Flikker toch op met je Poké bowl

Okee, ik geef het toe. Misschien was het beter geweest om iets enthousiaster te reageren. Een recentelijke weegschaal-moment heeft immers laten zien dat ik alweer een kilo of wat verder verwijderd ben van mijn ideale killerbody dan een paar maanden geleden.

Maar nèt toen ik met een knorrende maag aan het bedenken was wat ik vanavond zou gaan eten, ging de telefoon. Vriendinnetje M vroeg of ik zin had in een hapje en drankje in de stad. Ze begon een lyrisch betoog over een nieuwe hotspot in Breda en ik zag het scenario al helemaal voor me. Wij samen, allebei nèt iets te zwaar voor ons eigen bestwil, flesje wijn leegtutteren, en wanneer de avond langer zou duren dan die 75 cl, gewoon een tweede flesje bijbestellen. Ergens vanavond zou er dan een plateau met druipend rood vlees voor ons neus komen te staan, en bak dikke huisgemaakte frieten om het geheel een beetje te completeren. En we zouden alles smakelijk, en zonder enige vorm van schuldgevoel, naar binnen werken.

Maar ergens halverwege haar verhaal stokte mijn visioen. ‘Huh, wat zeg je? Poké bowl?!? Dat is toch zoiets als een hippe Hawaïaanse maaltijdsalade? Maar dan iets te weinig, te zoet, te zout en met iets teveel kleffe witte rijst waardoor je darmen de rest van de week in staking gaan?’

Stilte aan de andere kant van de telefoon.

Kom op zeg, wanneer ik het nodig vind om mezelf te moeten teisteren met een balansdag, dan pletter ik zelf wel wat groenvoer met sesamzaad in een bak. Daarvoor hoef ik niet zo nodig naar een Poké bowl restaurantje. Sterker nog, wanneer ik buiten de deur gegeten heb dan wil ik al helemaal niet, twee uur later en scheel kijkend van de honger, de keukenkasjes moeten plunderen op zoek naar iets te eten.

Gelukkig zag ook M de ironie van haar culinaire suggestie in. Wie hielden we nu voor de gek? Voor de zekerheid schoven we daarom het hele Poké bowl avontuur demonstratief terzijde en reserveerden we een tafeltje in een alles behalve balansdag-verantwoord hipster vleespaleis.

Bye bye balansdag, hello killerbody. Want zoals M pleegt te zeggen wanneer iemand commentaar heeft op de paar pondjes extra die zich rondom haar heupen genesteld hebben; ‘Hoezo geen killerbody? Wedden dat je het niet overleeft wanneer ik je laat struikelen en boven op je ga zitten!?’

Babs Verstrepen