Afbeelding
Foto: Screenshot YouTube

Franks Filmtip: ‘Je moet wel een beetje meebewegen met de gekte van regisseur Miranda July’

Door: Frank Spreuwenberg Cultuur Uitgelicht

BREDA - Wekelijks belicht filmliefhebber Frank Spreuwenberg een film die in een van de Bredase bioscopen draait. Deze week Kajillionaire. Te zien in Chassé Cinema.

Kajillionaire is een bizarre film die zich afspeelt in Los Angeles. De hoofdpersoon (Evan Rachel Wood), een vrouw van 26 jaar, is door haar ouders bij haar geboorte Old Dolio genoemd. Reden: een zwerver met die naam (Old Dolio) had een miljoen dollar gewonnen. Door hun kind naar die zwerver te vernoemen hoopten de ouders dat de zwerver uit dankbaarheid een deel van de prijs zou afstaan. Die ouders Robert (Richard Jenkins) en Theresa (Debra Winger) zijn non-conformistische uitvreters die leven van kleine zwendelpraktijken en hun dochter inzetten voor diefstalletjes. Ze hebben haar zo geconditioneerd dat ze in een supermarkt in no time weet waar de camera’s hangen, “in een pentagram, zodat je altijd in beeld bent.” 

Verstandhoudingen 

Het gezin woont in een loods waar dagelijks op vaste tijden roze schuim door de muren dringt dat de buurman, zeepfabriek Bubbles Inc. produceert. Het is allemaal tragisch en humoristisch tegelijk. Wat vooral schuurt is de totale afwezigheid van affectie. De ouders hebben alleen maar een functionele relatie met Old Dolio en zij heeft een totale afhankelijkheidsrelatie met haarverwekkers. Ze loopt rond in een veel te groot groenig trainingspak en heeft permanent een rugzak om. Voor toevalstreffers onderweg, maar voor de toeschouwer het symbool van de mentale last die ze meezeult.

In die afhankelijkheid komt verandering als ze per ongeluk in een cursus terecht komt, waar aanstaande ouders wordt geleerd hoe het kind een natuurlijke band creëert met de moeder. De relatie van Old Dolio met haar ouders wordt nog meer op de proef gesteld als het gezin de hippe Puerto Ricaanse Melanie (Gina Rodriguez) ontmoet, die wel wat ziet in een avontuur van oplichting en zwendel en graag aansluit bij het gezin. Zorgeloos Zuid-Amerikaans, schaars gekleed en met een vlotte babbel breekt ze het gezin op elegante manier doormidden. Maar alles heeft zijn prijs. 

Tekst gaat door onder de trailer


Miranda July 

Als toeschouwer moet je wel een beetje willen meebewegen met de gekte van regisseur Miranda July, die ook het scenario schreef. July is een multi-kunstenaar. Ze maakt niet alleen films (dit is haar derde, maar de eerste waarin ze niet vóór, maar achter de camera staat), ze zingt ook, heeft romans op haar naam staan en is beeldhouwer. Het gemeenschappelijke thema van haar films is “intimiteit” (of het gebrek daaraan). In haar titels duiken persoonlijke voornaamwoorden als “mij”, “jij”, “wij” herhaaldelijk op. Zoals een MRC scan een heel dun plakje van het lichaam toont, maakt July een flinterdunne doorsnee van de samenleving en zet daarvoor personages in het volle licht die normaal gesproken onopgemerkt blijven. Ze wil niks liever dan mensen samen laten komen, al raakt ze meer en meer geïnteresseerd in hoe mensen dat samen komen saboteren. 

Evan Rachel Wood is overtuigend in haar rol als zombiedochter Old Dolio. Met afhangende schouders en haar als een douchegordijn, sjokt ze door de straten van LA in het felle zonlicht. En Gina Rodriguez als Melanie is het tegendeel van Old Dolio. Op een natuurlijke manier trekt ze als een magneet de sympathie die bij haar rol hoort naar zich toe. Wie herkent niet het vastlopen van de relatie met een familielid? In die zin is het een universele film. Het thema is serieus, maar Miranda July weet er een bizarre vertoning van te maken die soms pijnlijk is, maar meestal vrolijk oogt. De film Kajillionaire is ongewoon op een aantrekkelijke en interessante manier.

Dit is wat je moet weten over deze film: 
- Kajillionaire refereert aan het streven om multimiljonair te worden.

- Miranda July vertegenwoordigde de VS op de Biënnale van Venetië in 2009. Dit deed ze methaar sculpturen “Eleven Heavy Things”, figuren van staal en kunststof, waarmee het publiek mocht spelen. Zoals een sokkel om op te gaan staan, bedoeld voor twee personen, met de tekst: “We don’t know eachother. We’re just hugging for the picture.” (We kennen elkaar niet, we knuffelen alleen maar voor de foto).

- Vóór ze bekend werd, moest Miranda July in haar levensonderhoud voorzien met doorsneebaantjes als serveerster, smaakmaker bij Coca-Cola, slotenmaker en als stripper.