Willem Brandt
Willem Brandt Foto: Anita van der Helm

Willem Brandt treedt af als voorzitter Bredase Vredesprijs

Door: Anita van der Helm Algemeen

BREDA – Voorzitter van de Bredase Vredesprijs (BVP) Willem Brandt (74) is dit jaar voor het laatst als jurylid actief. Na vijftien jaar kijkt hij terug met een goed gevoel. Hij heeft in die periode veel bijzondere mensen leren kennen, die het heel gewoon vinden om zich voor anderen in te zetten.

Het comité Bredase Vredesprijs kiest niet alleen een geschikte kandidaat uit maar organiseert ook de uitreiking zelf. “In 2006, toen ik aantrad, deed het COS dat, het Centrum voor Ontwikkelingssamenwerking”, begint Willem Brandt. “De Bredase Vredesprijs was een ongesubsidieerd initiatief. Matty Boidin, fractievoorzitter van het CDA, zat in het bestuur en vroeg mij erbij. Ze stond er hetzelfde in als ik, de kandidaten roepen respect op en dat motiveert.
In die tijd stopte het COS. Matty wilde dat het doorging, ook zonder de hulp van het COS. Gelukkig hadden we niet veel kosten. Er zat altijd iemand in de jury namens de KMA, en van meet af aan is de prijs daar ook uitgereikt. Het bestuur moest vanaf dat moment een stapje harder lopen want de jury met gemiddeld vijf leden kreeg er een taak bij. Gelukkig hielpen de diverse media ons vaak aan kandidaten, net als ons netwerk van ambassadeurs. Inmiddels ondersteunt de gemeente BVP trouwens met een kleine subsidie.”

Eigen vrijwilligerswerk

Sommige mensen kennen Willem als directeur Vertizontaal, een functie die hij 25 jaar had tot aan zijn pensioen in 2006. Anderen kennen hem van het vele bestuurswerk dat hij, naast zijn baan, op vrijwillige basis deed, gemiddeld vier tot vijf functies. Onder andere bij de Driespan, een onderwijsorganisatie voor leerlingen met onderwijsproblemen. Of bij de jeugdgevangenis, waar Willem lid is van de Commissie van Toezicht. “Ik hield van organiseren. Bovendien kun je dan iets bestuurlijk aanpakken. De jeugdinrichting doe ik al heel lang. Als jongeren klachten hebben, komen die bij ons terecht. Wij doen onderzoek en houden beklagzittingen. Dit soort bezigheden verruimt mijn eigen blik. Net als de mensen die worden voorgedragen voor de Bredase Vredesprijs.  Zij doen dingen uit eigen beweging, uit hun hart. Ik deed veel dingen toch als een soort verlenging van mijn beroepsmatige leven. Veel van de Vredesprijswinnaars vinden een soort levensvervulling in wat ze doen. Neem het echtpaar dat een school heeft opgericht in Kenia. Ze reizen een paar keer per jaar op eigen kosten naar dat land om te kijken hoe het gaat en om te praten met lokale bestuurders. Dat sluit naadloos aan op hun arbeidzame leven en ze sluiten ook zo mooi op elkaar aan. We werken samen met de Helden van Breda – daar zie je ook van die mooie mensen met van die indrukwekkende verhalen. Vaak selecteren we dezelfde soort kandidaten. Wíj´ reiken een prijs uit en zíj´ schrijven de verhalen op.”

Keerzijde
Willem Brandt kan geen nadelen van zijn functie bedenken. Veel tijd kost het hem niet. Maar er zijn wel vragen die hem bezighouden. “Soms denk ik: welke mensen uit de samenleving hadden nog meer genomineerd kunnen worden? Het komt voor dat organisaties niemand voordragen omdat ze vinden dat er ongelijkwaardigheid ontstaat. Toch zou ik die stille krachten graag willen waarderen. Ze zijn nooit uit op een podiumplek, maar ze vinden het vrijwel altijd leuk! Sinds een aantal jaren brengen we in elk geval drie kandidaten naar voren, dan staan er meer mensen in de schijnwerpers. Bekendheid geven is de verdienste van alle leden, met name de secretaris. In september neemt Eric Linssen het van me over. Vanuit zijn functie op de KMA /NLDA heeft hij al eerder in de jury gezeten. Ik wens Eric, en de andere comitéleden, heel veel succes. Hopelijk blijft ook hij vijftien jaar voorzitter!”