Help! We hebben een politieke Jostiband bij elkaar gestemd

De stembussen zijn dicht en de verdeling van het politieke orkest is bekend. Bijna 12 procent van de Bredase stemmers heeft aangegeven dat ze graag een piano wil toevoegen aan het symfonieorkest. Logisch, want wanneer het ergens in de wereld knettert, dan halen we graag de piano van stal.

Het geheim achter het succes van Forum voor Democratie is natuurlijk de piano, euh pardon, de vleugel, van Baudet. Niemand kan weerstand bieden aan de troostende klanken van dit instrument. In zware tijden is er altijd wel een iemand die achter de toetsen kruipt. Elton John deed het in 1997 al na de dood van Lady Diana toen heel de wereld meesnotterde op Candle in the Wind. Na de aanslagen in het Parijse Bataclan theater speelden pianisten op elke straathoek Imagine van John Lennon. En zelfs in Thailand troost een pianist mishandelde en overwerkte olifanten in een opvangcentrum.

Conclusie: de strijd was al verloren toen meneer bidet (Freudiaanse verspreking van mijn automatische spellingscontrole) zijn piano het gebouw van de Tweede Kamer in takelde. De piano is de oplossing, de man erachter is slechts het instrument om het geluid ten gehore te brengen. De man achter de piano is nu de Messias geworden. Door emotionele brandjes uit te vergroten en een eigen waarheid te verkondigen in korte begrijpelijke one-liners. Maar zonder ook maar iets van de muzikale compositie die moet leiden tot het gewenste politieke crescendo prijs te geven.

De boodschap is duidelijk. Maak politiek niet te ingewikkeld. Twaalf procent van de Brabantse stemmers heeft op de piano van FvD gestemd. Dit wil niet zeggen dat dat geluid al het andere mag overstemmen. Achtentachtig procent wil nog steeds ook andere instrumenten kunnen horen.

Een verkiezingsuitslag is een begin. Een orkest komt pas tot zijn recht wanneer alles in evenwicht is. De symfonie die er straks uit voort moet komen moet nog gecomponeerd worden. Een stemvork zal de piano moeten stemmen om ook bij de andere achtentachtig procent een beetje lekker in het gehoor te liggen.

Dus, nu allemaal in koor:

Sing us a song, you're the piano man
Sing us a song tonight
Well, we're all in the mood for a melody
And you've got us feelin' alright

Dat laatste moet nog blijken. Het zal mij benieuwen wie er straks, na de opvoering van déze politieke Jostiband, opspringt voor een staande ovatie.

Oh, la la la, di da da
La la, di da da da dum