Onze Jan en Hour of Power

Ik mag er naast zitten maar volgens mij is het geloof weer volledig teruggekeerd in Nederland. Althans dat vermoed ik als ik zondagochtend de televisie aanzet.

De Heer is op meer zenders te bewonderen dan ooit. Al zijn het zijn bewonderaars, maar kijk zelf: Ned 1: Nederland Zingt over de bijbel en zo in een mooie kerk. Ned 2: eucharistieviering met diep gelovige en de Schrift uit hun hoofd kennende aanbidders. SBS 6: David Maasbach c.s; losgeslagen alernativo's die er een waar feestje omheen bouwen. België 1: Godsdienstles voor zieken in bed en andere zwakken en misselijken. ZDF: Die Evangelische Gottesdienst; Duits, dus sober en correct. En dan heb ik de rest van Europa nog maar niet aangezet. A|lles relatief onschuldig en braaf.

Edoch, de kroon op Gods werk op aarde; de hogepriesters van het Woord zijn te bewonderen op RTL 5; Vader en zoon Robert Schuller. Predikanten in de protserige Crystal Cathedral in Garden Grove in Californië. Een uit glas opgetrokken altaar voor god. De diensten van de Schullers zijn prachtige staaltjes van gesprekstechniek, overdracht, dictie, propaganda, psychologie en overtuiging. Hier staan twee verkopers die niet alleen koelkasten aan Eskimo's kunnen verkopen maar hen ook nog diep kunnen laten geloven dat ze nooit meer zonder kunnen. Er kijken dan ook wekelijks wereldwijd meer dan 40 miljoen mensen naar Hour of Power. Kom daar maar eens om met Kerkepad.

Verantwoordelijk voor het naar de lage landen halen van Hour of Power is onze eigen geloofsnarcist Jan van den Bosch, ooit spreekbuis van de EO. De altijd reislustige Jan trok naar Garden Grove, was diep onder de indruk en kreeg van de oude Schuller zelf de opdracht om het programma op de Nederlandse buis te krijgen. Jan probeerde nog met de Hollandse secularisatie een excuus te vinden maar moest daar bij Schuller niet mee aankomen. "Linksom of rechtsom, zie maar dat het je lukt."

En verhip, Jan kreeg bij het commerciële RTL een spreekbuis. Kwestie van geloven.
Nu kondigt hij iedere zondagochtend zijn Amerikaanse leermeesters aan. Ik kan me daarbij niet aan de indruk onttrekken dat Jan zelf aan het veramerikaniseren is. Zijn haar is hoogblond en strak in de scheiding; zijn gezicht gebronsd; zijn gebit gewit en zijn pak vloekt structureel met zijn das.
Onze Jan zou graag een Schuller zijn maar blijft een Van den Bosch. Daar helpt geen geloven aan.