Vlogger Mo wint Bredase Vredesprijs 2018

BREDA - In de sfeervolle ambiance van de Nassauzaal van het Kasteel van Breda is woensdagmiddag voor de vijftiende keer de Bredase Vredesprijs uitgereikt. Uit een totaalaantal van twintig personen die voor deze prijs waren voorgedragen koos de jury uiteindelijk voor Mo Omar, tot nu toe vooral bekend in de Haagse Beemden. Als vlogger, als Grote Broer en vooral ook als voorbeeld voor vele jongeren in die wijk.

Loco-burgemeester Marianne de Bie reikte de prijs uit. Naast Mo Omar waren ook Judith Aarts en Ria Dekkers-Nooren genomineerd.

Er ging gejuich op toen zijn naam als winnaar bekend gemaakt worden. Ook Judith en Ria waren het eens met deze uitkomst, want Mo heeft een heel wat andere start gekend in het leven dan de meeste aanwezigen in de zaal. Hij is 21 jaar oud en komt uit Somalië. Ooit was hij een 'ratje' in de wijk Haagse Beemden, maar hij heeft zichzelf opgeraapt en via het project Grote Broer enorm ontwikkeld.

Hij gaat op pad in de wijk, legt contacten met jongeren en draagt begrippen als respect en verdraagzaamheid uit. Voor de jongens tussen 10 en 15 jaar organiseert hij van alles. Zo wordt er nu gevoetbald en hollen de jongens niet meer hard weg als de wijkagent er aan komt, maar voetbalt die gewoon met ze mee. het samenbrengen van verschillende werelden is wat Mo graag en goed doet.  Zijn leven is niet altijd van een leien dakje gegaan, maar hij heeft de negatieve spiraal weten om te buigen in zijn leven en is daardoor een inspirerend voorbeeld.

Een van zijn vlogs:

Judith Aarst is radio diagnostisch laborant in het Amphia  en zeer bevlogen en betrokken. Niet alleen bij haar werk en haar patiënten, maar ook daarbuiten. Zo gaat ze dit jaar voor de tiende keer in haar vakantie, op eigen kosten, naar Oeganda om daar extra handjes te bieden in een lokaal ziekenhuis en hen van deskundig advies te voorzien.

Ria Dekkers-Nooren staat in Ulvenhout altijd voor haar dorpsgenoten en anderen in haar omgeving klaar. Maar ook buiten de grenzen biedt zij hulp. Ria is actief in de stichting Mukameze die is opgezet door haar schoondochter en hulp biedt aan slachtoffers van deze ramp, die niet vergeten mag worden. Met haar man bezoekt zij regelmatig 'hun' koffieproject, waar een aantal van deze slachtoffers werk vinden.