Politici in debat in De Koe in Princenhage: Miriam Haagh. foto Janet Olde Wolbers
Politici in debat in De Koe in Princenhage: Miriam Haagh. foto Janet Olde Wolbers

Lijstrekker Haagh: ‘Respect voor andermans keuzes’

Politiek gemeenteraadsverkiezingen

BREDA - In de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen interviewt BredaVandaag.nl de lijsttrekkers. Wie zijn ze, waar komen ze vandaag en wat drijft ze. Deze keer: Miriam Haagh, PvdA.

“Ik ben op 16 december 1972 geboren in Didam, in de Achterhoek. Daar woonde ik met mijn vader, moeder en oudere broer. Mijn vader komt uit Noord-Holland en mijn moeder is Brabantse. Mijn vader zat in de plasticindustrie en kon daar een baan en huis krijgen, zo ging dat toen. Ik heb een erg fijne jeugd gehad, in een hecht gezin. De omgeving was ook prettig. De mensen in het dorp kennen elkaar goed en ik voelde me thuis daar. In 1997, toen ik in Breda ben komen wonen, ervoer ik hetzelfde.”

Bestuurskunde
“Na mijn VWO ging ik in Leiden studeren. Ik heb bestuurskunde gestudeerd, maar omdat ik zo nieuwsgierig was naar andere mensen en culturen heb ik ook veel antropologische vakken gedaan. Ik studeerde af in bestuurskunde in ontwikkelingslanden. Dat was een goede combinatie voor mij, en ik heb daarna tien jaar lang voor de internationale tak van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) gewerkt in verschillende Afrikaanse landen. Daarbij richtte ik me vooral op nieuwe gemeenten die daar opgebouwd moesten worden, want lokale overheid was nieuw in veel landen.”

“Van mijn ouders heb ik vooral heel erg meegekregen om respect te hebben voor mensen die anders denken, die komen uit andere culturen en andere opvoedingen. Als je kijkt naar mensen, en niet alleen naar achtergronden, dan is er heel veel mogelijk. Zo trouwden mijn ouders terwijl ze een andere geloofsrichting hadden (katholiek en doopsgezind, PN). Daardoor heb ik meegekregen ruim te denken en respect te hebben voor andermans keuzes. Ik vind dat ontzettend belangrijk en probeer dat ook mee te geven aan mijn twee kinderen van acht en tien jaar. Zij zijn gelukkig in Nederland geboren, maar ik wil ze meegeven dat niet iedereen dezelfde basis heeft. Je kunt daar in mijn ogen niet vroeg genoeg beginnen. En dan moet je niet kijken naar ‘wat zielig’, maar naar ‘zo kan het ook’. Dat hebben mijn ouders ook heel goed gedaan en ik hoop hetzelfde te kunnen doen.”

Politiek in de huiskamer
“Met politiek maakte ik eigenlijk kennis in de huiskamer. Via gesprekken, via Van Kooten en De Bie. Er zat niet echt een richting aan, maar mijn ouders waren wel politiek geëngageerd. Mijn vader volgde alles met interesse, en mijn moeder ging op een gegeven moment dingen doen voor een lokale partij. Dat deed ze wel uit maatschappelijke drijfveren, geen politieke. Ze deed veel vrijwilligerswerk en kwam op voor belangen van mensen, en zag in dat ze daar beleidsmatig alleen vanuit de politiek iets in kon veranderen. Dat is iets waar ik ook wel mijn drijfveer uit haal.”

“Na mijn studententijd ben ik lid geworden van de PvdA. Ik voelde en voel me enorm thuis bij de idealen van deze partij. Toen was ik nog niet actief, dat kwam eigenlijk door mijn werk in Afrika. Vooral in West-Afrika heb ik veel samengewerkt met hele sterke vrouwen, die politiek actief wilden zijn in die nieuwe, opstartende gemeentes. Zij hadden die wens, maar daar mocht dat niet, kregen ze de kans niet. Toen vroeg ik me af waarom ik het zelf eigenlijk niet deed, als het hier wel kan. Zeker omdat ik het zo belangrijk vind dat mannen en vrouwen, jong en oud in de politiek zitten. Vanaf 2006 zit ik in de Bredase raad. Dat was een flinke stap, want toen had ik twee hele jonge kinderen.”

Zetje geven
“Ik word enorm gedreven door mensen en hun eigen ontwikkeling. Ik geloof dat je mensen ruimte moet geven, kansen moet bieden. Maar vooral dat je er echt moet zijn voor ze als ze dat nodig hebben, om welke reden dan ook. Dan is het juist de politiek die ze een zetje in de rug kan bieden, zodat mensen het beste uit iets halen. Dat doe ik thuis ook. Mijn zoontje heeft een medische beperking, maar is een rasoptimist. Hij is beretrots op wat hij wel kan, ook al is dat misschien minder dan leeftijdsgenootjes. Dat zijn dingen waar ik in geloof. Je moet oog hebben voor verschillen - tussen mensen en in capaciteiten. En als het nodig is, moet je mensen een zetje geven.”

“De landelijke politiek trekt mij persoonlijk niet zo, die ambitie is niet aanwezig. Ik wil dicht bij de mensen kunnen staan, een duidelijk onderscheid kunnen maken en overzicht kunnen houden. Mijn hart ligt dus echt bij het lokale.”

“Wat voor mij echt niet mag veranderen aan Breda is het evenwicht. Die prachtige historische binnenstad met fantastische evenementen en horeca tegenover een mooi buitengebied. Maar ook het evenwicht op sociaal-economisch vlak. Laat de stad in balans blijven. Alleen in een sociale stad, kun je mooie dingen bouwen. Dat was een leus van de PvdA voor eerdere gemeenteraadsverkiezingen, en zo is het ook. Het is dit evenwicht wat onze stad zo mooi maakt, en waar ik me vol voor blijf inzetten.”

Vertrouwen in inwoners Breda
“Breda staat wel voor een zeer grote uitdaging als je kijkt naar de nieuwe taken - op bijvoorbeeld het zorggebied - die de stad erbij krijgt. Ook in arbeid, het creëren van werk, ligt een uitdaging. Het is belangrijk dat we de mens centraal houden daarin, de menselijke maat in plaats van aanbieder en systemen. Daarnaast moeten we vooral de professionals de ruimte bieden om hun werk goed te kunnen doen. Ik heb enorm veel vertrouwen in de inwoners van Breda en de mensen in de zorg. Het is aan de gemeente om te zorgen dat we aan hen de ruimte geven, daar moeten we aan werken. En mijn handen jeuken om dat te doen, dat wil ik aanpakken.”