Aan de keukentafel met Tim van Waes: ‘Iedereen zou eens een avondje taxi moeten rijden’

Door: Bregje Kop 11 juli 2021, 12:30 Algemeen

BREDA - Breda is een dynamische stad die bruist van de ondernemers. Maar wat drijft hen? Wat is hun motivatie? En waar liggen zij ‘s nachts van wakker? In ‘Aan de keukentafel met’ gaan we in gesprek met Bredase ondernemers. Deze week: Tim van Waes van VMW.

Ik zag op LinkedIn dat je een tijdje taxichauffeur bent geweest. Dus voordat je je eigen taxibedrijf bent gestart ben je zelf chauffeur geweest? Wat vond je daar zo leuk aan?
“Dat was in mijn studententijd. Ik zag toen ergens een vacature staan en het leek me wel een leuke bijbaan. Het was ook echt superleuk om te doen. Het blijft lastig uitleggen wat er dan precies zo leuk is aan dat vak. Maar je gaat achter het stuur zitten van een mooie auto, mensen worden blij van je omdat je ze van a naar b brengt én je hebt ook nog eens leuke gesprekken. In de jaren dat ik taxichauffeur ben geweest heb ik maar weinig vervelende dingen meegemaakt. Iedereen zou eigenlijk eens een avondje taxi moeten rijden. Mensen vertellen bijna alles tegen je, omdat de situatie anoniem is en je in korte tijd even in een soort van besloten ruimte zit. Na een taxirit neem je afscheid en heb je een leuk gesprek gehad.”

Je bent in 2009 een taxi- en vervoersbedrijf gestart. Hoe ben je daarmee begonnen?
“Toen ik zelf taxichauffeur was wist ik dat ik dit wilde blijven doen. Ik had geen zin om ‘volwassen werk’ te gaan doen. Ik wilde gewoon lekker blijven rijden. Ik merkte dat er in de regio eigenlijk geen taxibedrijf was die 100 procent inzet op kwaliteit. Daarom heb ik een groep nette jonge gasten om mij heen verzameld die een open uitstraling hadden en zijn we strak in het pak gaan werken. We hebben echt ingezet op kwaliteit en uitstraling en hebben ons vooral gericht op de zakelijke markt.”

Wat voor invloed heeft corona op jouw bedrijf (gehad)?
“Het was wel even schrikken toen in maart vorig jaar alles ineens stil stond. 2019 was namelijk ‘by far’ het beste jaar dat wij gedraaid hebben. Eind 2019 hebben we zelfs nog flink geïnvesteerd in een paar dure auto’s. Drie maanden later was de agenda ineens leeg. We hadden daarvoor zo’n 50 tot 70 ritten per dag, vooral in de regio Breda, maar ook door de rest van het land. Dat was abrupt klaar. Gelukkig had ik een deel personeel op flexibele basis en weinig vast personeel. Van een aantal van hen heb ik het afgelopen jaar helaas afscheid moeten nemen. Iedereen had daar uiteindelijk begrip voor. Ook hebben we auto’s geschorst om de kosten te drukken. Daarnaast hebben we ook een aantal auto’s weggedaan.”

Wat heeft die periode persoonlijk met jou gedaan, want je stond van jaarlijkse groei ineens weer bij af?
“Ik moet eerlijk toegeven dat het me persoonlijk goed af is gegaan. Ik kon mezelf ook niets verwijten, omdat ik inzag dat heel de wereld stil stond, niet alleen wij. Ik heb niets fout gedaan, het was puur overmacht. Ik heb altijd in mijn achterhoofd gehouden dat de klanten niet weg zijn. Als straks alles weer ‘open’ gaat, dan zijn die klanten er nog steeds. In de vrije tijd die ik overhield door corona heb ik gewerkt aan alle lange to do-lijsten die er nog lagen. Ook ben ik mezelf gaan bijscholen. Ik heb ontdekt dat ik een passie heb voor computers. Ik ben daarom in de wereld van het programmeren gedoken. Dat is zelfs zo ver gegaan dat ik nu, samen met drie compagnons, een nieuw bedrijf ben gestart in de IT-dienstverlening.”

