Aan de keukentafel bij Remco Djamin: ‘Mensen helpen op het gebied dat hen uiteindelijk allemaal het meest dierbaar is, wat is er mooier’

BREDA - Breda is een dynamische stad die bruist van de ondernemers. Maar wat drijft hen? Wat is hun motivatie? En waar liggen zij ‘s nachts van wakker? In ‘Aan de keukentafel met’ gaan we in gesprek met ondernemers. Deze week: Remco Djamin.

Remco is sinds 1998 longarts in het Amphia ziekenhuis. Hij was tot deze zomer voorzitter van de Medische Staf (de verzamelde medisch specialisten) en richtte daarnaast in juni 2021 op persoonlijke titel Revaq in Breda op, een leefstijlkliniek gericht op herstel van conditie en een gezonde leefstijl.

Een gemiddelde patiënt ziet een medisch specialist niet als een ondernemer, toch?
Dat klopt, maar dat zijn we wel degelijk. Wij als specialisten zijn verenigd in een coöperatie. Het ziekenhuis sluit de deals met verzekeraars en wij leveren de medische diensten. Ik ben er een groot voorstander van dat dat gebeurt als vrije beroepsuitoefenaar. Ten eerste moet je je professionele zelfstandigheid hebben: daarbij moet je niet aan een leiband van bestuurders lopen. Ten tweede gaat het om het hebben van zeggenschap. Ook op bestuurlijk vlak moet je je stem als specialist kunnen laten gelden. In loondienst verdwijnt dat; dat komt naar mijn overtuiging de zorg niet ten goede.
Het is wel een apart ondernemerschap, zonder concurrentie.
Haha, ja dat klopt. We streven allemaal hetzelfde doel na. Concurrentie is daarbij uitgesloten. Maar verder zijn we verantwoordelijk voor personeel en runnen we vakgroepen zoals bedrijven gerund worden.

Met wel een speciaal “product”, jullie verkopen bepaald geen feestjurken.
Natuurlijk zien wij heel veel ellende op een dag. Als mensen bij ons komen kan je aannemen dat er echt iets serieus aan de hand is. Maar vergis je niet: de bevrediging die ons vak geeft is enorm. Wat is er mooier als je mensen kunt helpen op het gebied dat hen uiteindelijk allemaal het meest dierbaar is: hun gezondheid. En humor is er echt wel hoor. Je ontmoet zo veel mensen en bij spreekuren hoor je hele verhalen. Neem maar aan dat er ook veel gelachen wordt, ook met collega’s.

Maar goed, neem je nooit een verhaal mee naar huis?
Natuurlijk wel. Ook al beoefen je het vak zo lang: je stompt nooit af en ik weet zeker dat dat ook voor mijn collega’s geldt. Het maakt wel verschil hoe dichtbij het komt. Het is anders als je een slecht nieuws gesprek hebt met iemand van ver in de 80 die al jaren kwakkelt met zijn gezondheid als met een vent van je eigen leeftijd, met ook drie kinderen. Zeker als zo’n gesprek ook nog eens met de familieleden erbij wordt gedaan. Ja, dat kan je echt wel meenemen en daar kan je echt gewoon goed emotioneel door geraakt worden. Maar dat kan en mag niet iedere dag: dat houd je niet vol.

Was dat een reden voor de oprichting van Revaq?
O nee, zeker niet. Revaq heb ik puur opgericht omdat ik iets wilde wegzetten waar ik heilig in geloof. In mijn werk als longarts zie ik een rode draad bij patiënten: veel mensen hebben een slechte conditie en problemen met hun gewicht. Revaq helpt mensen om hun conditie te herstellen en een gezonde leefstijl aan te nemen. Dat doen we met een team bestaande uit een fysiotherapeut, diëtist en leefstijlcoach. Ik ben er zo van overtuigd dat dit preventief kan werken, maar zeker ook bij herstel als je eenmaal een ziekte hebt. Het idee om mensen te begeleiden naar een gezondere leefstijl had ik al langer. De stap naar de oprichting van Revaq kwam op het moment van mijn leven dat ik ook eens iets voor mijzelf wilde opzetten en niet in een collectief.

