Perry Roovers (56) is incidentenfotograaf: ‘Iedere keer weer een verrassing waar ik terecht kom’

BREDA - Al zo’n vijftien jaar lang rijdt de Bredase Perry Roovers heel de stad af om foto’s te maken van incidenten. Of het nou gaat om een ongeval of een overval, Perry is ter plaatse om foto’s te maken voor de lokale nieuwsmedia. “Het is altijd een verrassing in wat voor situatie ik terecht ga komen.”

Al zo’n vijftien jaar is Perry incidentenfotograaf. Maar dat is hij niet altijd geweest. “Ik heb een hele carrière achter de rug”, vertelt hij. “Ik ben heel lang de baas geweest van een betonfabriek, maar daar moest ik stoppen omdat ik op medische grond afgekeurd werd”, legt hij uit. “Daardoor kreeg ik steeds meer tijd voor mijn hobby: fotograferen.”

En van het een kwam het ander. “In het begin wilde ik totaal geen incidentenfotograaf worden”, geeft Perry toe. “Ik hield mij meer bezig met bruidsfotografie en dat vond ik wel prima.” Maar op een dag werd de Bredase fotograaf benaderd door SQ Vision. “Ze vertelden mij dat ze op zoek waren naar een incidentenfotograaf voor regio Breda. En omdat ik wel nieuwsgierig was ben ik een maandje mee gaan draaien.” De eerste opdracht die Perry moest doen werd meteen een groot succes. “Ik moest richting gevangenis Den Hey-Acker omdat daar een gevangene was ontsnapt. Toen ik aankwam stond hij op dak. Toen ik mijn camera tevoorschijn haalde keek hij recht in mijn lens”, vertelt Perry. “Ik had meteen een unieke foto te pakken!” En daar was niet alleen Perry dolblij mee, maar ook zijn opdrachtgever was erg te spreken. “Hij zei toen tegen me dat ik nooit meer weg mocht gaan.”

Inmiddels draagt de Bredanaar al zo’n vijftien jaar, dag én nacht, een pieper bij zich. “Ik, maar ook mijn vrouw, moesten daar op het begin wel aan wennen”, geeft de fotograaf toe. “Maar inmiddels zijn we er allebei gewend aan geraakt. Wanneer ik zelf niet wakker wordt van mijn pieper, dan schopt mijn vrouw me uit bed.” 

Incidenten

Wanneer Perry’s pieper gaat moet hij zo snel mogelijk ter plaatse komen. De ene keer is dit bij een ongeval, de andere keer bij een overval. “Vaak vragen mensen me of ik het niet lastig vind om dat soort dingen van dichtbij te zien en te fotograferen”, vertelt hij. “Maar ik doe het inmiddels al zo lang, dat ik het echt gewend ben geraakt.” Daarnaast kan ook niet iedereen kan het waarderen dat er foto’s gemaakt worden op de plek van het vooral. Dat merkt Perry vaak genoeg. “Ik word geregeld uitgescholden. Ze dwingen dan dat ik geen foto’s maak, maar dit is mijn werk. De politie komt dan voor me op.”

Het werk dat Perry doet is niet altijd even veilig. “Ik ben wel een aantal keer in een gevaarlijke situatie terecht gekomen”, zegt de fotograaf. “Eén keer toen stonden we ineens achter agenten met getrokken wapens. Zij gingen namelijk jongens, die in Dordrecht iemand hadden vermoord, uit een auto halen. Toen heeft de politie gezegd dat we snel weg moesten gaan. Onze veiligheid kon op dat moment niet meer gegarandeerd worden.”

‘Nooit saai’

Dat Perry’s werk nooit saai is is iets wat zeker is. “Wanneer mijn pieper gaat is het altijd maar de vraag in wat voor situatie ik terecht ga komen.” Door de jaren heen heeft de Bredase fotograaf al veel dingen gezien en gefotografeerd. Maar één ding is hem het meeste bijgebleven. “In 2015 vond er een ontploffing plaats op het Thorbeckeplein”, vertelt hij. “Dat is vlak bij mij in de buurt, dus ik was snel ter plaatse. Toen ik daar aan kwam zag ik een man op de grond liggen. Hij mistte een arm en een been en zat volledig onder het bloed. Daar schrik je enorm van.” Maar op een gegeven moment kan de fotograaf dan toch een knop omzetten. “Uiteindelijk pak je dan toch je camera er bij en begin je te schieten. Het is en blijft je werk.”