Hoe overleef ik de Nieuwjaarsborrel?

Nieuwjaarsborrels zijn net een spelletje sociaal roulette. Eén zoen, drie zoenen of gewoon beleefd een handje geven? Ik kan nooit snel genoeg de juiste optie vinden in mijn mentale kaartenbak.

De ergste in hun soort zijn trouwens de Nieuwjaarsborrels waar je bij binnenkomst niet alleen het onvermijdelijke glaasje bubbels in je handen gedrukt krijgt, maar ook langs een glimmende schaal oliebollen moet. Het kiezen van de juiste oliebol is sowieso een cruciaal moment waar je even aandacht aan moet besteden. Niet zomaar achteloos een willekeurige bol grijpen maar eerst de schaal aan een nauwkeurige inspectie onderwerpen. De oliebol met de minste poedersuiker is de beste keuze, want praten en poedersuiker is een slechte combi. Of je stikt de moord doordat je per ongeluk inademt terwijl je een hap neemt, of die poedersuiker blijft als een kleverige massa aan je handen hangen. En dat is niet weg te krijgen met zo'n verkruimelend servetje en in je andere hand een glas champie.

Maar goed, wanneer de oliebollen vertoning achter de rug is, begint het èchte werk pas. Ik ben hier tenslotte om iedereen een gelukkig nieuwjaar te wensen. Hè gezellig, daar staat K. Daar hoef ik mijn hoofd niet over te breken, dat wordt zoenen, drie, en we beginnen met links. De kop is eraf. Wie weet kom ik de avond zonder al teveel blunders door.

Niet dus. Het gedonder begint wanneer een vage bekende dichterbij komt. Zijn uitgestoken hand en de ietwat afstandelijke glimlach doen vermoeden dat we het houden bij handje schudden. Fout! Wanneer zijn hand zich als een Donald Trump-bankschoef om de mijne sluit en hij me onverbiddelijk naar zich toetrekt breek er een klein paniekje uit. Help! Drie zoenen? Of stoppen na de eerste? Te laat! Het keuzemoment is voorbij en we botsen ongemakkelijk met onze neuzen tegen elkaar.

Hoe doen al die mensen dat toch dat ze precies lijken te weten wat de ander van plan is? Het antwoord komt kirrend en op torenhoge naaldhakken naar me toe getrippeld. De armen gespreid, haar rechterwang overdreven naar me toegekeerd, en de lippen getuit. Duidelijk één zoen. Ik houd wel van dat soort duidelijkheid dus ik kopieer haar maniertje om verdere zoen-vernedering te voorkomen.

Maar toch ga ik het volgend jaar helemaal anders doen. Dan fiets ik eerst naar de fopsjop voor zo'n stickertje van een etterige herpes-zweer en die plak ik op mijn bovenlip. Want hier zijn net iets teveel mensen die ik liever gewoon alleen beleefd een handje zou willen geven.