'Uit St.Anna's jeugd ge-
boren': William Doylegroep
BREDA - Deze zomer zal Rinie Maas nog vijf keer een Breda van Weleer schrijven voor BredaVandaag. Deze week het tweede verhaal, over de William Doylegroep.
DOOR RINIE MAAS
De avond op het kamp was ingevallen. Het was warm geweest. Nu trachtte een zacht windje de klamheid uit onze moede leden van de William Doylegroep te jagen. We sloegen aangenaam de deken uit het bivak toe. We keken toe hoe de vonkjes uit de vlammen buitelden boven het kampvuur. We zongen “Mijn hoed heeft vier deuken. Vier deuken heeft mijn hoed. Want had mijn hoed geen vier deuken dan was het niet mijn hoed”. We waren op kamp in Schinnen. Onze tenten stonden boven op de heuvel. En heel de dag hadden de vier patrouilles het erover: “vanavond hebben we kampvuur”.
Groepshuis
Ja, ik was welp en verkenner van de William Doylegroep En hoe gelukkig was ik ook in die bouwval aan de Haagweg. Het groepsnest waar wij iedere week op woensdagavond en zaterdagmiddag “troep” hadden. En altijd stapte ik van de Sluissingel naar de Haagweg met wapperende groene kwastjes aan mijn bruine kousen, het shirt door moeder gestreken en mijn vierdeukenhoek gesteven.
Denkend aan dat groepshuis moet ik, bij gebrek aan een document met wat gegevens, afdalen in het diepst van mijn gedachten. Het moet een statig huis zijn geweest. Links Wijntje. En rechts het steegje met winkeltje van Poppeltjes. In die ruïne hebben wij ons welpen- en verkennersspel gespeeld. Links was de materiaalkamer voor het drogen van de tent. Als welp ging je een immens krakende trap op. De zolder deinde op planken die neigden naar doorbuigen en doorheen zakken als een baksteen. Maar in ons met hout betimmerde oerwoudnest zaten we gebeiteld. Hoe die vloer het kon houden is een wonder.
Baden Powell
Als verkenner hebben we het nodige geleerd. Lord Baden Powell, de hoge Engelse generaal en grondlegger van de jeugdbeweging had geïnspireerd tot een groen boekje met eisen waarvoor wij insignes kregen als we aan de gestelde condities voldeden. Zo leerde je het verschil tussen een eikenblad en beukenblad maar ook vaardigheden en de dienst aan de ander. Iedere dag een goede daad. “Goed zijn voor de ander bepaalt je levensgeluk”, aldus BB.
Groepslied
“Handige jongen vond ik de leukste eis van het groene boekje. Je moest fietsend, zonder te remmen op je voeten terecht komen. Het groepslied luidde ongeveer zo: “WD Doyle doet zich horen, WD steeds bereid, moedig onze kleine welpen, steeds paraat staat onze groep, uit St. Anna jeugd geboren, dat is onze WD groep”. Onze ‘aal’ was kapelaan Hack. Later pastoor Oosterhout.
Bang!
En dan was er door de week en op het kamp het avondspel. “Oké”, zei ik fier toen de leiding mij vroeg of ze me aan een boom mochten vastbinden. Vastgesnoerd en gekneveld werd ik bang voor boze geesten in het bos. Maar ineens keek ik naar boven naar de sterrenhemel en alle angst was weg. De strijdende combattanten liet ik begaan wie mij bevrijden zou. Die prachtige sterrenhemel 1960 schiep een wereld vol onvoorwaardelijk vertrouwen.[n]