Heb jij iemand met wie je kunt sparren over je onderneming?
“Dat zijn eigenlijk drie personen; mijn vader, mijn vrouw en Tijmen. Tijmen werkt binnen het bedrijf en is jaren geleden binnengekomen als parttime chauffeur. Hij heeft zich ontwikkelt tot vaste kracht en ik kan heel goed met hem praten. Thuis kan ik goed met mijn vrouw sparren over het bedrijf. Zij heeft zelf ook een eigen zaak, dus ze begrijpt wat ik bedoel en hoe ik denk. En dan tenslotte mijn vader. Hij is geen ondernemer. Hij is heel zijn leven in loondienst geweest. Maar juist daarom vraag ik hem vaak advies. Ik ben namelijk impulsiever, mijn vader is veel bedachtzamer. Hij kijkt puur naar de cijfertjes en laat mij ook de negatieve scenario’s zien. Dat geeft mij nieuwe en andere inzichten die ik meeneem in mijn keuzes.”

Als je terugkijkt op deze periode, wat vond je dan het lastigste?
“Het meest lastige vond ik om de gesprekken te voeren met werknemers en te zeggen dat hun contract niet verlengd werd of dat er geen werk meer voor ze was. Dat was veruit het lastigste. Niet omdat ik bang was voor de reacties, maar omdat het gewoon heel naar is om te doen.”

Heeft deze coronatijd je uiteindelijk ook iets opgeleverd?
“Het is, persoonlijk en voor het bedrijf, eigenlijk best ‘goed’ geweest dat dit gebeurd is. Het is natuurlijk vreselijk dat er zoveel mensen zijn overleden en ziek zijn geworden. Maar puur zakelijk is het helemaal niet zo erg dat je een keer vol in je gezicht wordt gemept. Alles ging voorheen over het algemeen altijd gewoon goed. Het is vaak wel hard werken geweest, maar we hebben nooit écht tegenslagen gehad. Ik denk dat dit soort tegenslagen je als persoon én ondernemer sterker maken. Het heeft mij geleerd dat als je ergens in geloofd, je daar mee door moet gaan. Blijf gewoon geloven in wat je doet. Als je daar goed in bent, komt het uiteindelijk wel goed.”

Hoe zie jij de toekomst van VWM voor je?
“We hebben onlangs de naam veranderd. Eerst heette het bedrijf The Company. Die naam heb ik bedacht toen ik 22 was. Dat klinkt als een bedrijf met stoere jongens én dat was het toen ook, maar dat is het nu niet meer. Ik ben inmiddels volwassen geworden en daarmee is het bedrijf ook volwassen geworden. De nieuwe naam moet vertrouwen en ambitie uitstralen. We willen in de toekomst meer een verandering maken naar een mobiliteitsbedrijf. Nu heeft iedereen nog een auto voor de deur staan, maar over tien of twintig jaar zal dat anders zijn. Jongere generaties hechten minder waarde aan het bezitten van dingen. Zij zijn meer gefocust op deelmobiliteit. Ik heb geen ambitie om deelstepjes of iets dergelijks te bezitten, maar ik heb wél de ambitie om een rol te spelen in de mobiliteitsoplossingen van de stad Breda.”

En tenslotte, met wie zou jij weleens aan de keukentafel willen zitten?
“Dat zijn eigenlijk twee mensen. Eén daarvan is Jeroen van Glabbeek, van CM.com. Dat vind ik een hele inspirerende man. Ik volg hem en zijn bedrijf al jaren. Ze zijn al lange tijd succesvol, maar ze gaan momenteel sky high. Ik vind de filosofie van Jeroen van Glabbeek erg boeiend. Ik zou zijn ‘brain weleens willen picken’. Daarnaast zou ik ook graag eens met Richard Branson of Elon Musk aan de keukentafel willen zitten. Ik vind van dat soort ondernemers heel interessant. Die gasten stampen het ene na het andere bedrijf uit de grond en veranderen een markt echt. Het zou fantastisch zijn om daar eens een uurtje mee te kunnen zitten.”

Naam:
Tim van Waes
Leeftijd:
34 jaar
Getrouwd:
Cecile
Kinderen:
Geen
Bedrijf:
VWM, voorheen The Company
Hobby:
Ik vind het fijn om te sporten. Vanaf kleins af aan heb ik gebasketbald, maar daar ben ik zo’n twee jaar geleden mee gestopt. Het ‘s avonds laat trainen en de weekenden weg had ik op een gegeven moment wel gezien. Ik focus me nu vooral op wielrennen en krachttraining. Ook ben ik sinds kort aan het trainen voor een halve triatlon. Die triatlontraining doe ik samen met mijn vrouw. Vorige week zijn we nog op ‘vakantie’ gegaan. Maar eigenlijk was dat gewoon een trainingskamp. Mijn vrouw is nog fanatieker in sporten dan ik. De eerste (halve) triatlon die op de planning staat is in augustus. Zwemmen is veruit mijn slechtste discipline. Wielrennen daarentegen de beste.