Afbeelding

Jazz festival; babyboomer carnaval

Door: Babs Verstrepen Column

Ze is een jaar of vijf, denk ik. Met haar verticaal gestreepte bandplooibroekje, rode bretels en een hoedje is het niet moeilijk te raden bij wie ze hoort. Haar opa en oma staan er in dezelfde outfits naast te swingen.

Ze lijken dit jaar wat ondervertegenwoordigd; De babyboomers die het Jazz Festival aangrijpen voor een carnavalesk verkleedpartijtje. Jammer, want daardoor dreigt één van mijn persoonlijke hoogtepunten in het water te vallen. Ik heb erg uitgekeken naar de zaterdagavond. De avond waarop de elegant verkleedde babyboomers zich, net als vorige jaren, zouden vermengen met de toekomstige bruidjes en bruidegommetjes op de Grote Markt. Een soort Temptation Island meets Vrije Geluiden. Een verbroedering der generaties, zeg maar.

Het leek me wel weer grappig om te zien hoe de dames in kuise markiezen jassen, zwarte verenboa's en grote hoeden met bloemen samen zouden staan te dansen met hun jongere uitgaves in naveltruitjes met teksten als 'ik ben de bruid, kus me' en piemel-diadeempjes. Of hoe het type 'Gooise man' met linnen blazer, shirt met hysterisch uitbundige print en matching Van Bommel schoenen met blauwe veters, het glas zou heffen met een als koe of konijn uitgedoste twintiger.

De eerste voortekenen zien er wat somber uit. Het lijkt erop dat de babyboomers hun verkleeddoos dit jaar op zolder hebben laten staan en dat we het zaterdag alleen moeten doen met de fantasieloze prullen uit de feestwinkels die we elke week in parade voorbij zien komen.

Aan het kleine meisje gaan mijn gedachten volledig voorbij. Zij heeft het veel te druk met dansen. Glunderend houdt ze een flesje appelsap stevig tussen haar handjes geklemd. Opa en oma proberen hetzelfde met een wijntje, maar in hun enthousiasme kunnen ze niet voorkomen dat er af en toe een beetje wijn over de rand van het glas klotst. Ook een verbroedering der generaties en ook een genot om naar te kijken, maar het is toch anders.