‘De film begint idyllisch, maar eindigt dramatisch en intens’
BREDA - Wekelijks belicht filmliefhebber Frank Spreuwenberg een film die het kijken waard is. In zijn afwezigheid, tippen onze redacteuren hun favoriete films. Dit keer 'The Zookeeper's Wife'.
De waargebeurde film The Zookeeper’s Wife geeft een inkijkje in het leven van Antonina Zabinski. Samen met haar man runt zij een imposante dierentuin in Warschau, dicht tegen het Jodengetto aan. The Zookeeper’s Wife begint idyllisch. Antonina (Jessica Chastain) fietst met een kangoeroe achter zich over de keurige paadjes van de dierentuin, ze assisteert bij de bevalling van een moederolifant en knuffelt met babytijgers. Dan horen we het het geluid van bommen. Het is september 1939, het Duitse leger valt Polen binnen. Het leven van Antonina en haar man Jan (Johan Heldenbergh) staat in één keer compleet op zijn kop. De dierentuin komt onder Duits bewind te staan. Jan en Antonina besluiten vervolgens om de dierentuin te gebruiken als doorvoerroute voor Joodse vluchtelingen, die Jan redt uit de getto verderop in de stad.
Sommige ingrijpende situaties, zoals de grote getto-opstand in 1943 komt te oppervlakkig aan bod. Wel blijft het drama realistisch en intens. Dat is absoluut als alle kinderen van het weeshuis één voor één de wagon worden in getild. Indrukwekkend is het moment waarop de onderduikers Pesach vieren, terwijl een paar meter achter hen het getto wordt platgebrand. Ook zie je de jonge Ryszard worstelen met de grote geheimen die hij met zich mee draagt. Hij staat er vaak alleen voor.
The Zookeeper's Wife is een hartverscheurend verhaal over wreedheid, bescherming en hoop. De film beklijft tot het eind. Wel was er vanuit vele hoeken kritiek op het Poolse accent van Antonina. Het oostblokaccent van Jessica Chastain komt niet natuurlijk over. Verder speelt ze de rol van Antonina met verve. Haar acteerwerk is verder vlekkeloos. The Zookeeper's Wife geeft een boodschap van hoop in een wereld van geweld en intimidatie.[n]
