Mo was de jongste winnaar van de Bredase vredesprijs ooit FOTO JOYCE VAN ZIJL
Mo was de jongste winnaar van de Bredase vredesprijs ooit FOTO JOYCE VAN ZIJL Foto: Joyce van Zijl

De moeilijke weg van Mo Omar: 'Ik krijg weer een kans op mijn leven op de rails te krijgen'

Door: Joyce van Zijl Algemeen

BREDA - Iemand die onbaatzuchtig en langdurig bezig is voor anderen. Die zich inzet voor de maatschappij of die door zijn of haar levenshouding en gedrag een voorbeeld is, terwijl zijn eigen weg ook niet zonder hobbels is. Dat is een Held van Breda. Deze maand een langer verhaal, over een jonge Somalische man die zijn weg aan het zoeken is maar tegelijkertijd voor anderen klaar staat.

In 2018 won Mo Omar de Bredase Vredesprijs als jongste ooit. Hij genoot van alle aandacht en erkenning, maar achter zijn brede glimlach schuilde veel verdriet. Want hij heeft het heel moeilijk om overeind te blijven. Ondanks dat blijft hij zich inzetten voor anderen ook al heeft hij lang niet alles in zijn leven op orde.

Somalië

In december 1999 wordt Mo geboren uit een gedwongen huwelijk: zijn moeder is pas veertien. Het huwelijk loopt snel spaak en Mo wordt voornamelijk opgevoed door zijn opa en oma van vaderskant. Hij gaat naar de Koranschool.
In 2006 valt Ethiopië Somalië binnen, Mo is dan 7 jaar. Zijn vader is inmiddels hertrouwd. “De school werd steeds fundamentalistischer, er werd opgeroepen om te vechten. Ik werd gehersenspoeld en werd in hun wereld gezogen. Gelukkig was ik te klein om een geweer te dragen, maar ik sjouwde wel met tassen met verband. Pas veel later, toen ik al in Nederland was, en veel ouder was, kon ik erover nadenken.'


'In 2008 vluchtte mijn vader naar Nederland. Mijn familie vond dat mijn vader mij uit de oorlog en het gedwongen meedoen moest halen. Ik ging met het nieuwe gezin naar Nederland. Hier droomde ik vaak van de oorlog. In de Internationale Schakelklas heb ik leren lezen en schrijven. Terwijl ik probeerde verder te leren werd het thuis steeds slechter: ik moest de koran lezen en reciteren, mocht niet voetballen. Mijn vader en ik kenden elkaar niet. De ruzies liepen zo hoog op dat Jeugdzorg eraan te pas kwam. Ook toen mijn vader vertrok naar Engeland werd het er thuis niet beter op. Met hulp van school kwam ik in een begeleid wonen-project, maar ik bleef me alleen voelen.“

Grote Broer

“Via voetbalclinics kwam ik in contact met Grote Broer en daar mocht ik mijn stage gaan doen. Ik leerde er activiteiten organiseren op scholen en in de wijk. Soms zag ik knulletjes van een jaar of 10 die uit verveling allerlei rottigheid uithaalden. Met hulp van Grote Broer heb ik voor hen Kleine Broer opgericht. Ze kwamen bij ons huiswerk maken, gingen sporten, straatvuil opruimen en anderen helpen. Daar kreeg ik erkenning en waardering voor; dat heeft me enorm geholpen.”

Mo haalt zijn diploma en zijn studiefinanciering stopt. Hij weet niet dat hij een uitkering kan aanvragen. Na een periode van het ene baantje na het andere gaat het steeds slechter en in de zomer wordt hij vanwege huurachterstand uit zijn kamer gezet. Het gaat slecht met hem, zijn motivatie zakt weg. Gelukkig mag hij bij een vriend komen wonen.

Bredase Vredesprijs

En dan krijgt hij in september 2018 de Bredase Vredesprijs voor zijn inzet voor Kleine Broer. Iedereen is trots op hem, hij krijgt heel veel aandacht in de pers. “Maar intussen ging het eigenlijk slecht, ik voelde me heel eenzaam en had geen geld. Ik had geld kunnen verdienen door drugs te verkopen. Dankzij de erkenning die ik kreeg is het gelukt om daar nee tegen te zeggen.”
Begin dit jaar werden de problemen nog groter. De moeder van andere vrienden zoekt zijn geldzaken uit, praat met schuldeisers, vrienden zamelen geld in, maar er blijft een fikse restschuld over. “Dankzij hun hulp heb ik nu een kamer, ik krijg een leefgeld van 40 euro per week, ik wil mijn schulden afbetalen. Omdat ik graag bij de politie wil hoop ik in februari 2020 met de opleiding Sport en Beweging te starten. Ik krijg weer een kans om mijn leven op de rails te krijgen."


Hij houdt dit leven vol door de glimlach die hij soms op de gezichten van mensen kan toveren. Liefde is belangrijk. Dat weet hij, want hij heeft het zo weinig gekend en mist het iedere dag. Maar hij gééft het wel: liefde, respect en verbondenheid!

Meer weten over hoe het met Mo gaat? Kijk op www.heldenvanbreda.nl

Mo groeide op in Somalië FOTO JOYCE VAN ZIJL