BAM! Met Careltje wordt alles anders

Vanaf het allereerste moment dat er geruchten naar buiten kwamen dat er een ventje onder de Markt ontdekt was, ben ik stiekem een beetje verliefd op Careltje geworden. Maar onze eerste ontmoeting was als een mislukte een tinder-date.

Het wintersprookje van Breda. Een mysterieus kereltje dat al zich al een paar honderd jaar schuil houdt in de gewelven onder onze stad zou eindelijk naar buiten komen om zich voor te stellen. We hadden afgesproken onder de mega kerstboom op de Grote Markt. Mijn verwachtingen waren hoog. Ik voelde mijn knieën knikken terwijl ik stond te wachten.

De afgelopen weken ben ik druk geweest met mezelf een voorstelling van Careltje te maken. In mijn hoofd groeide hij uit tot een soort kruising tussen Pardoes van de Efteling en Disney's Ratatouille. Een vriendelijk en wereldwijs ratje dat ons met zijn brutale slimheid meteen zou vertederen. Careltje zou alles weten over Breda en er prachtige verhalen over kunnen vertellen. De komende jaren zouden we steeds meer van Careltje te zien krijgen. Zo zouden de saaie vvv-informatiewijzers vervangen worden door vrolijke bordjes waarmee hij ons, en alle toeristen, de weg zou wijzen naar de mooiste plekjes in de stad.

Bij wedstrijden van NAC zou Careltje een geel-zwart sjaaltje om zijn nek doen en onze jongens vanaf de zijlijn aanmoedigen. Ook tijdens andere evenementen zouden we hem levensecht in de stad tegenkomen. En om te laten zien hoe trots we op hem zijn zouden we grote standbeelden op strategische plaatsen in de stad zetten. Careltje zou de I-hartje-Amsterdam van Breda worden. Iedereen zou weten wie Careltje is.

Maar helaas. Bij de eerste tonen die uit de boom kwamen wilde ik Careltje eigenlijk al meteen virtueel wegswipen. Careltje is helemaal geen aandoenlijk ventje. Careltje is een stem zonder gezicht. En hij klinkt alsof hij meer tijd bij de logopedist heeft doorgebracht dan in de grotten onder de stad.

Babs Verstrepen