De emotionele wandeling van Stijn Vreven
ColumnCOLUMN - Daar liep hij. Alleen. Van Vak-G, langs de Eretribune en door naar de B-Side. De das net als altijd iets te los en het overhemd nét te strak. Heel het stadion scandeerde zijn naam en alleen hij wist op dat moment dat dat voor het laatst zou zijn.
Hij had net zijn club in de Eredivisie gehouden. Een zeer puike prestatie, want het jaar daarvoor had hij samen met zijn spelers de stad in vuur en vlam gezet door promotie af te dwingen via de nacompetitie. En nu liep hij daar. Alleen.
Het seizoen in de Eredivisie was zwaar. Zowel voor de supporters als de speler, maar zeker voor de coach. In de winterstop trok zijn lichaam aan de noodrem en lag hij doodziek in een Portugees bed. De inspanningen van het afgelopen jaar hadden zijn tol geëist. En nu liep hij daar.
Meerdere keren werd hij (terecht?) door een scheidsrechter naar de tribune gestuurd. Beloofde keer op keer dat het niet meer zou gebeuren, maar kon zich toch niet inhouden als NAC in zijn ogen werd benadeeld. En nu liep hij daar. Alleen.
Hij bezorgde de supporters twee legendarische overwinningen tegen Feyenoord. De 0-2 tegen de toen regerend landskampioen zal voor veel supporters een van de hoogtepunten zijn uit hun NAC-carrière. Hij werd op handen gedragen na die winstpartij. En nu liep hij daar. Alleen.
Na het laatste fluitsignaal van gisteren besloot hij zijn eigen afscheid te regisseren. Het werd een prachtige ereronde langs de tribunes. Hij gaf al eerder aan een geel-zwart hart te hebben gekregen door zijn tijd bij NAC en hoewel dat voor sommigen een lege uitspraak lijkt, geloofde ik hem. De man was niet alleen trainer van de club. Hij was ook supporter geworden. Hij kwam tot stilstand voor de B-Side en maakte een diepe buiging. Alleen.
Hij deed zijn rondje langs de media en vertelde aan iedereen dat hij zou vertrekken uit Breda. Met pijn in het hart. Hij had veel geleerd en was langs hoge toppen en diepe dalen gegaan. Hij vertrok naar de persconferentie en kwam later terug om nog voor onze camera te reageren. En daar stond hij. Alleen.
Hij had het zwaar tijden het interview. Brak een beetje van binnen en bedankte de supporters uit de grond van zijn geelzwarte hart. “Ik ben als een nobele man gekomen, maar heb het idee dat ik wel via een voordeurtje kan vertrekken”, sprak hij.
Stijn Vreven. Een veelbesproken trainer die de afgelopen anderhalf jaar aan het roer stond in Breda. Hij bezorgde NAC de promotie, handhaving en legendarische Avondjes NAC. Of je het er nu mee eens bent dat hij moet vertrekken of niet: Stijn heeft zich ontpopt tot een held voor de NAC-supporter. Hij liep daar misschien alleen, maar wist zich in de harten van duizenden supporters.
Stijn, bedankt voor je inzet voor de mooiste club van Nederland. Ik hoop dat je een mooie club vindt om je carrière te vervolgen. Denk nog vaak terug aan P5 en de Grote Markt. Ik ga dat zeker doen. Het ga je goed!
Thijs Kroezen
(Deze column verscheen ook op B-Side Rats)
