Pieter Buist
Pieter Buist Foto: Bregje Kop

'Ons Pieter' op weg naar de top

Door: Bregje Kop Sport

BREDA - Pieter buist heeft altijd een grote lach op zijn gezicht. Behalve dan als hij in volle concentratie in de ring stapt als beoefenaar van Mixed Martial Arts (MMA): of in gewoon Nederlands: Kooivechten. 10 mei is voorlopig dé dag, dan maakt Buist zijn debuut bij een van de grootste MMA-organisaties ter wereld: Het Aziatische ONE FC. BredaVandaag volgt de Bredanaar op zijn weg naar de eerste wedstrijd bij deze organisatie.

Terug naar eind 2018. Buist heeft zijn tegenstander Sully Bull stevig in een armklem. Nog even en hij moet wel aftikken. 3, 2, 1. Met drie tikken op de grond bezorgt Sully Bull Pieter de overwinning. Wauw. Hij moest van ver komen. Heel ver. Maar met deze overwinning lijkt een carrière als vechter binnen de MMA-top binnen handbereik. Met deze zege pakt Buist de World Fighting League in de lichtgewicht klasse. Een contract bij 'Bellator' lonkt, het wordt uiteindelijk het Aziatische ONE FC.



Een paar maanden later. In de huiskamer van het gezin buist is vriendin Carmen bezig met het huishouden. "Ik zou het niet zo leuk vinden als Elijah later zijn vader achterna zou gaan qua beroep", zucht ze. Elijah is de zoon van Carmen en Pieter en is inmiddels drie jaar oud. Carmen vouwt de was op en legt het op een stapeltje, klaar om later op de dag terug in de kast te leggen. "Dat Pieter voor dit beroep heeft gekozen is zijn eigen ding natuurlijk", verklaart ze. "Maar Elijah. Tja, dat blijft toch je kind hè."


Op de achtergrond klinkt het gekraak van een sleutel in het sleutelgat. "Oh, daar zal je hem hebben." En inderdaad. Daar stapt Pieter de woonkamer binnen. Grote lach op zijn gezicht, pet op zijn donkere krullen. In zijn rechterhand draagt hij zijn sporttas. Met een slinger ploft de tas neer in de hal. Hij loopt verder door en bukt zich. De bos krullen van het jongetje, dat op de grond met zijn speelgoed aan het spelen is, vult zich met de vingers van de grote vriendelijke vechter. "Ha jochie, hoe is het?"

Vuilnis
Het gezin heeft ook andere tijden gekend. Voordat Pieter fulltime ging vechten, werkte hij bij de vuilnis. Hij maakte lange dagen. 's Ochtends ver voordat hij moest gaan Het is en blijft toch ons Pieterwerken ging hij naar de sportschool om te trainen. "Pieter kwam altijd op tijd en was nooit vermoeid", vertelt Dorald van Etten, zijn oud-werkgever. "Hij was hier echt een verschijning. Altijd vrolijk, altijd opgewekt." Bij de vuilnis loopt iedereen weg met hem. Wedstrijden van Buist worden op schermen gekeken en als hij wel eens langskomt voor een bakkie, lijkt iedereen meteen op te beuren. "Het is en blijft toch ons Pieter."



Voor het gezinsleven is de overstap naar fulltime vechten om meerdere redenen een goede stap, vertelt Carmen. "Toen hij nog bij de vuilnis werkte zag ik hem minder vaak dan dat ik hem nu zie." Ze schenkt een kopje thee. 
"Suiker?"
Ergens op het aanrecht tussen de grote potten met proteïne, graait ze een potje suiker vandaan. "Sinds hij van zijn vechtsport zijn vaste baan heeft gemaakt, zie ik hem wel wat vaker." Pieter knikt bevestigend. "Ik ga 's ochtends zo vroeg mogelijk naar de sportschool om 's middags thuis te kunnen zijn bij mijn gezin."


Routine
En vroeg is ook echt vroeg.
Pieter opent zijn ogen en werpt een blik op zijn wekker: 06.30 uur. Tijd om op te staan. De Bredase atleet begint iedere dag hetzelfde. Eerst een douche, daarna grist hij uit een keukenkastje allerlei bakjes gevuld met raadselachtige zaden. "Ik probeer de dag zo goed mogelijk te beginnen." En wanneer hij het laatste restje eten uit zijn ontbijtschaaltje schraapt, haalt hij zijn sleutels tevoorschijn. Dan loopt hij richting de voordeur, stapt op zijn fiets af, steekt de sleutels in het slot en gooit zijn been over het zadel. Wanneer hij druk op zijn trappers zet is zijn dagelijkse tocht richting de sportschool weer begonnen.

