Aan de keukentafel met Jac van Dongen: ‘Café de Klomp kende in haar heel geschiedenis maar twee eigenaren’

BREDA - Breda is een dynamische stad die bruist van de ondernemers. Maar wat drijft hen? Wat is hun motivatie? En waar liggen zij ‘s nachts van wakker? In ‘Aan de keukentafel met’ gaan we in gesprek met ondernemers. Deze week: Jac van Dongen.

Je nam rond je 25e café De Klomp over, was dat een soort van jongensdroom? Een café overnemen?
“Ik ben nu 40 jaar kastelein, De Klomp zelf bestaat trouwens al langer, ben ooit begonnen in de zorg. Dat is weliswaar iets heel anders, maar toen al organiseerde ik graag feesten en evenementen. Ik woonde als verzorger in een flat met 20 verpleegsters. Ik organiseerde feesten op de bovenverdieping van de zusterflat, het was een leuke en ruige tijd. Op mijn 21ste begon het al een beetje te broeien. Ik werd destijds extra getriggerd door een stuk van Lauran Mol in de Bode, die aangaf dat het slecht gesteld was met het uitgaansleven, het lag op zijn gat hier. Ik heb toen een brief terug geschreven dat ik er klaar voor was om een bruin café te beginnen. Kort daarna hoorde ik dat mijn voorgangers in De klomp, Kees en Marijke van der Logt, ermee wilde stoppen. Dat gaf mij de kans om erin te stappen, we zijn er toen snel aan uitgekomen met elkaar. Café de Klomp heeft in haar hele geschiedenis maar 2 eigenaren gekend, dat is best uniek.”

Op jonge leeftijd een kroeg beginnen, dan ben je nog behoorlijk kwetsbaar:
“Dat klopt, als ik daar nu op terugkijk waren de eerste 15 jaren één groot feest. Ik liet me nogal eens meeslepen door mijn eigen gasten, je bent een vriend van iedereen en ging hetzelfde gedrag vertonen als mijn gasten. Als Herman Brood optrad in de buurt, dan zei ik tegen mijn gasten, komop we gaan erheen! Terwijl ik hier eigenlijk mijn geld zou moeten verdienen. Ik heb er daar overigens geen spijt van, je staat op dat moment in de bloei van je leven en bent je zelf nog volop aan het ontwikkelen. Op mijn 40ste heb ik een omslag gemaakt.”

En wat betekende die omslag dan voor De Klomp?
“Dat ik me vanaf dat moment veel meer ging richten op kwaliteit, vanaf dat moment heb ik geen druppel alcohol meer aangeraakt. Ik ben actiever geworden en ben me nog meer gaan focussen op live muziek. De droom van het muziekcafé is toen werkelijkheid geworden. Er zijn hier misschien wel zo’n 3.000 live optredens geweest in De Klomp. Ik bied muzikanten graag een podium en het mooie is dat je via muziek mensen met elkaar verbindt. Als er een bandje hier in de buurt begon, konden ze hier, goed of slecht,  komen spelen.  Maar we hebben ook Wally Tax, Armand gehad en volgend jaar staat Ellen Foley hier. Mensen verbinden door middel van muziek loopt als een rode draad door mijn verhaal, daar ben ik overigens niet rijk van geworden, dat was ook niet mijn drijfveer. Mijn levensmotto is ‘We zijn allemaal kinderen van God’, voor mij is het gelijkheidsbeginsel enorm van belang. Dat zit diep van binnen, dat heb ik altijd uitgedragen en zal ik tot de laatste dag blijven doen. Iedereen is gelijk en welkom in de Klomp, dat zie je ook terug in ons publiek.”

Kinderen van God,  ben je gelovig of aan een kerk verbonden?
“Nee niet op de manier, maar ik geloof en weet wel degelijk dat er meer is. Ik werk als medium en help mensen die vastgelopen zijn op hun pad. Ik geloof dat er voor iedereen een pad is.”

