Kapper Frans denkt na 50 jaar nog niet aan stoppen

BREDA - De kapperszaak van Frans van Oers (70) in de Dijklaan bestaat precies 50 jaar. Een fenomeen in Tuinzigt bereikt een unieke mijlpaal. Voorlopig is hij nog steeds geknipt voor zijn vak: “Als mijn gezondheid het toelaat, dan wil ik graag nog een tijdje door.”

De tegenover elkaar staande spiegelwanden binnenin de kapperszaak verdiepen de reflectie van ruim vijf decennia aan knippen. De tand des tijds, vaak ongenadig, is doorstaan. Z’n enthousiasme lijkt in elk geval tijdloos. Vanwege de vitaliteit waarmee Frans op een drukke middag vakkundig z’n klanten knipt, is hij een voorbeeld voor menig jongeling.

Op de middag van zijn jubileum is hij gewoon aan het werk. Met grote kundigheid schakelt hij tussen z’n gereedschap. Moeiteloos lijkt het; kleine slagen en details aanbrengen met de verschillende tondeuses. Zo vakkundig wisselt hij ook tussen z’n klanten. Het is druk op deze woensdagmiddag, maar Frans oogt niet gehaast en maakt bedachtzaam een praatje.

“En hoe is het met Frans?”, zegt Theo, terwijl hij plaatsneemt in de knipstoel. “Vijftig jaar vandaag ey”, al lijkt Frans er vrij nuchter over. De twee heren hebben een onderonsje en even later schatert Theo. De volgende klant, eveneens een man op leeftijd, stapt binnen: “Doe bij hem maar helemaal kaal”, verkondigt hij lachend.

Als je rondkijkt in de zaak, dan zal je de tegeltjeswijsheid niet ontgaan: ‘Liefde is het enige wat zich vermenigvuldigt als je het deelt’. De telefoon gaat. Frans neemt op, luistert en zegt even later: “Dag lieve schat, dankjewel.”  Vervolgens loopt een vrouw naar binnen met een grote bos bloemen. “Proficiat!”, zegt ze. Ook haar bedankt Frans uitvoerig.

“Mijn vak en omgaan met mensen is heel m’n leven. Als je na al die jaren nog steeds met heel je hart in de salon werkt dan is het top.” Als antwoord op de vraag over de hoogtepunten van 50 jaar, zegt de maestro: “Die periode op zich is al een hoogtepunt.”

Als hij op deze dag verder terugkijkt, dan denkt Frans vooral aan z’n ouders: “Ik kom uit een familie van hardwerkende mensen. M’n ouders zagen al vroeg dat dit m’n roeping was en hielpen mij destijds enorm met deze zaak opzetten. Ze zijn op een best wel jonge leeftijd overleden. Op dagen zoals dit denk ik veel aan ze.”

“Bedankt aan alle mensen die me ongekend trouw gebleven zijn (en nog). Het allerbelangrijkste wat ik wil nalaten is dat mensen mij zich na twintig jaar nog herinneren.” Officieel begint de 50-jarige viering iets later: “In ‘t voorjaar gaan we een paar feestelijke activiteiten doen, we maken er een feestjaar van.”