Ex-gedocumenteerde viert onvergetelijke Kerst

BREDA - Sinds begin december zet het Mondiaal Centrum Breda (MCB) één dag in de week de deur van het Trefcentrum voor ongedocumenteerden open voor een maaltijd, helpende hand, warmte en een luisterend oor. In een enkel geval wordt tijdelijk onderdak geboden. Dat geluk overkwam Osseni (38). “Ik ga dit jaar een Kerst beleven die ik nooit zal vergeten.”

   

Na veel omzwervingen kwam Osseni in 1999 als 15-jarige tiener vanuit zijn geboorteland Togo (West-Afrika) in Nederland aan. “Ik meldde mij bij het AZC in Rijsbergen als vluchteling aan. In afwachting of ik al dan niet in Nederland mocht blijven mocht ik in de opvangcentra van Oisterwijk en later Zierikzee verblijven. Daar deelde ik met twee andere alleenstaande minderjarige asielzoekers (AMA’s) mijn kamer,” vertelt Osseni die vrij goed Nederlands spreekt.

AMA
“Als AMA werd ik onder toezicht gesteld van de NIDOS, een voogdijinstelling speciaal voor jongeren als ik. Mijn moeder heb ik nooit gekend en mijn intussen overleden vader heb ik na mijn vlucht nooit meer gezien of gesproken. Ik was blij met de opvang hier en nog blijer dat iemand zich over mij ontfermde. Mijn droom was automonteur te worden maar daar is niks van gekomen. Vanuit Zierikzee ging in Goes naar school waar ik onder andere Nederlandse les kreeg.”

Afgewezen
“Mijn asielaanvraag werd afgewezen. Teleurgesteld wist ik niet waarheen ik nog kon gaan. In Togo heb ik geen familie waar ik op kon terugvallen, dus dat was geen optie. Ik had geen andere keuze dan beroep aantekenen. Met een langdurige procedure in het vooruitzicht mocht ik gelukkig nog wel in Nederland blijven maar niet werken. Omwille van de regels moest ik ook nog het AZC in Zierikzee verlaten. Ik ben toen zelf kamers gaan zoeken en kwam zodoende hier in Breda terecht. Mijn hier verblijvende landgenoten hielpen mij daar waar het kon.”

Generaal pardon
“In 2006 was er een generaal pardon voor vreemdelingen met een status als ik. Daarom kreeg ik alsnog een verblijfsvergunning. Mijn leven zag er een stuk rooskleuriger uit totdat ik opnieuw werd teleurgesteld. De huiseigenaar verkocht van het pand waarin ik kamers had en daarmee stond ik noodgedwongen dakloos op straat. Ik was mijn adres kwijt en dat had zonder dat ik dit wist grote gevolgen. Voor de Immigratie en Naturalisatiedienst (IND) was ik namelijk niet meer te vinden voor de verlenging van mijn verblijfsvergunning die daarom werd ingetrokken.”

Eind goed al goed
“Tot voor anderhalf jaar terug verbleef ik voornamelijk op straat. Als ik niet bij vrienden of kennissen kon overnachten, sliep vaak in het Stationskwartier of om en nabij de Arrahman moskee. Daaraan kwam een half jaar geleden een einde toen ik in contact kwam met hulpverleners van het MCB waar ik nu een kamer heb. Met hun hulp en met die van advocaat mevrouw Kortrijk heb ik sinds vorige week weer een verblijfsvergunning en mag ik werk zoeken. Voorlopig mag ik nog in het MCB blijven en ga straks blij en gelukkig de kerstdagen in.”[n]

Noot: De volledige naam van Osseni is bij de redactie bekend.