Afbeelding

Je gaat toch aan die glimmende roestvrijstalen tafel uit CSI denken

Door: Babs Verstrepen Column

Geen nieuws is goed nieuws, zeggen ze. Maar dat geldt niet wanneer je als een gek door het park loopt te rennen, op zoek naar je kind.

Of we toevallig gezien hebben waar haar dochtertje heen gelopen is? Euh nee, helaas niks gezien, maar we zaten ook niet echt op te letten. De snelle ademhaling van de jonge mama weerhoudt haar ervan om lange zinnen te vormen. Uit het relaas maken we op dat ze net nog met haar vriendin op het bankje zat te kletsen en dat hun dochtertjes samen in de zandbak aan het spelen waren.

Haar ogen schieten schichtig van de ene naar de andere kant van het park. Overal lopen en zitten mensen, maar geen klein meisje in een knalgeel tuinbroekje.

Angst is op zo'n moment een slechte raadgever en een nog slechtere sparringpartner. Het begint met: ze zal toch niet met iemand meegelopen zijn, en je wilt het niet, maar voor je het weet zie je toch visioenen voor je van die glimmende roestvrijstalen tafel uit CSI.

We zien aan mama dat zich langzaam eenzelfde scenario in haar hoofd vormt. Rode ogen. Golven van hysterische paniek sturen rillingen langs haar ruggenmerg. Haar onrust slaat over op ons. Je houd jezelf voor dat een meisje van vier niet in zeven sloten tegelijk loopt, maar je weet ook dat ze er maar één nodig heeft. En die parkvijver ziet er ook ineens ook wel erg grimmig uit.

Radeloos loopt mama van het ene naar het andere picknickkleedje. Overal gaan de schouders omhoog en kijkt iedereen met een speurende blik om zich heen. Niemand lijkt een klein meisje gezien te hebben dat in haar eentje door het park struinde.

En dan ineens, een paar meter bij ons vandaan, springt iets kanariegeels vanachter een boom vandaan. Kiekebooooeeeee!! Je kon me echt niet vinden he?!?!

Twee blozende wangetjes van opwinding en een paar vers geplukte bloemetjes tussen haar knuistjes gekneld. Een vlaag van geruststelling verplaatst zich door het park. Glimlachend gaat iedereen door met waar hij mee bezig was.

Bij mama duurt het nog even voordat ze de humor ervan inziet.