Het leven van de atleet draait volledig om zijn sport. Zes dagen in de week gaat om half zeven zijn wekker. Dan springt hij uit zijn bed en maakt hij zich klaar om aan een Ik kan op 1 hand tellen hoe vaak Pieter mee op stap is gegaannieuwe dag, met dezelfde soort trainingen en dezelfde trainer(s) te beginnen. Dag in dag uit. Tijd voor iets anders dan sport en zijn gezin is er nauwelijks. Dat weten ook zijn
vrienden. Mee op stap? Ze vragen het hem, maar het antwoord is steevast hetzelfde. NEE. "Ik ken hem al vanaf de basisschool, maar ik kan op 1 hand tellen hoe vaak hij mee op stap is gegaan", vertelt Peter Patty, een van de beste vrienden van Pieter.

Waarom hij niet mee gaat? Pure passie. Hij wil hier volledig voor gaan. Veel dingen zullen moeten wijken, wil Pieter de top bereiken. Die gedrevenheid heeft hij mogelijk overgehouden uit zijn jeugd. Een moeilijke jeugd, waarin Pieter al vanaf jongs af aan zijn eigen boontjes moest doppen.

Straat
Even terug in de tijd. Niet altijd kan Pieter zonder zorgen naar trainingen. En ook niet altijd kan hij na de trainingen fijn naar huis.
Een douchebeurt bij de sportschool is dan even een ontsnapping aan de werkelijkheid. Warme druppels douchewater die neerdalen tussen de krullen op het hoofd van de toen 22-jarige Pieter. Met iedere druppel verdwijnen al zijn zorgen even in het afvoerputje. Heel even dan. Zodra hij de kraan uitdraait, komt het besef weer. Het besef dat hij niet naar huis kan en die nacht weer buiten in de kou moet slapen. Drie weken eerder vertrekt Pieter vanaf thuis. Hij is voorlopig thuis niet meer welkom. 

Op straat gezet. De 22-jarige sportman staat er nu zelf voor. Bepakt met een tas kleding verlaat hij het huis in Geeren-Zuid. Drie weken later is de situatie nog steeds hetzelfde. Veel tijd om zich zorgen te maken heeft hij niet. De momenten die hij alleen is en heeft om na te denken over hoe nu verder, zijn tussen zijn lessen op school en zijn mma-trainingen door. Hij kan zichzelf wassen na zijn trainingen. Aan eten komt hij wel. En hij weet inmiddels ook waar op straat hij kan slapen.

Pieter leek even het verkeerde pad op te gaanEn ergens begrijpt hij het ook wel.
Zijn moeder moest aanzien hoe Pieter het verkeerde pad op dreigde te gaan. En dat kan en mag niet gebeuren. "Hij loog over alles", kijkt zijn moeder nu op die tijd terug.
"Op dat moment zag ik geen andere uitweg dan hem uit huis te zetten." Nu, jaren later, staat Annelies nog steeds achter die beslissing. "Het was een enorm moeilijke beslissing, maar op dat moment kon het gewoon niet anders." De thuissituatie is altijd al moeilijk geweest, geeft ze aan. Een jonge vrouw, drie kinderen, een van de meest criminele buurten van Nederland. Dat zijn ook niet de beste ingrediënten voor een goede en gemakkelijke jeugd. Ze heeft altijd haar best gedaan om de jeugd van haar kinderen zo aangenaam mogelijk te maken, maar dat was soms moeilijk. 

Drie weken heeft hij de schijn moeten ophouden. Tot overmaat van ramp, gingen zelfs zijn sportprestaties lijden onder de situatie. Dit mag niet meer gebeuren. Vanaf nu weet hij het zeker. Hij gaat het nooit meer zover laten komen dat hij op straat belandt.

Stabiliteit
Nu, jaren later, woont hij samen met Carmen en Elijah in een fijn huis, in een prima wijk, met een fijne tuin. De basis was nog nooit zo stabiel. En dat is ook te merken aan zijn sportcarrière.
Het is geluktEn wat zijn moeder en zijn jeugd betreft. Die periode heeft veel impact gehad op zijn leven. Door zijn opvoeding is hij de man geworden die hij nu is. Een man met veel ambitie en doorzettingsvermogen.

Het contact tussen zijn moeder en hem is nog steeds niet optimaal, maar dat weerhoudt Pieter er niet van om zijn dromen waar te maken. "Het is gelukt." Ondanks alles wat het gezin heeft meegemaakt, is de moeder van Pieter nu tevreden. "En wat de band tussen ons betreft. Tijd."

Buist op tv
Op BredaVandaag is binnenkort een documentaire te zien over het leven van Pieter Buist.
Zijn wedstrijd op 10 mei is live en gratis te bekijken via de ONE FC-app. Aanvang gala 13.30 uur Nederlandse tijd
 
Pieter Buist
Pieters vriendin Carmen en zoon Elija
Ex-collega Pieter
Ex-collega Pieter
Ex-collega Pieter