BREDA - Wekelijks belicht filmliefhebber Frank Spreuwenberg een film die in één van de Bredase bioscopen draait of online te bekijken is. Dit keer Intouchables. Lees de lange versie van deze tip op BredaVandaag.nl
Intouchables (Onaanraakbaren) was dé feelgoodfilm van 2012. En nog steeds een van de grootste in zijn soort. Je moet wel een dorre azijnpisser zijn om deze film niet met een grote glimlach te bekijken. In 2002 ging de documentaire 'Á la vie, á la mort' in première. Onderwerp was de onverwachte vriendschap tussen adellijke Philippe Pozzo di Borgo, die fortuin maakte als directeur van Pommery Champagnes, en zijn Marokkaanse mantelzorger Abdel Sellou. Die vriendschap verwacht je niet omdat Philippe de tweede zoon is van een Frans-Corsicaanse hertog, die altijd in weelde heeft geleefd, terwijl de uit Algerije naar Frankrijk geëmigreerde Abdel, een draaideurcrimineel is. Nadat Philippe deze bijzondere vriendschap onder de titel: Le Second Souffle (vertaald als "Onaantastbaar”) te boek had gesteld, zijn de regisseurs en scenario schrijvers Olivier Nakache en Éric Toledano daarmee aan de slag gegaan, wat heeft geresulteerd in de speelfilm Intouchables. Deze Philippe Pozzo di Borgo heeft door een ongeval tijdens het para-gliden in de jaren negentig een hoge dwarslaesie opgelopen. Dat is niet alleen in de film zo, dat is ook echt gebeurd. Daardoor kan hij alleen nog zijn hoofd bewegen. Ook in het echt solliciteerde Abdel naar de baan van mantelzorger voor Philippe. Niet omdat hij in de zorg geïnteresseerd was, maar enkel om zijn uitkering veilig te stellen. Volgens Philippe was Abdel toen hij solliciteerde een kleine man met een vierkant gezicht, intolerant, gemeen en arrogant. Toch nam hij hem voor twee weken op proef. Die weken zouden maanden worden. Natuurlijk is de film hier en daar wat mooier gemaakt dan de werkelijkheid was, maar ook ontdaan van alle franje blijft de verfilmde vriendschap van Philippe en Abdel ontroeren.[n]