Hoe bedoel je dat?
Ik heb mijn hele werkzame leven bestuurlijke functies naast mijn werk vervuld: bestuurslid bij de longartsenvereniging, zes jaar het voorzitterschap van de gezamenlijke medische specialisten, opleidingen binnen mijn vakgroep. Noem het maar op. Er waren perspectieven voor volgende stappen op bestuurlijk vlak. Ik heb mij toen afgevraagd: ‘word ik daar uiteindelijk gelukkig van?’. Het antwoord laat zich raden. Nee dus, en het werd Revaq.

Van het ene naar het andere ondernemerschap?
Nee, het ene ondernemerschap naast het andere ondernemerschap. Revaq staat los van mijn werk als longarts. Het is een andere vorm van ondernemerschap. In het ziekenhuis doe ik het collectief met mijn vakgroep en de gehele coöperatie. Natuurlijk heb je daar je verantwoordelijkheden als ondernemer, maar bij Revaq komt dat echt wel dichterbij hoor: hier ben ik uiteindelijk zelf enkel en alleen verantwoordelijk: van de huur van ons pand aan de Erasmusweg in Breda tot de maandelijkse salarisbetalingen aan onze zes mensen. Ik kan je verzekeren dat dat toch als een ander ondernemerschap voelt.

Twee banen eigenlijk? 
Ja, nu wel, met dien verstande dat ik me bij Revaq niet bezig hou met behandelingen van cliënten en dat Nicky het dagelijkse management doet. Ik heb mijn verantwoordelijkheid bij mijn vakgroep en dat vergt net zo veel tijd als voorheen. Maar ik sluit zeker niet uit dat het op den duur een schuivend paneel wordt. Ik ben 57 nu en ik durf te stellen dat ik een redelijke roofbouw op mezelf heb gepleegd met mijn werk, het besturen, de onregelmatige diensten, waarbij het mij wel rustgevend leek om ondertussen nog even te promoveren... haha. Het moment dat mijn dochter Eline mij vroeg om te helpen bij een werkstuk en ik geen gaatje in mijn agenda kon vinden in de twee weken daarop, was voor mij een seintje: dit moet anders. Met Revaq is het nu inderdaad nog extra druk, maar het idee is wel dat ik op den duur daar een mate van vrijheid mee terugverdien. Da’s voor mij belangrijker dan de vraag of Revaq een commercieel succes wordt.

Mooie afsluiter, maar de echte afsluiter is hier even van een andere orde: met wie zou je zelf eens aan de keukentafel willen zitten.
Tja, even denken. Ik denk met iemand die iets totaal anders doet. De dokters, juristen, ondernemers en noem het maar op ken ik denk ik wel. Iemand die gewoon eens een heel ander verhaal heeft. De kunstwereld of de muziekindustrie. Ja, dat lijkt me leuk: iemand die leeft van en voor de muziek.

Heeft die iemand ook een naam?

euh…..bel me volgende week maar even…

Naam:
Remco Djamin
Leeftijd:
57 jaar
Getrouwd: 
Gehuwd met Rolinde
Kinderen:
Yoeri, Daan, Eline, gezinsfavoriet viervoeter Pepper
Passie:
“Ik heb er vele! Het leven is eigenlijk te kort om het allemaal te beleven. Ik word blij van reizen, mooie wijn, muziek en lees iedere week een boek. Het meest gelukkig ben ik echter als ik met mijn gezin, aanhang en hond rond de open haard zit. Als je het hobbymatig bedoelt: golf en Ajax. Dus je ziet het: ik heb niet alleen verstand van gezondheidszorg, maar ook van voetbal..haha! “