Afbeelding
Foto: Screenshot YouTube

Franks Filmtip: 'In de film zitten rake grappen, voor jong en oud'

Cultuur Uitgelicht

BREDA - Wekelijks belicht filmliefhebber Frank Spreuwenberg een film die in een van de Bredase bioscopen draait. Deze week De beentjes van Sint-Hildegard. Te zien in alle Bredase bioscopen. 

Na de loodzware film van vorige week (A Hidden Life), deze week iets luchtigers: De beentjes van Sint-Hilgard. "Een kleine, lieve film", zei cabaretier Herman Finkers onlangs in een interview. Dus eigenlijk zoals we hem kennen als hij op de planken staat. Da's ook niet zo gek want Finkers heeft het scenario zelf geschreven.

Twents accent
Finkers wilde ook de hoofdrol wel spelen, maar dan moest de film helemaal in het Twents, want, zei hij, "in het plat spreken we accentloos". Regisseur Nijenhuis – ook uit Twente – vreesde met zo'n eis de film financieel niet rond te krijgen, maar de – ondertitelde – film is er gelukkig toch gekomen. Gelukkig, want ondanks de cabareteske uitvergrotingen is de film niet volledig buiten de oevers van de geloofwaardigheid getreden.

Jan Sanderink (Herman Finkers) is veearts op leeftijd en getrouwd met Gedda (Johanna ter Steege), die docente is aan de universiteit Twente. Ze hebben twee kinderen, zoon Peter (Stef Assen) en dochter Liesbeth (Leonie ter Braak), die het huis uit zijn.

Tekst gaat verder na de trailer. 
 
Bedrog
De film begint met de geboorte van een kalf dat Jan ter wereld brengt. Eenmaal in het stro gelegen zegt Jan tegen het kalf: "Zo, en nu kun je gaan ademen". Dat is precies wat Jan wil: vrij ademen. Maar zijn vrouw verkleint zijn speelruimte keer op keer met goed bedoelde adviezen en ongevraagde hulp. Als hij een koekje uit de trommel pakt, krijgt hij van Gedda appeltaart. "Die moet op." Hoeveel hij ook van haar houdt - zij heeft hem in het verleden van de geestelijke ondergang gered - haar beklemmende omarming begint hem, nu het pensioen in zicht komt, danig de keel uit te hangen. Zijn ogen worden helemaal geopend als zijn schoonvader overlijdt tijdens een bedevaart naar het graf van de heilige Hildegard in Bingen aan de Rijn. Zijn laatste wens was te worden gecremeerd en uitgestrooid in de bocht van de Rijn, die bekend staat als De Lorelei. Maar oma Sinie (Annie Beumers) vindt dat niet zo'n praktisch plan van haar man en beslist dat hij wordt begraven. Tegen de zin van Jan, maar Gedda is het met haar moeder eens. "Hij merkt het toch niet meer", zegt ze alsof het om boodschappen bij de super gaat. Voor Jan tijd om een plan te bedenken. Hij komt op het idee om dementie te veinzen zodat hij met de diagnose Alzheimer wordt opgenomen in een verpleeghuis. Om even weg te zijn bij Gedda. Dat hij doet alsof, blijft uiteindelijk natuurlijk niet onopgemerkt en dan probeert Jan aan Gedda uit te leggen hoe het zit. "Als je in de open haard twee houtblokken op elkaar legt, gaan ze allebei uit. Pas als je ze losjes op elkaar legt branden ze als een fakkel."
 
 
Tekst gaat verder onder de foto.

Liefdeslevens
Hun kinderen hebben in het liefdesleven weer heel andere besognes. Peter heeft "langzaam zaad" en Liesbeth is na een echtscheiding gaan samenwonen met Erik, die over werkelijk alles afspraken maken wil omdat dat volgens hem zo hoort in een goede relatie.

Intussen is een setting gecreëerd die aanleiding geeft tot een groot aantal hilarische momenten, die ik hier niet ga verklappen. Er zitten rake grappen in, zij het meer voor oud dan voor jong (Omroep Max is een van de sponsors).

Conflicten vermijden 
Volgens regisseur Nijenhuis heeft Finkers met het scenario wel een belangrijke karaktertrek van de Twentse man en vrouw te pakken. Hij meent dat getrouwde mannen in het oosten van het land inderdaad de neiging hebben conflicten uit de weg te gaan en dat vrouwen in Twente al eeuwen geëmancipeerd zijn. In de relatie met hun man zitten ze er boven op en zijn ze van mening dat mannen geen idee hebben waartoe ze op aarde zijn. "Daar zijn wij voor, om ze dat duidelijk te maken", zegt oma Sinie dan ook in de film. Het zou interessant zijn om over een jaar of twee na te gaan of het aantal echtscheidingen in het oosten van het land is gestegen.

Wat je moet weten over deze film: 

- Dit is de eerste keer dat Herman Finkers in een speelfilm een rol heeft. Eerder speelde hij in regio soaps voor TV-Oost, die ook door Nijenhuis werden geregisseerd. Finkers heeft naast het scenario ook voor de ondertiteling gezorgd.

- De gezondheid van Finkers is broos. In 2002 is een chronische ziekte bij hem vastgesteld waardoor hij tot 2007 geen voorstellingen heeft gemaakt. Hij schrijft sindsdien meer dan dat hij optreedt. Door een ziekenhuisopname kon hij niet bij de première in Almelo zijn.

- Johanna ter Steege (Gedda) werd 25 jaar geleden door Stanley Kubrick (A Clockwork Orange, The Shining) de beste actrice ter wereld genoemd.

- De rol van zoon Peter wordt gespeeld door Stef Assen uit Weerselo. Hij heeft in dat dorp een full time baan bij drogisterij Die Grenze.

- Annie Beumers, die de rol van oma Sinie, de moeder van Gedda, speelt, is 92 jaar. Leonie ter Braak (Liesbeth) en Aniek Stokkers (vriendin van zoon Peter) zijn dochters van Herman Finkers.

- De productiekosten van De beentjes van Sint-Hildegard bedroegen twee miljoen euro.

Regie: Johan Nijenhuis Met: Herman Finkers, Johanna ter Steege, Annie Beumers, Leonie ter Braak, Anniek Stokkers, Ferdi Stofmeel, Stef Assen e.a.