Probleem werkdruk buschauffeurs Arriva eindelijk opgelost!

Goed nieuws voor Bredase busreizigers. Nooit meer vertraging. Het probleem van de hoge werkdruk bij Arriva is opgelost! Tenminste dat lees ik in de krant. Of eigenlijk lees ik het niet letterlijk, maar tussen de regels door.

Toen ik klein was speelde ik altijd met jongens. Die jongens plaagden me wanneer ik weer eens uit een boom flikkerde. Dat was nog in de tijd dat je mocht zeggen dat meisjes niet in bomen kunnen klimmen. Ik wist dat als ik later groot zou zijn, dat ik dan iets stoers zou gaan doen. Ik wilde buschauffeur worden. Net als opa. De hele dag lekker een beetje met je linkerarm op het richeltje van een openstaand klapraampje door de stad rijden. Het leek me het hoogst haalbare op de schaal van stoerheid.

Maar daarna werd ik groot. Op school werd mijn hoofd volgepompt met nutteloze zaken als de vervoegingen van de Duitse naamvallen, de hoofdstad van Panama en de citroenzuurcyclus. Allemaal dingen die heel handig zijn voor een potje Triviant maar waar je verder niks aan hebt. Alleen dat ene, hele kleine, belangrijke dingetje waar je de rest van je leven profijt van hebt, dat kreeg ik maar niet in mijn hoofd. Het verschil tussen links en rechts.

Toen al mijn klasgenootjes hun achttiende verjaardag vierden met hun eerste autorijles, durfde ik dat niet. Ik werd soms zwetend wakker bij het idee dat mijn fictieve rijinstructeur bij elke naderende bocht in de lach schoot. En dat hij met aan het einde van de eerste les naar huis stuurde met een briefje 'ongeschikt'.

Nu? Ik weet nog steeds niet wat links is of rechts maar wat maakt het uit. En die carrière als buschauffeur heb ik lang geleden al lang uit mijn hoofd gezet. Maar wie weet hoe het anders gelopen was. Ik als buschauffeur. Wellicht had ik hier dan elke week een stukje geschreven over reizigers, de hoge werkdruk en dat ik niet eens tijd had om een plasje te doen tijdens mijn dienst.

Het goede nieuws is dat ik geen buschauffeur geworden ben. Nog beter is het om in de krant te lezen dat de werkdruk van buschauffeurs dusdanig is afgenomen dat ze lekker lang in de chauffeurskantine kunnen zitten. Zolang zelfs, dat ze ademhalingsklachten hebben door de slechte luchtkwaliteit in dat hok.

Misschien moet ik toch maar eens nadenken over een carrière-switch. Doe mij zo'n job waarbij je de hele dag naast een openstaand raampje mag zitten en dan ook nog eens genoeg tijd over te hebben voor een frisse wandeling in de buitenlucht.