Een generatiekloof liefdevol in beeld gebracht
Een generatiekloof liefdevol in beeld gebracht

Een generatiekloof liefdevol in beeld gebracht

Column

Het is zaterdagmiddag en het is druk op de parkeerplaats van de supermarkt bij het NAC stadion. Een enigszins opgeslingerde papa komt naar buiten. Zijn karretje is overvol. Behalve de boodschappentassen zit er ook nog een klein manneke in het kinderzitje, zijn zoontje. Ernaast loopt een meisje van een jaar of vier dat het karretje netjes met één handje vasthoudt om te voorkomen dat dat ze omver gereden wordt door andere haastige boodschappendoeners.

Iedereen die het wel eens gedaan heeft weet dat je de weekendboodschappen het snelst in huis haalt wanneer je die exercitie even snel in je eentje uitvoert. Met twee kleine kinderen is het geen boodschappen doen maar is het topsport. Voor deze papa zit het er bijna op. Alleen nog even de volle tassen en de kinderen in de auto proppen en dan is de eindstreep in zicht.

Bliep bliep. Papa ontgrendelt de auto met zijn afstandsbediening, zegt tegen zijn dochter dat ze naast de auto moet blijven staan en zet het karretje op een strategische plek zodat de boodschappen makkelijk overgeheveld kunnen worden. Hij staat een beetje te klungelen terwijl ondertussen het boodschappenwagentje met zijn zoontje een eigen leven gaat leiden. Door de ongelijke bestrating op het parkeerterrein zoekt het karretje zijn weg. De kleine man kraait van plezier. Wanneer de papa opkijkt staat het karretje midden op straat en staan er auto’s te wachten tot ze voorbij kunnen.

Papa raakt zichtbaar wanhopig. Onhandig probeert hij zijn voet voor een van de wieltjes van het karretje te zetten zodat het naast de auto blijft staan. Zijn zoon is het wachten beu en doet zijn best om eruit te klimmen. Papa heeft zijn handen vol om te voorkomen dat het hele zaakje omflikkert.

Het meisje staat ondertussen geduldig te wachten naast de auto. Gefascineerd kijkt ze naar soort glimmende knoop op het portier. Papa wat is dit? Vraagt ze terwijl ze met haar kleine vingernageltje nieuwsgierig in het gaatje staat te peuteren. Papa heeft nog even geen tijd want nu de tassen in de auto staan moet hij eerst nog een half verkrampt jochie van het ene kinderzitje naar het andere kinderstoeltje sjorren.

Papaaaaa….!!!! Eindelijk heeft papa zijn handen vrij en kijkt naar het studieonderwerp van het meisje. Langzaam verschijnt er een glimlach op zijn gezicht. ‘Dat is het slot.’ Het kleine meisje kijkt hem aan maar snapt er niks van. Slot? Papa legt uit dat je een auto ook met een sleutel open kunt maken in plaats van met de bliepbliep. De ogen van het meisje worden groot en kijken papa vol ongeloof aan.

Nog nooit zag ik de generatiekloof zo liefdevol en aandoenlijk in beeld gebracht.

Babs Verstrepen