Hélène Hendriks: ‘Ik weet hoe het in de kleedkamer gaat’

BREDA - Focus. Concentratie. Hard werken en inzet. Praat met tv-presentatrice Hélène Hendriks over haar werk en de topsporter in haar komt boven. De Bredase van Veronica en Fox, over hoe haar leven in tien jaar veranderde. Van hockeyster naar voetbalverslaggever.

De Bredase zit wanneer we haar spreken midden in een drukke week. Sinds haar overgang naar het Veronica van John de Mol ‘speelt’ ze op het allerhoogsteniveau, de Champions League. “Ik stapte dinsdag om twee uur ‘s middags in de auto en was om twee uur ‘s nachts thuis.” Ze had studiodienst tijdens Barcelona-PSV. Een dag later stond ze op het veld met Ajax-directeur Edwin van der Sar voorafgaand aan de wedstrijd Ajax-AEK Athene. “Die combinatie verslag en studio, dat is het leukste.” Dat Hendriks inmiddels een van de gezichten is in het land der voetbalverslaggevers is eigenlijk een geluk bij een ongeluk. Letterlijk. In 2004 zat ze als 24-jarige midden in haar carrière als hockeyster. Joep Schreuder was voor de NOS bij de hoofdklassewedstrijd Push-Kampong, waarbij ze een deel van haar pink verloor. Schreuder sprak haar naar aanleiding van het ongeval. Haar vlotte babbel viel op. “Hij vroeg me daarna voor NAC TV. Zo ben ik er ingerold.”

Aanleren
Nou ja, ingerold. De Bredase pakte de nieuwe kans als een voetballer die de kans krijgt om een transfer te maken naar een grote club. “Ik was docent op het CIOS. Ik dacht, dit is leuk. Ik ben mezelf dingen gaan aanleren. Filmen, filmpjes monteren. Ik had een versie van Adobe Première geregeld en daarmee ben ik aan de slag gegaan.” Via het hockey kwam ze bij RaboSport terecht, waarvoor ze verslag deed van hockey, wielrennen en paardrijden. “Daarmee was ik meteen drie dagen in de week zoet.” Honderden filmpjes maakte ze, samen met collega Linda Koppejan. “Zij als cameravrouw, ik als verslaggever. Dan deed ik de grove montage, en perfectioneerde Linda de opnames. Zo vulden we elkaar aan.” Inmiddels bestaat het leven van de voormalige hockeyster uit voetbal en verslaggeving. Ze ziet veel parallellen tussen het leven als topsporter en haar huidige werk. “Fysiek is het natuurlijk anders, het vraagt allebei veel discipline en focus.”

Discussie
Afgelopen zomer ontstond, mede door haar transfer naar Veronica, een discussie over vrouwen in het voetbalwereldje en als voetbalverslaggever. “Ik ben daar wel klaar mee. Ik vind namelijk helemaal niet dat er weinig vrouwen zijn. Ik ken er zo acht, maar niet allemaal zijn ze prominent aanwezig. Mensen die beweren dat er geen vrouwen zijn in de voetbalverslaggeving hebben gewoon niet goed genoeg onderzoek gedaan.”

Man en vrouw
“De verhouding in de voetbalverslaggeving is zoals in het stadion, daar zie je ook veel meer mannen dan vrouwen. Vrouwen zijn minder geïnteresseerd in voetbal. Dat merk ik ook aan de vragen die ik krijg van studenten om eens een dagje mee te lopen. Dat is in al die jaren een enkele keer een meisje geweest.” Toch was ze zichzelf bewust van haar positie als vrouw. “Er wordt toch extra op je gelet, je moet beter voorbereid zijn dan een man.” Ze noemt het een inhaalslag die ze moest maken. Haar achtergrond als topsporter hielp haar. “Je weet wat er met een speler gebeurt als hij langer geblesseerd is, je herkent processen binnen een team, wat verlies doet. Je ziet wie er tactisch onderlegd is en wat de hiërarchie is in de kleedkamer.” Hoe was ze zelf in de kleedkamer? “Een gangmaker. Die haal ik er ook zo uit”, lacht ze. “Maar daardoor weet ik ook dat niet iedereen meteen kan switchen van focus naar ontspanning en dat sommige spelers even tijd nodig hebben na verlies. Wat er in de kleedkamer gebeurt, dat snap ik wel.”

Voetbal
Wat spreekt haar eigenlijk aan in het voetbal? “Het is topsport, het lijkt tactisch op hockey. Het wereldje vind ik mooi, al is het een apart wereldje, zeker als er geld bij komt kijken. Soms zijn het jonge jongens die ineens veel verdienen en dan komt er een zaakwaarnemer bij. Die heeft dan weer belangen om dingen te lekken. Dat geeft een aparte sfeer.” Gedoe rond transfers laat haar koud. “Het is me niet te doen om primeurs. Ik wil de wedstrijd neerzetten. Daarom ga ik graag naar de stadions. Een praatje met de teammanager, met de aanvoerder. De sfeer proeven. Daar merk je hoe een club ervoor staat. Je hebt daardoor zoveel meer info.”

Maximale
Die voorbereiding op een wedstrijd hoort voor haar bij haar topsportbenadering van haar werk. “Dat verwacht John de Mol ook. Die heeft mij het vertrouwen gegeven door mij een vijf-jarig contract te geven. Hij wil het voetbal goed wegzetten en hij verwacht dat je optimaal presteert. Dat vind ik niet meer dan normaal. Je moet altijd proberen het maximale te bereiken.”

Bekend en privé
Haar BN’erschap maakt niet dat ze alles open en bloot de wereld inslingert. Integendeel. “Privé is privé. Dat heb ik altijd al zo gedaan. Wie mijn vrienden zijn, hoe ik woon. Daar heeft niemand iets mee te maken. Ik heb daar geen behoefte aan, mijn zussen en ouders ook niet.” Ze zit nu op haar plek bij Veronica en Fox, waarvoor ze in het weekend werkt en verslag doet van de eredivisie. Heeft ze een beeld over haar toekomst? “Ik wil over vijf jaar graag door en hoop dat ze nog niet met me klaar zijn”, lacht ze met zelfspot. “Dat ze niet zeggen dat ze genoeg van me gezien hebben.”

Humor
Met humor en de nodige relativering gaat ze om met werk én de plaagstootjes van bijvoorbeeld Johan Derksen. “Wij hebben een klik. Topsport is serieus, maar we hebben het niet over derde wereldproblematiek.” Op dit moment is het niet voor te stellen dat de Bredase van het scherm gaat. De complimenten vliegen haar om de oren. TV-criticus Angela de Jong sprak afgelopen maand nog van een historisch moment. “Voor het eerst in twee decennia werd op de Nederlandse televisie de Champions League weer door een vrouw gepresenteerd.” En: “Op de kamer van mijn 11-jarige dochter komt jouw poster naast die van het Nederlands dameselftal te hangen.”

Kritiek
Anders dan tien jaar geleden is Hendriks nu een Bekende Nederlander, over wie iedereen een mening heeft. “Dat neem ik voor kennisgeving aan. Dat heb ik altijd zo gehad. Ik kan niks met kritiek op wat ik aan heb. Als ik me daar iets van moet aantrekken, dan heb ik geen leven meer. Natuurlijk heb ik ook weleens een mindere dag en denk ik ‘godsamme’ als ik een reactie lees over een zogenaamde stomme vraag die ik heb gesteld. Alles wat ik doe is live, dan is niet alles raak. En je bent ook afhankelijk van wie er tegenover je staat. Dat ze me dan hersenloos noemen, tja.”