Afbeelding
Foto: BredaVandaag

Aan de keukentafel met Edward van Kruijssen: ‘Het is niet wat je weet, maar wie je kent’

Door: Redactie Economie

BREDA - Breda is een dynamische stad die bruist van de ondernemers. Maar wat drijft hen? Wat is hun motivatie? En waar liggen zij ‘s nachts van wakker? In ‘Aan de keukentafel met’ gaan we in gesprek met Bredase ondernemers. Deze week Edward van Kruijssen.

Edward, waar heb je de eerste stappen als ondernemer gezet?
Ik ben ooit gaan werken voor Provimi Cargill, een internationaal bedrijf met sterke  familiewaarden. Provimi is actief in grondstoffen voor de voedingsindustrie en acteert op een mooie stabiele markt. Daar heb ik me echt ontwikkeld en mijn fundament gelegd. Zie het als een huis, dat moet stevig zijn voor de toekomst. Het netwerk dat ik daar heb opgebouwd was voor mij een stevig fundament. Net als dat ik actief was in een markt die een lange toekomst heeft. Maar om je vraag te beantwoorden: mijn eerste onderneming ben ik van daaruit gestart. Ik ben melkproducten gaan leveren in China omdat Provimi dit niet kon.

Wat later in 2009 heb ik met enkele partners een fabriek overgenomen in Letland actief in export van pasta, bloem en havervlokken. We zijn gestart met 50 mensen en doorgegroeid naar ruim 400 medewerkers en exporteren over de hele wereld. Ik ben daar destijds ingerold door enkele oud-collega’s van Cargill. Zij hadden iemand nodig die internationaal dacht, en kwamen bij mij uit. Dat is de kracht van je netwerk en natuurlijk speelt het mee dat je in het verleden wat hebt laten zien.

Een onderneming in Letland. Dat moet in deze tijd ook zorgen met zich meebrengen.
Ja natuurlijk. Mijn zakenpartners in Letland zijn volwassen kerels en hebben het prima voor elkaar, maar ze zijn heel zenuwachtig nu. Net als ik. Zij hebben in het verleden onder de Russische overheid geleefd daar word je echt niet vrolijk van. Het zijn daar onzekere tijden Gelukkig voor het bedrijf hebben wij in Letland de granen en grondstoffen om ons heen en zijn we niet afhankelijk van leveringen uit Oekraïne. Maar niemand weet wat er gaat gebeuren. Het zijn spannende tijden.

De bedrijven die je hebt zijn min of meer allemaal afhankelijk van de toevoer van grondstoffen. Slaap je nog wel een beetje?
Ik maak me nooit zo druk om prijzen van grondstoffen, want we zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Het gaat uiteindelijk om de beste kostprijs en zorgen dat je de juiste bedrijfsstructuur hebt, en daar heb ik vertrouwen in. Ik heb ook wel geleerd dat te veel ondernemers vaak één poot onder de tafel hebben en veel te afhankelijk zijn. Ik wil er minimaal zes, want er kan er altijd wel één breken. Daardoor is mijn risico klein, spreiding is enorm belangrijk, je moet je verbreden. Prijsverhogingen zijn van alle tijden, het gaat erom dat je op tijd acteert en positie neemt, degene die dat doet komt er het beste mee weg.

Je hebt voor je werk lange tijd in het buitenland geleefd en hebt toch het besluit genomen weer terug te keren. 
Toen ik wegging dacht ik dat ik nooit meer terug naar Nederland kwam. Ik zag de vrijheid en de ruimte, maar met mijn kinderen wilde ik juist graag terug zodat zij de Nederlandse normen en waarden zouden leren. Ik zou heel graag eens tien minuten aan Nederland willen vertellen hoe goed het hier is. Want we staan zo haaks op elkaar, terwijl we juist ontzettend veel goed doen in ons land en heel veel overeenkomsten hebben. Als je langere tijd in het buitenland gewerkt hebt, kom je er daadwerkelijk pas achter hoe goed we het hebben.

Jouw netwerk is jouw basis?
Ja, dat noem ik mijn universiteit. Ik zeg wel eens; Het is niet wat je weet, maar wie je kent. Dat is misschien wel belangrijker dan kennis. Je moet openstaan voor andere mensen en goed luisteren. En zorgen dat je een band krijgt met mensen. Ik denk dat daar mijn kracht ligt en daarnaast spreek ik mijn talen. Je moet ook echt investeren in mensen, en geduld hebben. Iedereen wil een groot netwerk. Maar een goed netwerk wordt pas op het laatst betaald en niet aan het begin.

