Kerstgevoel

Het was één van de drukste dagen van het jaar en mijn lief en ik besloten in een vlaag van verstandsverbijstering dat het gezellig zou zijn als we even lekker de stad in zouden lopen. De zaterdag voor kerst. Om twee uur ’s middags. Een mens zou van minder chagrijnig kunnen worden!

Gezellig was het beslist in de stad. Overal lampjes, lichtjes, dennengroen en de kerstboom op de grote markt straalde als nooit daarvoor.
Druk was het echter ook. Razend druk zelfs. De mensen schuifelden door de winkelstraten en een klein moment waande ik me in de grote winkelstraat van mijn geboortestad tijdens 3 oktober. Iedere Leidenaar weet waar ik het over heb. De dag van het jaar waar iedere Leidsche glibber naar uitkijkt. Voor spaart zelfs. Wanneer de grootste eendagskermis (die al lang niet meer uit één enkele dag bestaat) van Europa in de stad staat voor de 3-oktoberfeesten.
Goed.

Nu liep ik dus in Breda en het geroezemoes om me heen leek op dat van Leiden. Tijdens de festiviteiten begin oktober.
Aan het eind van de Veemarktstraat worstelden we ons los van de mensenmassa en met een zucht van opluchting renden we bijna de Catharinastraat in. Vast van plan om zo snel mogelijk naar de KMA terug te lopen, waar onze auto geparkeerd stond.

Halverwege de straat verstomde het gezoem in mijn oren en leek er iets anders voor in de plaats te komen. Voorzichtig ging ik wat langzamer lopen. Hoorde ik dit nu goed? En als dat al zo was, waar kwam het dan vandaan?
Ook mijn lief spitste zijn oren.
Aangetrokken door het geluid liepen we beiden naar grote, houten, opengeslagen deuren. Onzeker draalde ik even voor de drempel. Ik kon toch niet zomaar ineens naar binnen stappen? Misschien was er wel een besloten bijeenkomst gaande, die we wreed zouden verstoren als we ons naar binnen waagden.
De klanken waren echter zo zuiver. Zo puur. Ik kon de verleiding niet weerstaan. Ik stapte door een klein portaal de kleine kerk in.

Verwarmd door kaarslicht en kleine lampjes stond een koor, gekleed in Dickens-achtige kledij, kerstliedjes te zingen. Vierstemmig, zes stemmig… Het ontroerde me tot diep in mijn ziel. De hand van mijn lief streek langs mijn rug. Een traan gleed over mijn wang.
Vrede op aarde.
Vrede in ons hart.

Voor ons was kerstmis plotseling vroeg begonnen.
Hopelijk heeft u allen ook fijne dagen gehad.
Met veel rust in uw hoofd en hart.