Typisch ... genaaid
Typisch ... genaaid

Typisch ... genaaid

Column

COLUMN - Wat lobbyende politici niet lukte, kreeg de sociale druk van de Typisch Tuinzigt televisiecamera wel voor elkaar. Complimenten aan de makers van een programma dat binnen 25 minuten liet zien waarom een laag opkomstpercentage soms een zege is.

Neem Nel en Jeanne, twee echte Tuinzigt dames van middelbare leeftijd. In vergelijking met de andere Tuinzigters die in beeld gebracht worden nemen Nel en Jeanne de verkiezingen bloedserieus. Een goede voorbereiding moet ervoor zorgen dat ze straks niet voor joker staan in het stemhokje dus onder het genot van een sigaretje en een bakkie koffie wordt de boel grondig bestudeerd.

Maar ja, al die afkortingen allemaal hè  - CDA…ja ik bedoel SP - die maken het allemaal wel een beetje ingewikkeld. En dan was er ook nog dat vreemde advies van die Stemwijzer, vertelt Jeanne met een verontwaardigd gezicht. Ze hadden alle vragen ingevuld en toch kwam er een andere partij uit dan ze wilde. Heel verwarrend allemaal. En ja, dan zijn er ook nog praktische vragen als ‘Liggen er wel pennen op het stembureau?’ en ‘Waarom zitten er twee stempassen in die envelop?’

Die laatste vraag wordt pas duidelijk bij het stembureau. Een vriendelijke meneer legt de dames uit dat het ene formulier voor het referendum is en het andere voor de gemeenteraad. De scène die daarop volgt had er zo maar een uit een oude maffiafilm kunnen zijn, waarin de vriendelijke meneer de rol van een politieman speelt die Nel vertelt dat haar echtgenoot verdacht wordt van iets vreselijks. Samenzweerderig draait Nel haar hoofd zijdelings richting haar vriendin en bromt ‘jaaja, het zal wel’.

Dan mogen ze eindelijk het stemhokje in. Ondanks alle voorbereidingen breekt alsnog lichte stemstress uit. ‘Wat moet je nou aankruisen? Een bolletje? Maakt niet uit bij welke naam?’ Of het helemaal goed gegaan is weten we als kijker niet maar even later schuiven beide dames hun stembiljetten in de daarvoor bestemde gleufkliko’s. Missie volbracht, tijd voor een bakkie koffie.

Tijdens de nabespreking wil Jeanne nog wel even haar ongenoegen kwijt over het feit dat ze zo weinig keus had op het formulier van het referendum, eens of oneens. Natuurlijk heeft Jeanne ‘eens’ aangekruist. Ze is het immers eens met hetgeen ze zojuist in het stemhokje gedaan heeft. Maar ze zou het erg fijn gevonden hebben wanneer ze van te voren een uitleg zou hebben gekregen.

En zo is het Jeanne! Dat hadden ze best even kunnen doen!

Babs Verstrepen