Kijk, er zijn veel mensen die willen gaan ondernemen. Dan moet je 2 van de 3 dingen beheersen: De markt kennen, het product hebben, of het netwerk hebben. Als je maar één van de drie hebt, dan moet je eigenlijk niet beginnen. Dan is het vaak op voorhand al onsuccesvol. Weet je, voor mij gaat netwerken helemaal vanzelf. Ik praat als vanzelf tegen iedereen die ik tegenkom. Mijn bedrijf in kaviaar is ontstaan op Schiphol toen ik twee Russen heb leren kennen. Zij konden niet starten in Amerika, ik had daar gewoond en had daar een prima netwerk en contacten. Door het netwerk kun je ineens het puzzeltje leggen.

Je hebt inmiddels behoorlijk wat activiteiten en bedrijven, hoe houd je de controle?
Door de partners die ik heel zorgvuldig kies. En dan kom ik weer terug bij mijn netwerk. Ik werk altijd met mensen die ik vertrouw en die de juiste kennis hebben. Anders doe ik het niet. Dat zijn geen mensen die ik net een jaar ken, maar mensen waar ik echt al jarenlang op kan vertrouwen.

Heb je altijd zo in het leven gestaan?
Nou nee ik heb ook moeten leren. Het klinkt misschien wat zweverig maar doordat ik mijn zwaktes liet zien, liet ik ook mijn sterktes zien. Dat is mede gekomen door mijn gezondheidsproblemen. Ik heb het tweemaal aan mijn hart gehad. De eerste keer beschouwde men dit als iets fysieks, de tweede keer zag ik in dat het veel meer was dan alleen fysiek. Dat was echt een eyeopener. Je hebt eigenlijk niets te verliezen dan alleen je leven. Trauma’s zijn echt de kunstmest voor ziektes. Na de EMDR heb ik mezelf echt kunnen opschonen, en is mijn slechtste jaar mijn beste jaar geworden. Ik heb een andere bril opgekregen. Wachten heeft geen zin. Als je leuke plannen hebt moet je durven en het nu doen. Je moet een blauwdruk achterlaten. Je moet dingen doen die goed voelen. Ik wil goed slapen en niet wakker liggen. Als je problemen niet oplost neem je ze mee naar bed en word je om 4.00 uur wakker.

Wat zou jouw blauwdruk dan zijn?
Mijn vrouw noemt mij de padvinder. Omdat ik altijd op zoek blijf. Dat is iets wat iedereen moet doen. Je ziet nogal wat mensen zich ontwikkelen tot hun dertigste, maar daarna stopt de scholing. Je moet jezelf juist je hele leven blijven ontwikkelen en ook durven om je op andere vlakken te begeven. Uiteindelijk gaat het om je ervaringen. Ervaringen die je samen opdoet zijn het meest belangrijk. Je moet natuurlijk niet alleen uit het verleden putten, maar energie steken om weer nieuwe ervaringen op te doen. Ik weet uit eigen ervaring dat het snel voorbij kan zijn.

Met wie wil jij aan de keukentafel? 

Met meerdere mensen. Uiteraard met mijn vader. Dat is de nummer 1. Maar ik zou ook graag aan de keukentafel zitten met familiebedrijven, zoals bijvoorbeeld Heineken. Zo’n bedrijf denkt lange termijn en geeft de volgende generatie iets mee. Het oude geld is weer het fundament voor nieuwe bedrijven. Ik probeer mijn kinderen ook iets mee te geven. Daar heb je als ouders een grote taak aan. Je moet ze leren om het fundament te maken. Het belangrijkste in je fundament is eerlijkheid. Wat je doet moet eerlijk zijn en kloppen. En je moet kijken naar lange termijn policy, dat is waarschijnlijk waarom ondernemers een broertje dood hebben aan politici.

Naam: Edward van Kruijssen
Leeftijd: 57 jaar
Getrouwd met Ruth van Kruijssen. Drie kinderen, Taco (27), Maartje (26) en Jenny (24)
Woonplaats: Etten-Leur
Bedrijf: Ik heb meerdere bedrijven. Ik heb in Nederland Holding Pousada BV en daar hangen al mijn bedrijven en activiteiten onder. Het gaat dan onder andere om OrangeCrown, Wannasup en Royal Crown Caviar.
Hobby: Ik ga graag twee tot drie keer in de week suppen. We hebben zelf een app ontwikkeld met mooie routes. Ik doe tochten van 8 tot 10 kilometer. Dat is de beste meditatie die je kan doen. Verder wandel ik graag met de hond. Ik ga dan ‘s ochtends vroeg naar Dishoek, en neem mijn notitieblokje mee. Verder is ook werk een hobby. Werk is voor mij een hobby en een passie. Ik hoef en ga ook niet met pensioen, want ik ben eigenlijk al met pensioen en ik werk erbij, snap je?