Afbeelding

Column Babs: 'Een drieling in je buik doet rare dingen met je'

Door: Babs Verstrepen Column

Dat lege gat in de huiskamer waar vorige week de kerstboom nog stond moet natuurlijk opgevuld worden. Dus daar staan we dan met z'n allen, in de lange rij voor de kassa van het tuincentrum.

Om me heen allemaal karren met grote planten. De meesten mensen kijken tevreden naar hun toekomstige kerstboomvervanger. Alleen achter me staat een stelletje te ruziƫn. Zij vindt de plantenpot niet mooi en hij voelt duidelijk weinig binding met haar palmboom die de eerste tekenen van verval al laat zien. Het gekibbel loopt steeds hoger op terwijl de gelatenheid in hun stemmen verraadt dat dit niet hun eerste ruzie is.

Met een zucht zet hij de loodzware industrieel vormgegeven bak op de band en zij kijkt verliefd naar die half dode palmboom. Hij doet nog een laatste dappere poging om haar op andere gedachten te brengen door te zeggen dat deze plant het niet gaat redden. "Doe even normaal zeg, met een beetje goede verzorging knapt hij zo weer op en hebben we voor een prikkie een prachtige plant in de hoek staan." Een ijzige stilte volgt.

Een oudere meneer fluistert venijnig dat ze gelukkig voor een plant kiezen als ultieme lijmpoging, en niet voor een kind. Zelf hoop ik alleen maar dat ze een beetje groene vingers heeft.

Niemand kan het nog zien en niemand zal het raden. Het grote geluk dat die twee op dat moment overspoelt terwijl ze in de rij voor de kassa bij het tuincentrum staan. Alle eindeloze behandelingen hebben er eindelijk toe geleid dat de arts een paar uur geleden goed nieuws te melden had. Volgend jaar tuigen ze gewoon weer gezellig samen een kerstboom op. En naast de boom zal dan een box staan, met daarin drie kleine baby'tjes die tevreden liggen te pruttelen.