Mariana Di Girolamo speelt Ema
Mariana Di Girolamo speelt Ema Foto: Screenshot YouTube

Een sfeervolle film vol dans: 'Ema is een film die nog lang na smeult'

BREDA - Wekelijks belicht filmliefhebber Frank Spreuwenberg een film die in een van de bioscopen draait. Deze week Ema.


Ema gaat over de millennials, maar doet denken aan de middeleeuwse schilderijen van Jeroen Bosch. Raadselachtig en geheimzinnig, waarbij liefde, zonde en dwaasheid een hoofdrol spelen. De kleurrijk gedetailleerde beelden en de muziek passen zó goed bij- en in elkaar dat een hypnotische sfeer ontstaat die de toeschouwer meeneemt naar een dromerige wereld, die echt lijkt. De Chileense regisseur Pablo Larraín is een grote naam in de filmwereld. Zijn Engelstalige film Jacky uit 2016 (een biopic over Jacky Kennedy, direct na de moord op haar man) kreeg drie Oscar nominaties.

Tegenstellingen
De tegenstellingen in het leven van Ema (Mariana Di Girolamo) zijn groot. Haar man Gastón (Gael García Bernal) is choreograaf, vijftien jaar ouder dan Ema, en liefhebber van klassieke dans in weelderige theaters. Ema is juist verknocht aan het leven op straat en houdt van Reaggaeton, een zuid Amerikaanse straatdans op een dwingend Zuid Amerikaans ritme. Een straatdans met een seksuele lading. Volgens Gastón stompt de muziek af en is de dans vrouwonvriendelijk, maar Ema vindt reggaeton niet seksistisch. Meer dan het verhaal, is de sfeer bepalend voor het gevoel dat de film bij de toeschouwer oproept. Het is geen dansfilm, maar er wordt wel veel in gedanst. Het is ook geen verhalende speelfilm, maar een sfeerbeeld over millennials. Net als in het schilderij Tuin der Lusten van Jeroen Bosch krioelt het van de mensen, die allemaal in beweging zijn en raadselachtige dingen doen. Wie zijn uitverkoren en wie verdoemd? Ema is een film die nog lang na smeult.


Dit is wat je moet weten over deze film:
- De ouders van regisseur Pablo Larraín waren conservatieve politici in Chili. Zijn vader was senator, zijn moeder minister.
- Reggaeton, oorspronkelijk uit Puerto Rico, wordt gekenmerkt door een dwingend, zich herhalend ritme dat Dem Bow wordt genoemd. De teksten gaan vaak over criminaliteit, seks en liefde. Het wordt ook wel de gangstarap van het Caribisch gebied genoemd.
Regie: Pablo Larraín Met: Mariana Di Girolamo, Gael García Bernal. Lees de lange versie van deze filmtip op www.bredavandaag.nl.[n]