Na de roofmoord op zijn vader woont Edwin al 5 jaar in een huis dat niet af is

BREDA / OUD GASTEL - Rose en Edwin Van Schaik zijn ten einde raad. De vader van Edwin kwam in 2017 om het leven bij een roofmoord. “Net voordat deze gebeurtenis ons leven op zijn kop zette, maakten mijn vrouw en ik onze droom waar en verhuisden we van Breda naar een oude opknapboerderij in Oud Gastel. Helaas hebben we veel financiële en emotionele schade opgelopen als gevolg van de roofmoord. Daardoor leven we nu al bijna vijf jaar in een huis dat niet af is, een constante herinnering aan deze traumatische gebeurtenis.” Door middel van fundraising hopen zij het huis af te kunnen maken, zodat ze er samen met hun dochtertje van 8 maanden rust kunnen vinden.

“Mijn vader liep in 1982 zware hersenbeschadiging op toen hij werd aangereden door een dronken chauffeur”, zo begint Edwin. “Hij had hierdoor een oordeels- en kritiekstoornis waardoor hij kwetsbaar was. Hij kon de gevolgen van zijn daden niet goed overzien en kon moeilijk onderscheid maken tussen goed en slecht. Helaas was hij volgens hulporganisaties ‘te goed’ voor gedwongen hulp en vond hij zelf dat hij geen hulp nodig had. Uiteindelijk kwam hij met de verkeerde mensen in aanraking die misbruik van hem maakten. Ze maakten hem wijs dat hij er goed aan deed een hennepkwekerij op zolder te plaatsen. En toen ik - na eeuwig op hem inpraten - hem zover had er mee te stoppen, heeft de verstrekker opdracht gegeven tot een overval met als doel mijn vader te dwingen door te blijven gaan met deze praktijken. Deze overval door vier personen is zeer gewelddadig verlopen. Mijn vader is tijdens de overval op een gruwelijke manier aan het letsel overleden.” 

De weken erna zijn voor Edwin en zijn vrouw als een waas voorbij gegaan. “Ik heb mijn vader moeten identificeren die nauwelijks herkenbaar was, wij zijn verhoord als getuigen en we kregen de sleutel van zijn huis waar we zelf de bloedvlekken en overige sporen hebben moeten opruimen. En dat terwijl we het eerste half jaar nog niet wisten hoe hij om het leven was gekomen, waarom hij was gedood en we niet genoeg informatie hadden om te beseffen dat wij zelf niet in gevaar waren. Dit alles was voor ons zeer traumatisch.”

Werk

Momenteel loopt het hoger beroep nog van deze zaak. Het is voorlopig dus nog niet voorbij voor het gezin. “En wij hebben flinke schade opgelopen. Wij zijn beiden aanpakkers en hebben geprobeerd de schouders eronder te zetten. We waren immers ook net vanuit Breda verhuisd naar een opknapboerderij in Oud Gastel. Maar een jaar na de roofmoord kwamen we als gevolg ervan allebei met een burn-out thuis te zitten. Ik kon op mijn toenmalige werk rustig weer re-integreren, maar mijn vrouw had een tijdelijk contract en heeft nog steeds niet de energie om bij een nieuwe werkgever op te starten. We hebben beiden chronische vermoeidheidsklachten, omdat de omstandigheden het niet toelieten om afstand te nemen van de oorzaak van de burn-out. Verder liepen we flinke financiële schade op. We woonden koud een maand in onze opknapboerderij waar heel veel werk aan moest gebeuren toen de politie voor de deur stond. We deden vrijwel alles zelf en dat zouden we ook zijn blijven doen. Maar door het voorval, werden we gedwongen bepaalde dringende klussen uit te besteden. De kosten liepen dermate snel op dat we heel snel door ons toch al krappe bouw- en spaarbudget heen waren.” En met de verminderde inkomsten, lukt het niet om te sparen.

Strijd

“We zijn moe gestreden.  Onze - door de roofmoord - uitgestelde kinderwens, is dit jaar in juni uitgekomen. We besloten dat het tijd was voor positiviteit en een nieuw begin. Maar met een kleine meid is de noodzaak om het huis af en veilig te maken groter en zijn de tijd en fondsen schaarser. Elke keer als we om ons heen kijken en klussen zien die nog moeten gebeuren, blijft dit een constante herinnering aan de roofmoord op mijn vader. En aan het feit dat onze strijd nog niet voorbij is, dat we onze schouders eronder moeten blijven zetten. Het enige wat we nu willen is stappen vooruit blijven zetten zonder ons constant (financiële) zorgen te hoeven maken. Zonder flinke financiële stress en de zorgen dat ons kindje niet veilig door ons huis kan kruipen als ze eenmaal zover is.”

Doorploeteren

Van het opgebrachte geld is het doel om op een zo kort mogelijke termijn de verbouwing van het huis in de basis af te maken. “Dat houdt in dat we op de benedenverdieping de bijkeuken, badkamer en garage verbouwen, een kapotte schuifpui vervangen en vochtproblemen en schimmelvorming aanpakken. Op de bovenverdieping moeten onze slaapkamer, de badkamer en de wc nog worden gerealiseerd.” 

Edwin en zijn gezin hebben daarvoor 40.000 euro nodig. “Ik realiseer me dat dit een enorm bedrag is. Iedere dag sta ik er bij stil hoe onhaalbaar het voor ons is om dit nu zelf bij elkaar te krijgen. Maar na ruim vijf jaar doorploeteren, heb ik besloten op deze manier hulp te vragen. We hebben de afgelopen jaren - met veel hulp van vrienden en familie blijven klussen en zodoende al heel veel hebben gedaan. Zeer begrijpelijk is dat onze directe hulptroepen na vijf jaar van ploeteren niet bijster enthousiast meer zijn om hier elk weekend te helpen. Voor ons is vooral de emotionele rust van enorm belang die we hopen te vinden door de verbouwing af te kunnen ronden. Vanuit daar kunnen wij ons gaan richten op herstel en rust. Dankzij alle liefde en steun die we hebben mogen ontvangen van iedereen, voelen we ons enorm gesterkt en we zijn enorm dankbaar voor iedere bijdrage, als iemand het kan missen. Inmiddels zijn we de eerste mijlpaal gepasseerd: we hebben al meer dan 3200 euro opgehaald. Wij verwachten dat wij daarmee in elk geval al het eerste stuc- en tegelwerk kunnen uitvoeren. Dat is echt fantastisch!” 

Doneren kan op gofundme.com/f/een-nieuw-begin-na-de-roofmoord-op-mijn-vader..