Afbeelding

Column Babs: 'Prijsschieten bij de brillenboer'

Door: Hanneke Marcelis Column

Het einde van het jaar komt in zicht dus de gehoorapparaten- en brillenboeren struikelen over elkaar heen om onze vergoeding van de zorgverzekeraars binnen te harken.

- Hallo, ik wil graag mijn ogen laten testen, kan dat? 

- Natuurlijk, neemt u daar maar plaats 

De meneer gaat op een krukje tegenover me zitten. Op schoot heeft hij het inschrijfformulier dat me voor altijd aan de club van 45+ers zal binden

- Hoe bent u verzekerd? 

Ik kan het niet helpen maar er gaan kleine alarmbelletjes af in mijn hoofd. Waarom is het belangrijk hoe ik verzekerd ben? Voor de zekerheid zeg ik dat ik echt niet weet of een bril wordt verzekerd door mijn zorgverzekeraar. De meneer op het krukje kijkt me onbegrijpend aan. Hoezo weet je dat niet?

Ik heb geen zin in een discussie en leg ik mijn kin op het oog-meet-ding-apparaat. Iets met oogafwijkingen, cilinders en andere totaal onbegrijpelijke taal die me iets moeten vertellen over de conditie van mijn ogen. De uiteindelijke uitslag was alleen te corrigeren met een brilletje met een prijskaartje van bijna vier cijfers voor de komma.

Ik voel me bedonderd. In de eerste plaats omdat mijn lichaam me verraad. Het heeft steeds meer hulpstukken nodig om een beetje te kunnen blijven functioneren. Maar eerlijk gezegd zit ook de vraag naar mijn verzekering me dwars. Onderweg naar huis kom ik nog drie brillenwinkels tegen. Bij een ervan stap ik binnen. Het meetritueel wordt deze keer uitgevoerd door een dame. Als ze klaar is kijkt ze op van haar papieren. Bevalt die? Terwijl ze naar mijn afgekloven brilletje van de buurtsuper wijst. Volgens mij wel maar als de getallen wat anders vertellen dan zal ik er toch echt aan moeten geloven. 'Nee hoor, ik stel voor dat je volgend jaar gewoon weer even langskomt en dan doen we een nieuwe meting.' Ze pakt mijn plastic brilletje van 5 euro op en in een reflex poetst ze de kunststof glazen op. 

Ik weet wel waar ik volgend jaar weer naartoe ga, als ik me tenminste nog zou kunnen herinneren welke winkel het ook alweer was.