Afbeelding

Schandalig, een biertje gaat tijdens Carnaval twee-euro-zestig kosten!

Door: Babs Verstrepen Column

Twee-euro-zestig! Dat is toch niet normaal meer voor een lauw pilsje in een plastic bekertje? Afzetters zijn het. Graaiers! Profiteurs!

Een korte wandeling over gladde sneeuwresten bracht me naar een tafeltje met warme chocomel en een krant. Naast me klonk gemopper. Volgens mijn tijdelijke buren was het leed niet te overzien met die twee-euro-zestig voor een leutpenning. 'Lekker makkelijk geld binnenharken over de rug van carnavalsvierders. Bier-dealers zijn net zulke schoften als die uitvreters in Den Haag.'

Ik probeerde me voor te stellen hoe Haagse politici het zouden doen als kroegbaas tijdens carnaval. Mark Rutte die zich na sluitingstijd over de wc buigt om de restjes aangekoekt braaksel van de pot te krabben. Jesse Klaver die de achtergebleven plastic bekertjes opruimt en Klaas Dijkhoff die 's morgens in alle vroegte op zijn tandvlees naar de kroeg sjokt om de leeggezopen tapinstallatie bij te laten vullen door een tankauto van de brouwerij. Hoezo makkelijk geld binnenharken?

Ik weet niet hoe jullie carnaval eruit ziet maar die van mij is vrij simpel. Ik trek me vier dagen terug in een soort all inclusive resort met animatie. Ik mag vier dagen lang, gratis en voor niks, van alle faciliteiten gebruik maken. Hiervoor hoef ik niet eens een lichtgevend groen polsbandje om zoals op de camping aan de Spaanse costa.

Alleen om te voorkomen ik voortijdig afhaak door de wanstaltige muziek, of een epileptische aanval krijg van alle felle kleuren om me heen, ben ik genoodzaakt af en toe verdovende middelen te kopen. In ruil voor een leutpenning tapt een vrolijke snuiter achter een bar dan een biertje voor me waardoor ik er weer even tegenaan kan. Pas wanneer ik (het) zat ben ga ik naar huis en val ik zorgeloos in slaap.

Zorgeloos ja! Met dank aan de 'graaiers' die ervoor zorgen dat de bekertjes gevuld worden en we lekker kunnen plassen zonder naar de ingedroogde souvenirs van de vorige avond te hoeven kijken. Want maakt het nou uit of je veertig of achtendertig-en-een-half biertje krijgt voor honderd euro? Die laatste twee proef je toch niet meer.

Dit alles had ik tegen de twee zeurkonten aan het tafeltje naast me willen zeggen, maar ik heb het niet gedaan. Ze waren te druk bezig om elkaars nieuwe phone te bewonderen. Raar eigenlijk, dat je nou nooit eens iemand hoort mopperen over de graaiers bij Apple of Samsung, toch?