Aan de keukentafel met Frits von Seydlitz: ‘Van keepen bij NAC naar het notariaat is niet zo’n grote stap’

BREDA - Breda is een dynamische stad die bruist van de ondernemers. Maar wat drijft hen? Wat is hun motivatie? En waar liggen zij ‘s nachts van wakker? In ‘Aan de keukentafel met’ gaan we in gesprek met ondernemers. Deze week: Frits von Seydlitz, eigenaar notariskantoor. 

Frits von Seydlitz studeerde Nederlands en fiscaal recht in Tilburg, notarieel recht in Amsterdam. Keepte van 1980 tot 1986 in het eerste elftal van NAC en startte in 2002 zijn eigen notariskantoor, tegenwoordig gevestigd in een markant pand naast het Valkeniersplein in Breda. 

Een niet alledaagse carrière, toch? 

Dat valt wel mee. Er zit wel degelijk een rode draad in en dat is dat ik gewoon altijd op mijn gevoel ben afgegaan: doen wat op dat moment goed voelde en waar ik plezier in had. Tijdens mijn NAC tijd studeerde ik. Wannie van Gils studeerde ook rechten. Verder was het een bont gezelschap: Bertus Quaars had een parketzaak, Edy de Schepper was gymleraar, Tom Smits postbode en Ruud Geels schilder. Danny Schrijvers zat toen al in de verzekeringen. ’s Ochtends je werk of studie, ’s middags trainen. Alleen Ton Lokhoff was full prof. Dus die deed eigenlijk toen al niets.. haha! 

Notaris word je toch niet zo maar? 

Tijdens mijn verplichte zes jaar als kandidaat-notaris wist ik al dat ik zeker mijn eigen praktijk zou starten. Ik wilde dingen anders doen: informeler, vernieuwender. Toen er een plaats vrij kwam heb ik een businessplan geschreven. Het was meteen raak.  

Veel mensen associëren notarissen niet met ondernemers, enig idee hoe dat komt? 

Dat begrijp ik wel. Wij verrichten ook veel handelingen die een ambtelijk karakter hebben. Vastleggen van huwelijkse voorwaarden, samenlevingscontracten, het verzorgen van de oprichting van vennootschappen, alles rond de verkoop van onroerend goed, noem het maar op. Veel van de gevolgen van onze werkzaamheden komen terecht in overheidsbestanden, zoals een testamenten register, bij een Kamer van Koophandel of een Kadaster. Maar om dat werk te doen heb je wel gewoon een commerciële organisatie nodig. Wij werken iedere dag heel hard met 30 man om het werk gedaan te krijgen.

Dus het beeld van de notaris met driedelig grijs en de sigaar die wacht tot het werk binnen komt is achterhaald? 

Haha, nou, dat kan je wel zeggen. Om met het belangrijkste te beginnen: Bij ons draagt niemand een pak en is de spijkerbroek de bedrijfskleding. Maar zonder dollen: Het notariaat is, ondanks de publieke functie die we hebben, tegenwoordig gewoon ook een commercieel bedrijf. Rond 2000 zijn de tariefafspraken die er waren afgeschaft. Een prima ontwikkeling, want tariefafspraken waren toen al niet meer van de tijd. Het vestigingsbeleid is vrijer geworden. Ook een goede zaak: concurrentie houdt ons scherp.

Door dat werken met standaard modellen en die lange aktes heeft het notariaat toch nog steeds voor velen een wat stoffig imago. Ben je daar mee bezig?  

Tja, het is dat we een geheimhoudingsplicht hebben en alles wat we behandelen vertrouwelijk is, anders zou ik graag de deuren van mijn kantoor open zetten en mensen eens een dagje laten meelopen. Als het al stoffig is, dan krijgt het bij ons niet de kans om neer te dalen. Het is iedere dag gezonde hectiek. Met het imago van het notariaat in het algemeen houd ik mij dan ook echt niet bezig. En standaard werk, ja natuurlijk werken wij met modellen, maar neem van mij aan dat het echt wel iets meer is dan vakjes invullen. Iedere zaak heeft zijn eigen achtergronden. Als het zo simpel was, dan hadden we echt geen 30 mensen nodig.

Wat doe je als notaris aan acquisitie? 

Wij verkeren in de luxe positie dat we ons niet druk hoeven te maken over moeilijke acquisitieplannen en reclame budgetten. We sponsoren wel veel lokale verveningen, van een tennisclub tot een zangvereniging. Door de loop der jaren heeft het team verder wel bewezen gewoon een prima product te leveren op de informele wijze die wij willen: die kwaliteit betaalt zich zelf terug. Ik heb wel iemand vast werken op het gebied van marketing. Je moet je wel positioneren op de markt en daar scherp in blijven. Klanten worden altijd in de gelegenheid gesteld na het sluiten van een zaak een review te geven. Dat gaat via een onafhankelijk bedrijf. Wij zijn het meest ‘gereviewde’ notariskantoor van Nederland met een gemiddelde score van 8,9. Daar ben ik echt trots op.

Lig je wel eens wakker van het ondernemerschap? 

Ha, nou dat valt wel mee hoor. Aan de andere kant, ik heb natuurlijk ook de crisis meegemaakt nadat Lehmanbrothers in 2008 omging. Dat heeft er in gehakt. Daar pieker je nu wel eens over. Er staat nu zo’n mooie club met gedreven mensen en je moet er niet aan denken dat er weer zo’n klap valt. De teamgeest is zo belangrijk bij ons: Samen leuke dingen doen, van het paasontbijt tot de Sintekerst, één keer per jaar een lang weekend met z’n allen naar Spanje. Moet je toch niet aan denken dat daar een crises overheen komt? Maar goed, zoals het gezegde luidt:  ”Een mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest”, dus we moeten het ook niet overdrijven. En na een wedstrijd van NAC kan ik wel eens wakker liggen …haha!

Wat vind jij zelf het leukste aan je vak?

Er met het hele team vol voor gaan. Gedreven je vak doen en zorgen dat je kwaliteit levert en mensen tevreden op je werk terug kijken. Dat ze graag nog een keer bij je terugkomen als het nodig is. Weet je, aan het einde van de maand is het altijd een race: gaan we alles weer halen? Liggen al die aktes weer op tijd klaar? Halen we de fiscale termijnen weer? Eigenlijk weet je wel dat het lukt, want we doen het al zo lang, maar het blijft een kick als je dan met z’n allen weer gescoord hebt. Dan is keepen bij NAC en werken in het notariaat eigenlijk helemaal niet zo’n grote stap. Er is één groot verschil: Bij NAC probeerde ik altijd spreekwoordelijk de nul te houden en nu houd ik aan het eind van het jaar wel wat over.

Naam:
Frits von Seydlitz

Leeftijd:
61 jaar

Burgerlijke staat:
Ongehuwd, vriendin Karina

Bedrijf:
Seydlitz Notarissen

Functie:
Mede-eigenaar

Passie:
“Doen wat ik leuk vind. Of is dat geen passie? Ik heb een grote liefde voor Spanje ontwikkeld. De mensen, de cultuur, het eten, de hele sfeer. Ik kom er heel vaak, ook voor mijn werk. Wij begeleiden veel mensen met onroerend goed in Spanje. Ik heb ook een passie voor mijn honden Taxi en Pasta. Al is de grap van de naam van de eerste er na een paar jaar wel af, als je in een verder leeg bos: ‘Taxi!’ staat te roepen.. Eigenlijk zijn zij mijn steun en toeverlaat.”