De leukste hangplek van Breda is verplaatst

Het was een rare gewaarwording om donderdag uit de trein te stappen op Station Breda. Alles leek normaal tot ik mijn ov-chipcard langs de verplichte swaffelpaal haalde om uit te checken. Even dacht ik dat er iets mis was met mijn oren. Het vertrouwde geluid van de stationspiano kwam namelijk via het verkeerde oor naar binnen. De piano bleek verbannen naar de meest sfeerloze dode uithoek van de stationshal, de centrumkant.

In een vorig leven werkte ik op zaterdag in een winkel in de Karrestraat. Hartstikke leuk maar er zijn avonden geweest dat ik het pand verliet met een strop om mijn nek op zoek naar een boom die hoog genoeg was om mezelf op te knopen. Dat waren de dagen dat het draaiorgel recht voor onze deur stond en de winkel heel de dag overspoeld werd door die melige deuntjes die je niet uit je hoofd krijgt.

Dus ja, Ik kan me best voorstellen dat sommige ondernemers van de winkels in de stationshal stapelgek worden van het eindeloze gepingel van al die Jan Vayne en Wibi Soerjadi wannabees. Want eerlijk is eerlijk, niet alle piano-bespelers beschikken over evenveel muzikaal talent. En hoewel het als voorbijganger best nog wel eens vermakelijk kan zijn om de vingertjes van een vijfjarige kleuter ongegeneerd op de toetsen te zien rammen, moet het voor die mensen zo langzamerhand een aanslag op het gehoor zijn.

Maar aan de andere kant. De piano is leukste en meest creatieve hangplek die we in Breda hebben. En ik vind het toch ook wel een beetje sneu voor al die jonge mensen die zich in de avonduren verzamelen rondom de piano om samen muziek te maken.

De officiële reden voor de verbanning is natuurlijk dat de oersaaie uitgang naar de Willemstraat wel wat aantrekkelijker gemaakt mag worden. Begrijpelijk, want met dat vage schemerige licht, de betongrijze muren en dat lullige bankje lijkt het nu meer op een ontmoetingsplek voor levensmoede treinreizigers, dan op de ingang van een prestigieus internationaal treinstation.

Maar wat mij betreft hadden ze die dorre hoek ook mogen opfleuren met een kek bloemetjesbehang op de muren of door een extra schemerlampje in de hoek. Want ik mis mijn muzikale welkomstcomité nu al.