Hoe werkt zoiets dan Jac? Hoe merk je dat je deze gave hebt?
“Ik ben er mee geboren, dus ik weet niet beter. Als klein kind maakte ik weleens opmerkingen naar mijn moeder, die mijn moeder nogal verbaasde. Ze zei dan: Nou Jac, zo het is wel weer genoeg geweest, stop er maar eens mee. Maar ze vroeg zich tegelijkertijd af hoe ik bepaalde dingen kon weten. Het was voor mij een zoektocht en gaf het me in mijn jeugd ook onzekerheid.  Dat is best lastig, als je anders bent dan je omgeving. Pas na mijn veertigste ben ik er serieus mee gaan werken, het geeft met veel voldoening als ik er mensen mee kan helpen.”

Je bent nu 66, waarvan 40 jaar kastelein, denk je wel eens na hoelang je dit nog kan doen?
“Ja natuurlijk denk ik daar wel eens over na .Ik heb eigenlijk zelf geen besef van deze 40 jaar, het is vanzelf voorbij gegaan. Maar weet je wat het is; 40 jaar kun je alleen maar volhouden als je op je pad zit. Zolang ik de drive heb om nieuwe ideeën en initiatieven op te pakken voelt het goed. De Klomp zal zolang duren totdat mijn pad daar afloopt.  Ik heb altijd geambieerd om tussen de mensen te leven. Ik ben in De Klomp niet iemand die op de voorgrond wil staan, dat laat ik liever aan mijn personeel over. Ik ben graag met de muziek en de cd’s bezig en observeer, ik noem het weleens stille regie, ik ben onopvallend aanwezig.

Maar er kunnen ook externe omstandigheden zijn waar je zelf geen invloed op hebt die de lol er vanaf halen. We werken steeds meer met beveiliging, dat hoort er wat mij betreft  eigenlijk niet bij, het is helaas nodig in de maatschappij.  Ik hou eerder van een harmonieuze dorpssfeer. Ik heb een prachtpubliek waar ik blij mee ben. Ik heb stamgasten waar je een diepe verbondenheid mee hebt, dat zijn halve huisgenoten, het doet ook best zeer als er mensen wegvallen.”

Je hebt in die 40 jaar van alles meegemaakt en gezien, kun je er 1 ding uitlichten wat je het meeste is bij blijft?
“Oei, dat is best moeilijk, maar wat me misschien het meeste bijstaat is de tweede keer dat we MaMi organiseerden. De eerste keer was al een enorm succes met de grootste polonaise. Maar de tweede keer was ik diep geroerd. We waren met een groepje mensen zo gepassioneerd bezig om er een succes van te maken. We hebben het Amerikaanse record van de stoelendans uit het Guinness book of Records overtroffen, we hadden meer dan 15.000 mensen op de Markt. Het deed me enorm veel, dat je met een groep mensen dit voor elkaar kan krijgen. Mijn goede vriend Jac Wouters die prins Carnaval was, moest me het podium op duwen, ik zat achter de wagen en moest een traantje laten dat we dit samen voor elkaar hebben gekregen. Ook het mooie werk dat we in India hebben gedaan om mensen daar een beter leven te geven heeft me veel gedaan, de dankbaarheid van die mensen die het zoveel slechter hebben, dat ontroert me.

Het is de rode draad van De Klomp; mensen verbinden en laten zien wat we een geweldig dorp hebben. Ik denk wel eens, mensen wonen hier wel, maar ze leven hier niet. Sommige mensen hier weten meer over Breda te vertellen dan over hun eigen plek. Dat is jammer, want waardeer je eigen plaats. Leef hier want dan krijg je het hart en ziel terug in je dorp.”

Met wie zou jij aan de keukentafel willen zitten?
“Mag ik twee mensen uitnodigen? Ik ben 5 burgemeesters geleden gestart, we hebben hier goede burgemeesters gehad hoor, maar degene die het meest in mijn richting dacht en een bijzonder man was, was burgemeester Hans van Agt. Die vond dat we een nieuw centrum nodig hadden en zag dat goed. En als tweede wethouder Jan van Hassel, in de Leur staat een borstbeeld van hem. Jan was een echte verbinder en een man die veel heeft gedaan, veel bezieling had en zuiver was.”[n]

Jac van Dongen
Eigenaar en 40 jaar kastelein van Café de Klomp in Etten-Leur
Leeftijd: 66 jaar