrijd", weet moeder Knel. "NAC moet winnen." Na al die jaren heeft NAC ook in haar hart een bijzonder plekje. "Ook al heeft hij hier maar kort gevoetbald. Mijn man volgt de uitslagen nog steeds."