BREDA - Wekelijks belicht filmliefhebber Frank Spreuwenberg een film. Dit keer de film ‘El Buen Patrón’. Lees de lange versie van deze tip op www.bredavandaag.nl
Mijn oog viel op El Buen Patrón omdat Javier Bardem (1969) de hoofdrol speelt. Een uitzonderlijk getalenteerde acteur uit Spanje. Hij maakte eerder diepe indruk op mij in de film Mar Adentro uit 2004. Een waar gebeurd verhaal, waarin hij een verlamde visser speelt die naar euthanasie snakt. Maar bekender is hij als ijskoude killer in de film No Country for Old Men, waarvoor hij in 2008 een Oscar kreeg.
Kinderloos
Het bijzondere van El Buen Patrón is dat een tamelijk zwaar onderwerp dankzij het acteertalent van Bardem luchtig, vaak zelfs grappig, wordt gebracht. Het is fenomenaal hoe Bardem deze Patrón vorm geeft. Het type baas dat iedereen wel kent, met een pose van charisma, dat hij niet heeft. Alsof ze zijn eigendom zijn, raakt hij de werknemers veel aan. Met de oogopslag van een bezorgde vader zoekt hij de partners van zijn werknemers op en spoort ze aan in hun relatie ook aan het belang van de fabriek te denken. Bardem heeft in zijn rol van fabrieksdirecteur Blanco een perfecte balans gevonden. Hij is sympathiek en verachtelijk tegelijkertijd. Aan de buitenkant de ideale baas die het beste voor heeft met de werknemers, aan de binnenkant de ondernemer die machtsmisbruik niet schuwt voor de reputatie van hem en zijn bedrijf. De vorm van de film is pure satire. Volgens regisseur Fernando Léon de Aranoa, die ook het scenario schreef, werpt humor een heldere blik op machtsverhoudingen. Veel van wat we zien in het gedrag van Blanco is pijnlijk, en daar komt de humor ook uit voort. Die pijn is universeel, niet per se typisch Spaans. Vanuit het perspectief van fabrieksbaas Blanco is de titel van de film niet eens ironisch. Alleen dát al maakt het een lollige film, als het verhaal niet zo schrijnend zou zijn.[n]