Franks Filmtip: Once upon a time in Hollywood

BREDA - Wekelijks belicht filmliefhebber Frank Spreuwenberg een film die in een van de Bredase bioscopen draait. Deze week: Once upon a time in Hollywood. Te zien in Chassé Cinema, Kinepolis en Pathé.

Dit is de negende film van Quentin Tarantino, bekend geworden met films als Pulp Fiction, (1994), Inglourious Basterds (2009) en Django Unchained (2012), allemaal films waarvoor hij een Oscar of Oscarnominatie kreeg. De titel (die ontleend is aan de beroemde Italiaanse western Once Upon a Time in the West) is geen toeval want het filmgenre Western loopt als een rode draad door het verhaal, maar de film is geen Western geworden, verre van dat.

Hollywood 1969
Datum en plaats zijn de filmwereld van Hollywood 1969. Rick Dalton (Leonardo DiCaprio) verdient zijn geld als acteur in Westerns voor TV en in films. Cliff Booth (Brad Pitt) hobbelt met rollende biceps goedlachs met hem mee. Hij is de stuntman van Dalton, zijn chauffeur en vriend. Dalton heeft het moeilijk, hij is op zijn retour is. Dalton is aan de drank, waardoor hij zijn tekst vergeet terwijl de camera draait en dat is lastig voor een acteur. Hollywood houdt bovendien vooral van jonge acteurs.

Terwijl Dalton zich op de set van de ene naar de andere Western sleept, zien we Booth in het Hollywood van toen vrolijk rondrijden in de zandkleurige Cadillac van Dalton. Dalton heeft een rijverbod, vandaar. Dalton probeert Booth aan werk te helpen, wat maar moeizaam lukt omdat het gerucht gaat dat hij zijn vrouw heeft vermoord. Als hem een opdracht wordt gegund krijgt hij het op de set aan de stok met Bruce Lee (Mike Moh), waarna een wonderlijk gevecht volgt.

Draai aan de geschiedenis
In Inglourious Basterds gaf Tarantino de geschiedenis een draai door een nazi-top te ensceneren in een Parijse bioscoop. De bioscoop werd met uiterst brandbare nitraatfilmrollen in de fik werd gezet, waardoor de nazi's omkwamen. Zo'n top heeft nooit plaatsgevonden. Ook in Once upon a time in Hollywood geeft Tarantino een draai aan de geschiedenis. In 1969 woonden regisseur Roman Polanski (Rosemary's Baby (1968)) en zijn vrouw Sharon Tate in Hollywood. Sharon Tate, die zwanger was, is de geschiedenis ingegaan als de actrice die door leden van de hippie sekte van Charles Manson in haar eigen huis op gruwelijke wijze is vermoord. Polanski was op dat moment Na de aftiteling wacht er nog een 'smokey' verrassing niet thuis. In de versie van Tarantino zijn Polanski en Tate allebei thuis als de moordenaars hun wijk bezoeken. Die belanden echter niet bij het huis van Polanski en Tate, maar bij de buurman Dalton, waar Booth op bezoek is. Hoewel Tarantino een meester is in het verbeelden van geweld, gruwelijk en realistisch, is Booth' krachtpatserij tegen de vooral vrouwelijke leden van de sekte van Charles Manson over de top, een beetje lachwekkend zelfs. Alsof hij zeggen wil: neem mij niet té serieus. Dat heeft er misschien mee te maken dat Tarantino in het verleden bekritiseerd is over het geweld tegen vrouwen in zijn films.

Geweldig getroffen
Meer indruk dan deze overval maakt de scene waarin Booth de eens beroemde, maar nu vervallen western-set Spahn Ranch bezoekt, waar Charles Manson zich met zijn sinistere hippies schuil houdt. De spanning wordt door de geheimzinnige dialogen ver opgevoerd, maar ik ga er hier niets over verklappen. Ook geweldig getroffen is de scene waarin Sharon Tate naar een bioscoop gaat om de film The Wrecking Crew te zien. Daarin speelt ze naast Dean Martin een rollertje. We zien de echte film, met de echte Sharon Tate, en dan draait de camera door naar Margot Robbie die in een halfvolle bioscoopzaal Sharon Tate speelt. Ze is niet naar de bios gegaan om zichzelf te zien, maar om de reacties van het publiek op haar als komisch bedoelde acteerprestaties. Zouden acteurs, ook beroemde, dat doen? Waarom niet?

Persoonlijke film
In interviews liet Tarantino weten dat hij dit als zijn meest persoonlijke film beschouwt. Het is het Hollywood van zijn jeugd waar hij toen woonde. De weerslag van een onbezorgd en zonnig leven dat met het verstrijken van de jaren niet onbezorgd blijft. Ook daarover gaat deze film. Alles geserveerd met lichte muziek uit de jaren zestig. Loop bij de aftiteling niet weg, want er wacht nog een "smokey" verrassing.

Regie: Quentin Tarantino
Met: Leonardo DiCaprio, Brad Pitt, Margot Robbie, Al Pacino e.a.