Marike de Nobel is één van Breda’s nieuwe wethouders: ‘Ik kan echt boos worden als dingen onrechtvaardig zijn’

BREDA - Sinds de installatie van het college heeft Breda drie nieuwe wethouders. Eén van hen is Marike de Nobel (52). Ze is verantwoordelijk voor de portefeuilles Armoedebestrijding en de Participatiewet, Schuldhulpverlening, Cultuur en Diversiteit. “Wethouder worden was nooit een doel op zich. Maar het is geweldig om vanuit deze positie dingen ten goede te kunnen veranderen.”

Marike de Nobel is geboren in Nijmegen, maar woont inmiddels alweer 26 jaar in Breda. Eerst woonde ze in de Haagse Beemden, en daarna verhuisde ze met haar twee dochters naar de Belcrum. “Ik vind dat een enorm prettige wijk met een mooie mix van mensen. Ik houd sowieso echt van Breda. Ik vind het een heel warme stad.”

Heb je altijd een carrière in de politiek geambieerd?
“Nee, ik dacht zeker niet als kind: ‘Later word ik wethouder’. Maar ik ben wel opgegroeid in een gezin waar veel werd gepraat over hoe de wereld beter zou kunnen. Ook was er thuis veel aandacht voor natuur.”

Wanneer besloot je actief te worden voor GroenLinks?
“Dat discussies voeren over hoe we de wereld kunnen verbeteren, ben ik altijd blijven doen. Het was dan ook niet verwonderlijk dat iemand op een gegeven moment zei: Als je er zo’n grote mond over hebt, dóe dan ook wat om zaken te veranderen. In 2014 werd in burgerraadslid in Breda, en in 2016 stroomde ik in als raadslid. GroenLinks heeft altijd enorm goed bij me gepast. Toen ik voor de eerste keer het programma van GroenLinks las, voelde het alsof ik het zelf had geschreven.”

Waar heb jij je voor ingezet tijdens jouw jaren in de gemeenteraad?
“Ik word heel boos wanneer mensen onrecht wordt aangedaan. Zo heb ik me bijvoorbeeld heel fel verzet tegen de tegenprestatie voor mensen die al mantelzorg of vrijwilligerswerk deden. Ik geloof sowieso niet in dwang. Je moet mensen op een positieve manier benaderen. Niemand zit voor zijn plezier thuis. Dat heb van dichtbij meegemaakt in mijn werk binnen de verzekeringswereld, waar ik mensen begeleidde die uitvielen na werk. Dat sluit heel goed aan bij waar ik me nu als wethouder voor mag inzetten. Mijn doel is om zoveel mogelijk mensen weer naar vermogen mee te laten doen in de maatschappij, en ze daarmee gelukkiger te maken.”

“Ook heb ik me ingezet voor het behoud van Electron. Kunst en cultuur is ontzettend belangrijk voor een stad. Juist na corona hebben we kunnen merken wat een genot cultuur brengt. Maar dat niet alleen. Kunstenaars houden ons scherp. En kunst verbindt mensen.”

Naast armoedebestrijding en cultuur, ben je ook wethouder diversiteit en inclusiviteit. Wat betekent dat voor je?
“Zelf heb ik een dochter en zij is transgender. Ze is geboren als jongen, en is nu een prachtige meid van 22 jaar. Het onderwerp inclusiviteit gaat me dus nauw aan het hart. Ieder mens verdient empathie en medeleven. Mijn dochter en ik kiezen er bewust voor om over haar situatie te vertellen, want juist met het vertellen van het verhaal kun je mensen bereiken en de inclusiviteit in de stad verbeteren. Bij het diversiteit en inclusiviteit is verbinding bovendien echt cruciaal. Onbekend maakt immers onbemind. Die verbinding zoeken, dat is waar ik me de komende vier jaar voor in wil zetten.”