Afbeelding

‘Heren zet de bril omhoog, dames zitten ook graag droog’

Column

Nu de discussie over genderneutraliteit echt op gang komt is ook dit stuk proza aan vernieuwing toe. Want wat gaan we straks doen met het eeuwige wc-bril dilemma? Omhoog of omlaag? Genderneutrale wc’s léken me een sympathiek gebaar naar de mensen die daar behoefte aan hebben. Tòt ik over die wc-bril na ging denken.

Thuis ben ik gestopt om me hier druk over te maken. Toch overkomt het me nog wel eens dat ik ’s nachts met een slaperig hoofd naar de badkamer stommel en zonder te kijken ga zitten. Ondanks dat het maar een paar centimeter in hoogte scheelt lijkt het alsof ik achterover in een ravijn stort wanneer die godvergeten bril nog omhoog staat. En dan die onverwachte sensatie van het koude, nèt niet helemaal propere, porselein van de wc-pot tegen mijn blote billen...

Maar dat is thuis, en de piemel waar de onproperheidjes uit komen, die ken ik. Maar dan nog, zo onverwacht en midden in de nacht, zit ik er niet op te wachten.

Nee, dan de feestelijke ervaring wanneer dit scenario zich niet in de eigen nachtelijke badkamer voordoet, maar in de wc van een gemiddelde Bredase kroeg. Dat elke keer wanneer je een wc binnen stapt er zo’n vergeelde bril omhoog staat met van die glimmende gele druppels die je gulzig aanstaren. Dat je, om te voorkomen dat je opgehesen jurkje die druppels opslurpt, dan eerst moet gaan staan prutsen met een wc-papiertje om die bril een zetje te geven. En dat dat ding dan natuurlijk met een rotklap op de wc-pot stuitert en de aromatische gele massa alle richtingen uit spettert.

Of, erger nog, dat je zó erg moet plassen dat je je slipje alvast naar beneden doet terwijl je jezelf omdraait. Dat je dan per ongeluk afwijkt van je raak-niks-aan-en-blijf-tien-centimeter-boven-de-pot-hangen-plas-methode, en dat je dan door je knieën zakt om gewoon direct op de wc-bril te gaan zitten. Dat dàn pas blijkt die bril nog omhoog staat.

Alleen al het idee dat er dan helemaal niks meer zit tussen mijn blote billen en het koude porselein met de plakkerige spetters van verschraalde bierplasjes uit piemels die ik helemaal niet ken.....

Brrr, dat was het moment waarop ik erachter kwam dat er wel degelijk een grens zit aan mijn sympathie. Echt, van mij mag iedereen op èlke wc plassen. Maar in mijn ideale wereld ligt achter dat deurtje de wc-bril gewoon lekker plàt op de pot.

Babs Verstrepen