Afbeelding
Foto: Uitgeverij de Bode

Aan de keukentafel met Pieter van den Broek: ‘We kunnen niet overal tegelijk zijn, al zou ik dat willen’

Door: Redactie Economie

BREDA - Breda is een dynamische stad die bruist van de ondernemers. Maar wat drijft hen? Wat is hun motivatie? En waar liggen zij ‘s nachts van wakker? In ‘Aan de keukentafel met’ gaan we in gesprek met Bredase ondernemers. Deze week: Pieter van den Broek van Scorpions.


Stoere naam: ‘Scorpions’. Is dat bedacht door een reclamebureau?
Nee hoor. In 1995 is Scorpions opgericht door mijn vader en moeder. Hij was actief bij de politie in Breda en Etten-Leur en werkte onder andere bij de horeca-poule, dus had veel te maken met de beveiliging van de binnenstad. Van daaruit is hij een particulier beveiligingsbedrijf gestart. Hij kende de problematiek van het uitgaansleven en de toenemende vraag uit de markt naar professionele beveiliging. Maar om op je vraag terug te komen, hij zocht destijds een pakkende naam voor zijn bedrijf en reed in die tijd in een Ford Scorpio. En zo heeft hij deze naam bedacht. Haha, gelukkig reed hij niet in een Opel Kadett.

Van de BUas naar de beveiliging in het familiebedrijf, is dat een bewuste keuze?
Er is van huis uit nooit druk gezet om in het familiebedrijf te komen, en ik ben mijn studie niet begonnen met het idee om het familiebedrijf in te gaan. Mijn zus en ik hebben wel op 18-jarige leeftijd onze beveiligingspapieren gehaald zodat we in het weekend in het bedrijf konden werken. Ik kwam erachter dat ik wat ik op mijn studie leuk vond en mooi vond om te doen, namelijk de processen managen, ook prima kon toepassen in ons bedrijf. Marcel van Beers die al 23 jaar actief is bij ons heeft mij destijds op sleeptouw genomen en leerde me de weg kennen. Ik kan wel zeggen dat hij sinds het overlijden van mijn vader de hoeksteen van ons bedrijf is. Ik val regelmatig op zijn ervaring terug als er beslissingen genomen moeten worden.

Dus het ging van begin af aan gelijk goed?
Nou nee, het was best even wennen. Mijn vader was iemand die heel dicht op de mensen zat en echt uit de praktijk kwam. Ik was jong en had zo mijn eigenwijze visie waar ik in mijn begintijd te hard mee van stapel liep. Daarmee ging ik soms voorbij aan de praktijk en dat botste wel eens met oudere garde. Daar ben ik later ook bij ze op teruggekomen, omdat ik ook wel inzag dat praktijk en theorie best verschillen. Het samenwerken met mijn vader ging lekker. Hij was meer van de werkvloer en kon als geen ander een team smeden en ik zat meer op de processen en nam af en toe een stapje naar achteren om het grotere perspectief te zien.

Voel je nu een druk om het beter te doen dan je vader?
Ik heb nooit de druk gevoeld om het beter te doen dan mijn vader. Hij was er altijd duidelijk in: “Als je het hier niet naar je zin hebt moet je wat anders doen.” Druk voelen we hier niet, mijn zus is actief in het bedrijf en mijn moeder sinds kort ook weer. We zijn een familiebedrijf. We vinden de kwaliteit van ons product belangrijker dan groot, groter grootst. Ik vind het een privilege om de familiewaarden te waarborgen. Ik heb het bedrijf niet opgericht en van meet af aan met de poten in de klei gestaan, dat is het succes van mijn ouders. De goede naam die we hebben opgebouwd wil ik borgen, zonder oubollig te zijn. We zorgen dat onze diensten meegroeien met de markt en nemen klanten aan de hand. We laten onze filosofie niet los. De oprichter overtreffen zie ik niet als doel. Wel ons bedrijf uitbouwen en zorgen dat we meegroeien met de vraag uit de markt.

Maar ik neem aan dat je ook je eigen accenten legt?
Dat klopt zeker, we hebben ons de afgelopen periode meer gericht op sport, cultuur en de zakelijke markt. We zijn minder actief in de horeca, dat was echt iets van vader.

