Franks Filmtip: ‘Deze documentaire belicht het turbulente leven van Shane MacGowan’

BREDA - Wekelijks belicht filmliefhebber Frank Spreuwenberg een film die in één van de Bredase bioscopen draait of online te bekijken is. Door afwezigheid van Frank schrijven onze eigen redacteuren tijdelijk de filmtip. Dit keer ‘Crock Of Gold: A Few Rounds With Shane MacGowan’. Te zien bij The Streamable. 

Gek of geniaal? Als het om Shane MacGowan gaat zijn de meningen verdeeld. Dat hij zijn leven dubbel en dwars heeft geleefd staat in ieder geval wél vast. De vorig jaar uitgebrachte documentaire ‘Crock Of Gold: A Few Rounds With Shane MacGowan’ belicht het turbulente leven van de Ierse zanger en tekstschrijver. 

Zijn fans zijn het er unaniem over eens: als geen ander fabriceert Shane MacGowan - op papier in ieder geval - de mooiste volzinnen. Hij wordt dan ook omschreven als een meer dan begenadigd schrijver van liedjesteksten die de luisteraar volledig bij de strot grijpen. De buitenwacht kent de vroegere voorman van folkpunkband The Pogues echter vooral als een steevast in staat van dronkenschap verkerend heerschap, bij wie jarenlang vooral zijn rottend gebit bijzondere aandacht trok. Dat de fles een grote rol speelt en speelde in het leven van MacGowan, wordt in de documentaire niet onder het tapijt geschoven. Als kind van zes jaar oud had alcohol - net als tabak - voor hem al geen geheimen meer. De hang naar drank combineert hij later ook nog eens met drugs, wat een nog zelfdestructiever beeld oplevert.

De tekst gaat verder onder de trailer

Het beeld van de getroebleerde man ontstaat echter pas later. De in Engeland geboren Shane MacGowan groeit namelijk vrij onbezorgd op in Tipperary, op het platteland van Ierland, waar Ierse muziek en verhalen over een vrij Ierland en de IRA tot de dagelijkse kost behoren. Het wordt anders wanneer het gezin MacGowan terugkeert naar Engeland en hij in zijn tienerjaren belandt in Londen. Als Ier voelt hij er zich een tweederangsburger. Ook mentaal heeft hij het moeilijk. Shane MacGowan belandt zelfs enige tijd in een psychiatrische inrichting. Terug in de gewone wereld belandt hij bij een concert van de Sex Pistols en omarmt hij vervolgens punk. Met zijn eigen punkband The Nipple Erectors weet ook Shane MacGowan de podia te veroveren, maar hij heeft inmiddels een nieuwe missie: het redden van de Ierse muziek. Als voorman van de in 1984 opgerichte nieuwe band The Pogues, die de rauwe energie van punk combineert met de klanken van traditionele Ierse muziek, weet hij hieraan vol overtuiging gestalte te geven. The Pogues geniet vooral in de jaren ’80 grote populariteit, maar zijn eigen demonen blijven Shane MacGowan achtervolgen. Zijn drankmisbruik leidt in 1991 tot zijn vertrek bij de band. In de jaren die volgen is Shane Macgowan nog wel actief samen met The Popes en zijn er ook reünieconcerten met The Pogues gegeven, maar in zijn huidige toestand hoeven de fans niet op een vervolg daarvan te rekenen.

Filmmaker Julien Temple brengt het verhaal van de Ierse (anti)held Shane MacGowan tot leven via archiefbeelden, met de hand getekende animaties, familiefoto’s en zwart-wit filmpjes. ‘Interviews’ - of liefdevolle pogingen daartoe - worden afgenomen door goede maatjes als Johnny Depp, Bobby Gillespie van de band Primal Scream en voormalig Sinn Féin-leider Gerry Adams. Ook de levenspartner van Shane MacGowan, Victoria Clarke, en zijn zus Siobhan en vader Maurice passeren de revue. De hoofdrolspeler van de documentaire is echter geen schim meer van de charismatische en getalenteerde artiest van vroeger, al komt heel af en toe de sprankeling in zijn ogen bovendrijven. Het verzacht de pijn van het beeld van aftakeling nauwelijks. Het is zoals het is, of, zoals zijn omgeving nuchter constateert: ‘Shane will be Shane’. 

Regisseur: Julien Temple Met: o.a. Shane MacGowan, Johnny Depp en Bobby Gillespie