Op de werkvloer bij Karin en Manuela: ‘Cliënten kunnen zoveel mogelijk zichzelf blijven’

BREDA - Je brengt het grootste deel van je leven door op de werkvloer. Dan is het belangrijk dat je werk hebt waar je plezier aan beleeft en uitdaging uit haalt. In de rubriek ‘Op de werkvloer bij’ gaan wij in gesprek met mensen die passie hebben voor hun baan. Vandaag: Verpleegkundige Karin en mantelzorger Manuela.

“De zorg staat voor grote uitdagingen. Zorgpersoneel en mantelzorgers werken steeds intensiever samen om ervoor te zorgen dat zorg ook in de toekomst kan worden gegeven. Deze ontwikkeling zien we ook bij Avoord, een organisatie voor ouderenzorg in Etten-Leur, Rijsbergen en Zundert. De mantelzorger wordt steeds essentiëler. Juist door niet alle zorg uit handen te nemen, blijft zorg voor de cliënt ook vertrouwd”, legt verpleegkundige Karin Timmers uit.

Karin werkt op een afdeling van Avoord-locatie het Anbarg waar 48 cliënten met dementie verblijven. Deze cliënten wonen verspreid over acht groepen met ieder zes personen. Op één van deze groepen woont sinds het najaar de 70-jarige Sjors van Dijk*. Hij krijgt ongeveer twee tot drie keer keer per week ondersteuning van mantelzorgster Manuela Davids: “We kennen elkaar inmiddels vier jaar. Via een organisatie voor mentorschap werd ik aan Sjors gekoppeld. Ik ben Sjors gaan helpen toen hij nog op zichzelf woonde. Helaas heeft hij geen familie of vrienden om op terug te vallen, dus eigenlijk vervul ik die taak.” In die jaren hebben Manuela en Sjors een hechte vriendschap opgebouwd.

Belangrijk aanspreekpunt
Voor het zorgpersoneel is Manuela dan ook het aanspreekpunt voor Sjors. Karin en haar collega’s richten zich bij de verzorging van Sjors vooral op de alledaagse levenshandelingen, zoals hulp bij het aan- en uitkleden, het wassen, het eten, het tijdig innemen van medicatie en het begeleiden en behouden van een prettige dagstructuur.. Als verpleegkundige heeft ze een afwisselende baan: “In de ochtend help ik bij de verzorging en in de middag houd ik me bezig met regelwerk. Zo houd ik indicaties van cliënten in de gaten, onderhoud ik contacten met familie, coach ik mijn collega’s en werk ik in projectteams waarbij we kijken naar innovaties. Sinds enige tijd werken we bijvoorbeeld met de ‘Wolk’, een soort airbag die de val breekt van onze cliënten waardoor de kans op een heupbreuk aanzienlijk daalt, ontzettend leuk om aan mee te werken!”

Wensen van de cliënt
Daarnaast kijkt Karin ook naar de wensen die cliënten hebben. “Zo woont hier een mevrouw die vroeger graag shopte in het winkelhart. Eenmaal bij ons bleek ze dat erg te missen. We hebben haar aan een vrijwilligster gekoppeld die haar nu één keer in de twee weken meeneemt naar de stad. Het is mooi om zoiets te kunnen regelen. Sjors had ook een mooie wens. De moedertaal van Sjors is Spaans, we hebben een gastheer die deze taal spreekt en die komt nu geregeld bij Sjors langs om samen Spaans te praten. Superfijn, want als je last krijgt van dementie val je deels terug op je moedertaal.” Familie en vertegenwoordigers van cliënten kunnen ook meelezen in dossiers. Een belangrijke vorm van communicatie. “Dat is fijn, want zo zie ik ook waar Sjors behoefte aan had. Hij liet weten de zusters graag te willen trakteren op chocolaatjes. Die heb ik voor hem meegenomen”, lacht Manuela.

Op uitstap
Sinds Sjors in het Anbarg woont, is hij aanzienlijk opgeknapt. De laatste maanden thuis gingen bijna niet meer. “Niemand wil naar het verpleeghuis, mensen willen het liefst thuis blijven wonen. Maar als het dan nodig is, vinden we het belangrijk er het beste van te maken”, benadrukt Karin. Sjors stemde door zijn toenemende dementie zelf in met een verhuizing naar het Anbarg. “Hier komt hij onder de mensen, thuis was hij maar alleen. Als ik bij Sjors thuis was, moest ik ook nog van alles regelen. Nu hij hier woont, kan ik hem vooral de extra aandacht geven, die hij verdient”, legt Manuela uit. “Ik neem hem mee voor een boodschapje, we gaan samen uit eten en binnenkort willen we zelfs naar het strand. Daar genieten we allebei van.”

Jezelf zijn en blijven
Tegelijkertijd kan het zorgpersoneel altijd een beroep doen op Manuela bij vragen. “Daarvoor mogen ze me altijd bellen, ik vind het juist fijn als ze dat doen.” Karin vindt het belangrijk dat cliënten zoveel mogelijk zichzelf kunnen blijven en dingen doen die ze gewend zijn. “Als het gaat als mantelzorger, dan mag je natuurlijk je ouder of partner die hier woont op uitstap nemen. En heb je altijd op zaterdag de krulspelden ingedraaid bij je moeder of speelde je dan juist samen spelletjes? Blijf dat gerust doen, wij zijn blij met deze extra hulp en tegelijkertijd is voor onze cliënten autonomie heel belangrijk! Dat ze mogen zijn wie ze zijn en blijven doen wat bij hen past.”

Geen dag is hetzelfde
Karin geniet nog dagelijks van haar werk. Twaalf jaar geleden begon ze als helpende om daarna op te klimmen als verzorgende IG en nu als verpleegkundige. Avoord biedt daarvoor tal van opleidingskansen. “Geen dag is hetzelfde, je wordt altijd verrast door onze cliënten. Werken met cliënten met dementie is onvoorspelbaar en dat vind ik juist enorm leuk. De samenwerking met mantelzorgers is daarbij een belangrijk onderdeel. Samen zorgen we tot het laatst voor een zo goed mogelijke kwaliteit van leven”, benadrukt Karin.[n]

*Vanwege privacy redenen is de naam van Sjors van Dijk gefingeerd.