Bredase werkend, schrijvend en radslagend de wereld rond

BREDA – Marleen Hoftijzer reist onder het motto 'Niks is onmogelijk' al twee jaar compleet vrijwillig dakloos als nomade over de wereld om bij locals te overnachten. Op haar blog 'Can I come over?' schrijft ze wat ze mee maakt. Zo vloog ze bijvoorbeeld mee in de helikopter van een Australische koeienboer, logeerde in een Schots kasteel en leefde met de Kuna Indianen in Panama. Op de Zwarte Cross vertelt ze dit jaar over haar leven.

"Het idee voor mijn project is ontstaan toen ik de afgelopen jaren mijn buren in hun woonkamers fotografeerde en onderzoek deed naar het gevoel van 'thuis'. Na de vele reacties en een TED talk besloot ik om mijn project wereldwijd uit te zetten en er een boek over te schrijven", vertelt Hoftijzer.

Australië
Momenteel reist ze nog steeds rond in Australië. Hier heeft ze tien maanden gewerkt en gereisd. Half januari vervolgt ze haar reis richting Nieuw-Zeeland. "Door mijn werk als freelance filmmaker en fotograaf heb ik voor verschillende touroperators gewerkt. Daarbij werd Ik ingeboekt op een tour en legde dan alles vast en monteerde een aftermovie voor hun websites en sociale media kanalen."

Tekst gaat door onder de afbeelding

Thuisfront
Begin maart 2018 was Hoftijzer voor het laatst in Nederland voor een aantal weken. Daarvoor zat ze in Kameroen om een bruiloft te filmen en verhalen te schrijven voor haar blog. "Als mensen mij vragen en wat ik het meest mis op reis, dan antwoord ik standaard met het volgende: Met mijn familie en vrienden heb ik redelijk veel contact online. Ik heb niet het gevoel dat ik enorm veel mis van hun levens. Natuurlijk is online niet hetzelfde contact als dat je iemand face-to-face spreekt, maar toch ben ik redelijk op de hoogte en is er vaak weinig veranderd bij het thuisfront, terwijl ik van alles mee maak en mezelf ontwikkel."

Routine
Het enige wat Hoftijzer mist in haar leven is een routine. "Het continue onderweg zijn kan je echt opbreken als je tussendoor geen pauzes neemt. Gewoon even naar de sportschool kunnen, het werken achter je eigen bureau of zelf koken is wat ik soms mis. Voordat ik terugkeer naar Nederland wil ik altijd de volgende foto- en filmklussen op mijn agenda hebben staan, zodat ik zo snel mogelijk weer in mijn normale ritme terecht kom."

Tekst gaat door onder de afbeelding

Salsa dansen
Ondanks dat Hoftijzer al veel landen heeft bezocht heeft ze nog geen enkel land in Zuid-Amerika gezien. "In Australië heb ik veel Colombianen en Chilenen ontmoet en daar heb ik altijd een goede klik mee gehad. Ik ben gek op salsa dansen en alleen daarom zou ik als nomad een tijd in Zuid-Amerika willen wonen en werken. Het lijkt me wel een mooie uitdaging om daar aan werk zien te komen. Telkens als ik onderweg ben probeer ik Spaans te leren want als ik bij locals wil overnachten dan zal ik me toch echt verstaanbaar moeten maken."

Nomaden
Een ander land dat nog op de bucket-list van Hoftijzer staat is Mongolië."Juist omdat de bewoners van Mongolië als nomaden leven. Voor alle basisbehoeften gebruiken zij hun rendieren. De rendieren zijn hun vervoersmiddel, voedselvoorziening en leveren haar dat nodig is om kleden te naaien. Ik als -digital nomad- leef uit mijn koffer met de nodige technologie, maar zij dragen echt hun huis met hun mee. Ik ben benieuwd hoe zij hun gevoel van thuis omschrijven."

Familie Appelton
Haar mooiste moment van het afgelopen jaar was toen ze twee weken lang logeerde bij de familie Appelton in Australië. "Deze familie leeft compleet geïsoleerd van de maatschappij om hun koeienboerderij te runnen. Het dichtstbijzijnde dorpje ligt op twee uur rijden. Ik kan me de rit naar de boerderij nog exact herinneren. De laatste zestig kilometer was zelfs alleen maar een hobbelige zandweg. Zo'n 45.000 koeien lopen vrij rond in een gebied zo groot als het formaat van half Nederland. Fred, de vader van het gezin vloog me rond in een helikopter om koeien te 'musteren'. Dat betekent dat koeien worden gesorteerd op basis van hun gewicht. De zwaarste koeien gaan naar het slachthuis."

Tekst gaat door onder de afbeelding

"Wat me aansprak was om te zien hoe zijn vier dochters opgroeien in een omgeving waar ze niet in contact komen met leeftijdsgenoten. Ik had verwacht dat ze door hun woonsituatie een achterstand zouden hebben in hun sociale vaardigheden. Maar daar heb ik weinig van gemerkt. Ze waren totaal niet verlegen en hingen constant om mijn nek."

Hardcore kamperen
Hoftijzer reist eigenlijk nooit twee keer naar hetzelfde land, juist omdat ze altijd nieuwe avonturen zoekt. Maar als ze toch moet kiezen dan is Noorwegen een land dat ze nog een keer zou willen bezoeken. "Twee jaar geleden heb ik er gewerkt voor een studentenuitwisseling. Na een vier uur durende zware hike kreeg de studenten een zeil in hun handen gedrukt waar ze een tent van moesten bouwen. Echt survivelen. We vingen vis en bakten deze op een zelfgebouwde steenoven. Ik houd wel van hardcore kamperen en daar leent Noorwegen zich perfect voor."

Terug naar Nederland
Hoftijzer komt binnenkort voor even terug naar Nederland. Ze gaat op Festival de Zwarte Cross vertellen over haar 'thuis'. "Al sinds mijn veertiende ga ik elk jaar richting de zwarte cross. Ik kom oorspronkelijk uit Aalten en dat is bijna naast de deur. Op de fiets richting de zwarte cross is een soort van thuis komen."

Hierna gaat ze verder met reizen, want het boek is nog niet af. "Ik ben nog op zoek naar wat extreme verhalen, zoals iemand die dakloos is of bijvoorbeeld een heel eiland bezit en dat zijn thuis noemt. Ik heb geen deadline voor het boek. Ik denk dat het boek af is als ik mijn eigen gevoel van thuis heb gevonden. De reden dat ik onder andere zoveel reis is omdat ik me in Nederland erg onrustig voel en op avontuur wil."

Ben jij benieuwd waar Marleen Hoftijzer nu is of wil je meer verhalen van haar lezen? Neem dan een kijkje op haar website of Instagram-account.