Franks Filmtip: ‘Wat doe je als je ongeneselijk ziek blijkt te zijn’

BREDA - Wekelijks belicht filmliefhebber Frank Spreuwenberg een film die in één van de Bredase bioscopen draait of online te bekijken is. Deze week is dat Plus Que Jamais. Te zien in Chassé Cinema.

De film Plus Que Jamais (Meer dan ooit) gaat over de eindfase van het leven van een jonge vrouw die ongeneeslijk ziek is; wat zijn haar wensen en verwachtingen in het zicht van de dood? Maar ook: hoe gaat haar omgeving om met het gegeven dat ze niet lang meer te leven heeft. En, nog belangrijker, hoe wil zíj dat haar dierbaren daar mee omgaan? Geen gemakkelijk thema, maar zo elegant en prudent-filmisch gebracht, dat je als toeschouwer er een beter mens van wordt. Want Plus Que Jamais geeft inzichten in unieke ervaringen die hopelijk eenmalig zijn. Na een akelige diagnose stelt de film de vraag aan de orde: hoe wil je (verder) leven, hoe wil je sterven?

Longziekte
Hélène (Vicky Krieps) is 33 jaar en woont in Bordeaux. Ze is gelukkig getrouwd met Matthieu (Gaspard Ulliel). Haar wereld staat op zijn kop als bij haar een ongeneselijke longziekte wordt vastgesteld. Alleen de transplantatie van twee nieuwe longen kan haar redden. Maar Hélène twijfelt of ze die weg op wil. Bij Matthieu is geen twijfel. Wachten op een donor en hopen dat het lichaam de donorlongen niet afstoot, is in zijn ogen de enige uitweg.

Op zoek naar antwoorden stuit Hélène op een blogger uit Noorwegen, een kluizenaar, die zich Mister noemt. Zoekterm: “Wat te doen als je dood gaat”. Ook deze blogger, Bent (Bjørn Floberg), is ernstig ziek. Over zijn ziekteverloop post hij foto’s met daarbij korte teksten, zoals “Ik haat gezonde mensen”. Die spreken Hélène aan en ze besluit zonder Matthieu naar Noorwegen te vertrekken. Om ver van de bewoonde wereld bij het huis van de Noorse blogger in een hutje aan een fjord het einde af te wachten. De Noorse natuur is er dreigend en ruig en de mobiele telefoon heeft geen bereik. De spanning loopt op als Matthieu Hélène in Noorwegen komt opzoeken. Hij wil haar leven redden, maar zij vraagt als ultieme daad van liefde haar alleen achter te laten.

Tekst gaat verder onder de trailer

Eigen pad
Hoe wil je (verder) leven, hoe wil je sterven? Het antwoord op die vraag weet niemand. Goed of slecht bestaat niet. Iedere stervende moet zijn of haar éigen pad kiezen. De boodschap van de film is dat dit de stervende ook moet worden gegund. Plus Que Jamais is geen film over de dood, er sterft niemand, maar een film over het einde van het leven als je nog niet aan doodgaan toe bent.

Met haar rol van Hélène geeft Vicky Krieps meesterlijk inhoud aan de dilemma’s die haar ten prooi vallen. Paniek en beheersing bepalen haar gedrag. Het kost weinig moeite je in haar te verplaatsen. Wat bijzonder is, want deze fase van het leven is bij de meesten van ons onbekend. Matthieu moet het onaanvaardbare aanvaarden en daar heeft Gaspard Ulliel met veel zorg vorm aan gegeven. Zijn onverwachte dood door een ski-ongeval, een half jaar na de opnames, maakt zijn laatste grote rol extra hartverscheurend.

Wat je moet weten over de film
- De Duits-Frans-Iraanse regisseur Emily Atef, die ook het scenario schreef, werd voor deze film geïnspireerd door een boek over wolven. Daarin las ze dat als een wolf stervende is het dier, om ze niet te verzwakken, zijn roedel verlaat om in een bosje alleen te sterven.
- Het woord “dood” komt in de film niet voor. Hoofdpersoon Hélène spreekt over “vertrekken” of over “weggaan”.
- Hélène, de hoofdpersoon in de film, lijdt aan de ziekte longfibrose. Daarbij vormt zich bindweefsel in de longen. Door de fibrose kunnen de longen steeds minder zuurstof opnemen. Longfibrose is een idiopathische ziekte, dat wil zeggen een ziekte waarvan de oorzaak onbekend is.