De Nashville-papers halen het beste in ons naar boven

Ik heb het altijd al gezegd. What happens in Nashville zou lekker in Nashville moeten blijven. Eerst zaten we opgescheept met die flutmuziek van Ilse de Lange en nu weer met een lullig stuk proza dat alle geneugten des levens tot doodzonde verklaart.

Wie dacht dat de Nashville-papers alleen beledigend waren voor homo's en transgenders heeft het mis. Het ziet ernaar uit dat we allemaal naar de hel gaan straks. Want neuken mag uitsluitend met goedkeuring van god, en die gluiperd vindt het alleen okee wanneer je het doet om jezelf voort te planten. Met je eigen man of vrouw welteverstaan! Wie van ons kan er dus straks nog met een gerust hart bij de hemelpoort aankloppen? Ik in ieder geval niet!

Maar gelukkig wonen wij in Breda, en hier gebruiken we de Nashville-papers om te laten zien hoe tolerant we zijn. Hier mag iedereen het met iedereen doen. We lopen vrolijk over een regenboogzebrapad in het Valkenberg en boven het stadskantoor wappert de regenboogvlag. Alles om de buitenwereld te laten zien dat we in Breda geen weigerambtenaren hebben die het verdommen om een homo-huwelijk te sluiten, of die er voor terugdeinzen om genderneutrale paspoorten uit te schrijven.

Toch is ook hier de scheidslijn tussen accepteren en tolereren dun. Vanaf het bankje onder de luifel van de Venise Bar heb je daar mooi zicht op. Het zijn de steelse blikken die omzichtig in je richting geworpen worden. Alsof langslopend Breda toch graag even wil checken of zijn of haar buurman niet toevallig tussen zijn vrienden op dat bankje zit.

Dus, fijn, al die likes en reposts op sociale media vanwege het hijsen van de regenboogvlag boven het stadskantoor. Maar wanneer we echt iets bij willen dragen aan de emancipatie van LHBTI dan kunnen we beginnen met gay-bars niet als een rariteiten-kabinet te zien. Want zolang  zich ongemakkelijk voelt bij het zien van twee zoenende mannen op de Grote Markt kunnen we nog een miljoen regenboogvlaggen ophangen, maar dan is er nog een lange weg te gaan.