De maatschappij verhardt en jullie mensen staan vooraan als zaken escaleren. Hoe ga je daarmee om?
Dat klopt, het begint vaak bij de eerste gesprekken bij een opdrachtgever. Ik doe geen concessies aan mijn plannen. Beveiliging mag niet de sluitpost van een evenement zijn. Als mij gevraagd wordt om wat minder mensen in te zetten of op een andere manier concessies te doen, heb ik liever dat ze naar een ander gaan. We denken liefst vanaf het eerste begin mee over beveiligingsvraagstukken. Alles moet in orde zijn, als we op een winkelcentrum beveiliging en bhv-ers inzetten, kijken we bijvoorbeeld ook naar de AED-apparatuur die er hangt. Als die niet goed werkt en mijn mensen moeten in het heetst van de strijd handelen moeten ze kunnen terugvallen op betrouwbare apparatuur, ook als die niet van ons is. Maar alles staat en valt met een goede opleiding en mensenkennis, daar besteden we veel aandacht aan.

Nee zeggen tegen een potentiële opdrachtgever lijkt me nou ook niet leuk?
Nee, maar het gaat wel om de veiligheid bieden voor mijn eigen mensen en voor de opdrachtgever. Een recent voorbeeld: we zijn nu ook betrokken bij de opvang van Oekraïense vluchtelingen. Mijn moeder is bijvoorbeeld nu in de Koepel van Breda actief om dit met ons team in goede banen te leiden. Ik ben ook door diverse andere gemeentes gebeld met de vraag om te helpen en rondom de opvang taken uit te voeren. Maar we kunnen niet overal tegelijk zijn, al zou ik dat willen. We gaan het niet half aanpakken, dus dan is het antwoord helaas ‘nee we kunnen dit op dit moment niet’.

Wat maakt iemand een goede beveiliger?
Het is een vak apart. Natuurlijk moet je je mannetje kunnen staan en een beetje postuur helpt daar best bij. Het is superbelangrijk dat je een goede band hebt met je opdrachtgever en bij voorbaat de bezoekers kent. Iemand die aan de deur staat van het stadskantoor, bouwt een hechte band op met onze opdrachtgever. Hij kent de mensen en kent klanten en bezoekers. Onze mensen leren om situaties goed in te schatten. Als we in de zomer op de Galderse Meren werken en er moet opgeschaald worden richting de politie, dan moeten mijn mensen zorgen dat de politie vooraf de juiste informatie ontvangt en direct goed kan inspelen op de praktijk.

En dan moet je ook nog eens een dikke huid hebben lijkt me?
We krijgen zo af en toe best wat voor de kiezen, daar trainen we onze mensen op, we besteden veel aandacht aan opleiding. Afgelopen jaar waren we bijvoorbeeld actief als coronahost in de binnenstad. Gelukkig zijn er genoeg mensen die waarderen dat we er staan en de context begrijpen, maar ik hoef je niet uit te leggen dat er ook bezoekers zijn die er geheel anders over denken. Wat dat betreft is beveiliging net als ICT, als het goed werkt vinden we het doodnormaal en staan we er niet bij stil dat er heel wat bij komt kijken. En als het niet goed gaat, is er al heel snel geen begrip. We zorgen ervoor dat onze mensen goede opleidingen krijgen, maar de praktijk leert wel dat je pas na een tijdje kan zien of iemand echt geschikt is voor dit mooie vak. Je moet onze mensen zien als beveiligings-host, die gastvrij kunnen zijn naar bezoekers en er staan als het nodig is. Dat is wat anders dan de traditionele beveiliger of portier.

Met wie zou jij nog eens om de keukentafel willen zitten?
Oei, er zijn heel veel mensen waar ik eens mee zou willen zitten. Mijn boekenkast staat vol met inspirerende boeken van diverse mensen, maar als ik echt zou mogen kiezen dan het liefste met mijn vader.

Naam: Pieter van den Broek
Leeftijd: 31 jaar
Getrouwd met Maria Clara Zarur
Bedrijf Scorpions Security B.V. Etten-Leur
Hobby: Maria en ik gaan in onze vrije tijd graag naar pretparken. Disney is onze nummer 1. Dat is ook niet geheel toevallig, want we hebben elkaar daar ook leren kennen. Ik studeerde op de NHTV, wat nu BUas is. ln mijn derde jaar liep ik stage bij Disney World. Maria studeerde in Ottawa en liep daar ook stage. Dat was in 2011. Zo hebben we elkaar ontmoet, dat was dus eigenlijk dubbel pret. We zijn een cliché Disney-koppel.