Delychees naar Amerika (1)

De Bredase punkrockband Delychees toert vanaf 18 september drie weken door Amerika. Via BredaVandaag.nl kun je hun avonturen volgen. Vandaag deel 1, de reis naar de States.

Bram, Tom en Remy kijken hun ogen uit op Heathrow!

Delychees Tourdiary

We hebben het gezegd en we gaan het doen ook: Een tour in de United States of America! Maar niet helemaal op de conventionele manier. We kijken het af van MTV en gaan Road Rally’en: koop een stel instrumenten en kijk maar waar je uitkomt. We hebben 2 slaapadressen waar tussen 2 weken en iets meer dan 1000 kilometer. Of eigenlijk iets meer dan 600 miles, want daar rekenen ze daar mee. We hebben geen idee want ons te wachten of wat we precies gaan doen. De droom is daar te spelen en meer is niet nodig. It’s the Amercan way!!

Donderdag 18 september

Ik werd wakker om 10 over half 5 van Remy z’n wekker en kon meteen niet meer slapen. Er bleef maar een stem door m’n hoofd stormen die zei: ‘Vandaag gaan jullie het doen! Vandaag gaan jullie de grote stap nemen over de Atlantaische oceaan naar de U S of fucking A!’ Toch ben ik even blijven liggen want de deze dag zou nog lang duren.

De planning was als volgt: Om kwart voor 6 zou Bram voor de deur staan met zijn vader want die zou ons naar schiphol brengen. Vanuit daar zouden we naar Heathrow in London vliegen. 4 Uur na aankomst zou vanuit daar het vliegtuig naar Minneapolis vertrekken. Een vlucht van meer dan 7 uur! Er was verteld dat je aan boord je eigen schermpje zou hebben met films erop dus we waren benieuwd. In Minneapolis zouden we door ‘customs’ moeten en we waren zeker dat we eruit gepikt zouden worden. Daarna nog 3 uur wachten voordat de vlucht van 3 uur naar San Fransisco zou vertrekken. Daar zou Bram zijn oom ons ophalen om ons zijn huis toe te brengen.

6 Uur bleek kwart voor 6. Had ik dus verkeerd onthouden, Dat was eigenlijk het enige wat verkeerd ging. We moesten erg veel wachten maar dat ging prima want er kwamen de nodige flauwe grappen voorbij. Het inchecken, boarden en vliegen ging prima. Heathrow was wel een saaie lange vlucht maar we onszelf erdoor gesleept. De transatlantische vlucht viel zelfs reuze mee! Die klopte van die eigen schermpjes maar je kon dus je eigen film uitkiezen! Dat was dus een voorspoedige vlucht.

Daarna was het minder. In Minneapilos werden we meteen uit de rij geplukt voor een korte ondervraging. Op zich stelde het niks voor maar toch raak je stiekem wel geïntimideerd door het pak en de attitude van die agenten. Toen we uiteindelijk na alle controles nog 1 balie door moesten en we dachten dat we klaar waren werd remy uit de rij geplukt omdat ze zijn bagage extra wilden controleren. Ik heb geen idee hoe lang het duurde want mijn tijdsbesef had ik Engeland gelaten maar uiteindelijk kwam remy dan ook door de laatste deuren. Toen leek Amerika ineens niet zo leuk meer!! Waren we al zo afgepeigerd van die vlucht, krijg je ook nog eens dat gezeik over je heen! Maar na een peuk en eten van de Burger King kwam de flauwe humor weer opgang en ging het weer. Nog 1 vlucht te gaan! We waren al 21 uur onderweg zonder slaap en dat kon je merken. En we moesten er nog minstens 7!

De vlucht naar San Francisco hebben we alleen gezien aan de binnenkant van onze ogen. Om de jetlag te voorkomen hadden we ons voorgenomen niet te slapen zodat we het ritme van Amerika meteen te pakken zouden hebben maar dat was niet te doen. Er was ook niets te zien want het was al donker.

Uiteindelijk aangekomen in Frisco stond Leo al op ons te wachten bij de bagageclaim. Na even te wachten en wakker te worden kwamen onze koffers langs op de lopende band en konden we naar het huis waar ons bed stond te wachten. Eenmaal in de auto hebben remy en ik het 5 minuten volgehouden en werden we pas weer wakker toen we bij het huis waren.

Daar aangekomen was iedereen nog wakker: Stasia (Bram’s tante) en Vienna (z’n nichtje). We hadden 28 uur gereisd en waren afgepeigerd maar een biertje gaat er altijd wel in natuurlijk! Uiteindelijk hebben we nog gezellig gebabbeld voordat we naar bed gingen en ook meteen besloten dat we nog wat nachtjes langer zouden blijven!